AVOND IS HET
Avond is het, en ik denk aan allen,
Die verwijderd van mij, en onzichtber
Voor mijn ogen, nu diezelfde avond
D'onbewogene, de stille, inzien.
Langs de bevende, de zacht ontroerde
Luchtspiralen, lopen fijne ritme-
Draden, waarop de gestalten dansen,
Ener teder dromende muziek.
Slechts voor deze die fijn luisteren,
Vloeit de kleurengolving van het ritme;
En begint de melodie haar loop,
Onbekommerd, door het lochtig ruim.
Zijn het uw gedachten, of de mijne,
Van een komende gemeenschap zingend,
Verre kameraden, die als ik nu,
Dromend in de wijde avond turen?
Inzender: Redactie, 8 september 2013
Geplaatst in de categorie: emoties