Alle inzendingen over ziel OR gij

O, laat mij tot uw voeten komen, Omdat gij niet uw boezem biedt, O laat mij met uw woorden spelen, Omdat gij mij uw mond ontzegt, En 't lieve, dat uw mond mij zegt Als kussen van uw lippen stelen, Als kussen, die uw ziel mij zegt, O laat mij met uw woorden spelen.…

Gedachten-stroom, die uit mijn ziele brak, Vloei eeuwig-onbegrepen door die zalen! Vaarwel, vertrouwlijke eenzaamheid, en koor, En kleurig heir van vlinderende bloemen, En, dáár in 't groen, gij, ogen, blauw van gloor! Gij hebt mij God het Leven horen noemen, - Gij kent mijn hart, en weet wat ik verloor....…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Niet één groef in haar wang, haar ogen al ziel en haar woorden al zang! Gij hoordet, gij zaagt haar, en vroegt, mijn vriend: ach, jongen, waar hebt gij zo'n moeder verdiend?…

Op de muziek van 'Hold Back The River' van James Bay (zie link) In de Zee, daar woont een fee Ze zwemt en heeft een staart Feemeermin, dat is haar naam De Zee is haar huis en haard Stop de vervuiling van de oceaan Stop de vervuiling, houd schoon - De Wereld die onder het water schuil gaat Stop de vervuiling, stop het In de Zee…

Mijn lieve kinders, schrik toch niet, Wanneer gij dode mensen ziet; Zoudt gij voor lijken beven? Kom hier: dees bleke koude man, Die voelen, zien, noch horen kan, Houdt nu niet op te leven. Hij denkt en werkt – ja meer dan gij; Maar met geen lichaam zo als wij. De ziel is weg van d' aarde.…

Dat wense ik u, van harte en ziele toegenegen, daarbij een volle vracht van zoete kinderzegen. En, als gij, oud en stram eens zijt, van lang te leven, dan zij, voor eeuwig, u Gods zaligheid gegeven! Gods zaligheid zij u, met al uw kinders mede; en - in een enkel woord is ‘t al gezeid - : Gods vrede.…

Dat wense ik u, van herte en ziele toegenegen, daarbij een volle vrecht van zoeten kinderzegen. En, als gij, oud en strem eens zijt, van lang te leven, dan zij, voor eeuwig, u Gods zaligheid gegeven! Gods zaligheid zij u, met al uw kinders mede; en - in een enkel woord is ‘t al gezeid - : Gods vrede.…

Gij komt, in uw afwezigheid thans, dichter, naderbij, dan toen dit lijf zich nedervlijd’ aan uwer zachte zij. Geen lust maar louter liefde, schat, doorstroomt en warmt mijn ziel; sinds hunker deze diepte mat ‘wijl ik in armen viel.…

Gij zijt té schoon voor ons verweend gezicht. O, tranen kunnen onze ziel niet zuivren, Zij maken ons ellendig en zo zwak, Dat wij voor uw milde weelde huivren, Als uw wit licht in stille kleuren brak.…

Ik kan alleen bezinnen Dat ik, met ziel en zin, Het leven durf beminnen Omdat ik U bemin! - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - * Wie zeggen jullie dat ik ben?…

Beziel opnieuw de ziel in mij, en in mijn hand de zwanenveder! Met traagheid klopt mijn smachtend hart, wanneer gij 't opgeeft aan de smart van een ondichterlijke wereld! Mijn hoofd hangt moedloos op mijn borst, terwijl ik naar de dauwdrop dorst, die, waar gij treedt, de dorre grond beperelt!…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Gij deed ons de onherbergzame oorden zoeken Waar ze eindlijk stierf. - Moeder, zal ik u vloeken Nu weer mijn droom bij 't wreed herdenken rilt? Ach neen, dit bitter leed kan niets verzoeten, Alles wakkert de brand der angsten aan: Het is een hel waarin mijn ziel moet boeten.…

Wat zijn der velden vrolijke geruchten de wandelaar, indien hen zijne ziel niet vatten en tot harmonieën kan smelten? Wat is het Leven zonder Oorbeeld en Poësis? O! ene onvolledigheid, ene ijdelheid waarin de zielen kwijnen verdord.…

