Bij 't eerste lijk
'Mijn lieve kinders, schrik toch niet,
Wanneer gij dode menschen ziet -'
Dit leerde ik reeds als jongen.
Maar leerde ik 't ook, 't werd niet doordacht,
Helaas, helaas, hoe onverwacht,
Werd ik daarvan doordrongen!
'k Had nooit nog bij een lijk gestaan,
Al had ik menig gang gedaan
Om bloedverwant en vrinden
Te brengen waar een rustplaats is,
Die ik nog in mijn droefenis,
Benijdb'ren! niet mocht vinden.
Daar knielde ik op een dag in maart,
Wiens storm woedde in mijn levensgaard,
'k Bevoelde, ik streelde een koontje;
Een schok doorvoer me, aan niets gelijk,
Ik voelde voor het eerst een lijk,
Dat lijk was van mijn zoontje!
Geen zomer; nieuwe gedichten (1880)
Schrijver: Cornelis HonighInzender: Redactie, 16 februari 2023
Geplaatst in de categorie: overlijden