Moeder, zeit hij, waarom schreit gij? Waarom greit gij, op mijn lijk? Boven leef ik, boven zweef ik, Engeltje van ’t hemelrijk: En ik blink’ er, en ik drink er ’t Geen de schenker alles goeds Schenkt de zielen, die daar krielen, Dartel van veel overvloeds.…

In ’t dodenrijk zal uw ziel herleven over de einder van ’t aards bestaan. Uw spotdichten zullen dan verstommen als uw ogen voor de andere wereld opengaan.…

Groen-omlommerd, wit-betegeld, Springfontein, nog immer zwijgt gij? Stil-bekommerd, dicht-verzegeld, Ziel in 't donker, woordeloos, híjgt gij? Zie de purperen bloemtros bengelen In 't geblaarte. Hóor de lente, Zoet als 't lief in Kedars tente, Loof- en vogelstemmen mengelen. Moet uw hof nog langer wachten?…

oh gij met uwe blommenden herte waarom raak ik uwe ziele niet aanschouw mij toch met oogen lief en laat mij wenschen uwe zoeten mond oh kindeke schoone van alle menschen die ik bemin zijt gij mijn roozeken en alwaar ik spreeken mag hoor ik slechts uwe teedersten lach zoet, zoo zoet in mijne biddenden herte woont gij reeds lange tijd…

O gave een god uw mondje 't groots vermogen 't Onthullen ál wat wij te raden pogen, Eer gij 't verleên vergeet voor kinderspel! En móet gij zwijgen, moogt gij niets verraden Van 't vorig leven? Boet gij boze daden In eeuwen-kringloop van geboorte en dood?’ Maar 't kind bleef ernstig mij in de ogen staren.…

De eerste winst, was 't ontwaken vrijwel gelijk daarop de trance van een strijd, ongelijk, verloren het lied dat bij aanvang zijn refrein al inzette 'k Verloor de tijd in een leven niet veraf, dichtbij dood gelegen Een uur. Etmaal, of misschien wel jaren buiten bewustzijn dat leven belette 'k Vlieg en zweef zonder motor rijt de regenwolken…

Wat wij hebben, wat wij zijn, Daaglijks brood en zonneschijn, Minnende ouders, ziel en leven, Alles hebt Gij ons gegeven!…

Nu kunt gij veilig slapen gaan, Nu al de heemlen openstaan: Ziel, wier verlangen elke donkre wand In ster aan ster doorzichtig brandt, En in de schoonheid van dit tijdlijk land Al minnen moet uw eeuwig lot, Daar uw verrukking uitziet tot De troon van God.…

Mijn is uw lach en de opslag uwer ogen, mijn is uw ziel - uw ganse, diepe ziel. Zal ik het straks begrijpen, als ge komt, als gij uw hand mij zo vertrouwend reikt, het hoofdje half gebogen, als in weemoed? Zal ik het lezen in een lange blik, het horen in de daling uwer stem?…

Ik weet heel goed, dat ge, in 't diepst van uw wezen, Mij met een koele vergetelheid haat, En dat, wat ik zing, als gij 't leest, u gaat Als een sombre windvlaag voorbij, gerezen Uit verre streken, waar zeer lang voor dezen Gij mooglijk getoefd hebt, maar waar nu staat Geen enkle gedachte uwer ziel meer, kwaad Dat nog dat Verleên een Toekomst…

Uw gang is licht gelijk de wind, Uw lichaam slank als ene slang, Gij dartelt als een argloos kind, Dat springt door haag en bloemenhang, Vol glans! Hoe klinkt uw stem, hoe rolt uw woord, Een zuiver Vlaams en rein akkoord, Dat meest nog mijne ziel bekoort, Omdat uw hart niet werd vermoord Door 't Frans.…

God laat de sferen soms verschuiven, Even zijn de heemlen openwuiven, Opdat wij weder vreugde en moed Veroveren voor ziel en bloed. En zo zijt gij ... maar waarom beven Uw wimpers en uw lippen even? 'Omdat ik voor die vrede en pracht, Als gij, op Gods genade wacht.'…

Immer sterker en gezonder Waakt de ziel met klaarder ogen Tot zij straks het louter wonder Zien aan nevelloze bogen, Niets meer dan het louter wonder... Morgen moet gij zeker komen: Morgen wordt een dag der dagen, Morgen worden duizend vragen, Schijn en schaduw weggenomen; Morgen moet gij zeker komen!…