Alle inzendingen

we dansten zo licht verstrengeld zo zeker boven de tekens uit onder de laatste dwalende zon doken rondom het heden de duistere gevaren weg over de huizen van de doden galmden de spoken van het verleden de wind wiegde de kruinen van de bomen een lied sliep in de taal van onze lijven zo licht verstrengeld zo zeker boven de tekens…

Het was de vierde keer pas voor Hassán En toch wou ze de 5 en 10 ook kiezen Wat dat betreft kon Siffan goud verlíezen Maar wón - want zij alléén weet wat zij kan Haar missie was uniek met drie medailles Bekroond met goud, haar ronde naar Versailles…

Liefde bestaat En onvolmaakt In elk deel Vormt het toch Een volmaakt geheel…

'Wie schrijft die blijft' u kent het gezegde en wie digitaal publiceert die blijft voor de eeuwigheid Op nieuw gewonnen land van de ZuiderZee in Zeewolde komt er toch een datacentrum niet zo groot als gepland doch groot genoeg voor www.gedichten.nl en www.nederlands.nl Johan Mostertman opent het feestelijk omringd door levendige dichters…

De woorden liefde, verdriet en kus zijn zo mooi -- dat ik er van droom.…

ik zag een bosje bloeiende papavers staan op een god vergeten stukje snelweg met zand asfalt en vol zwerfvuil als decor en nu toch in de hoofdrol met de dans van de wind oranje rood uiterst teer wiegend zo maken zij ze niet meer…

Al zat daar zesenveertig maal een man Je hoort de beste kandidaat te kiezen Wat dat betreft kan Harris niet verliezen: Vrij jong, heel bright, je weet dat zij het kan En met die Dumbass Trump als opponent Dat wordt dit keer een vrouw als president!…

zie haar nu eens gaan the greatest of all times - goat niemand kan haar verslaan het leek wel een dolfijn die daar door het water schoot en ook al is ze nu dan zo groot ze blijft ten opzichte van de zee en diep van binnen toch altijd maar heel klein in gedachten zwom het hondje Rio met haar mee ook al is het maar een hondje het was de laatste…

Onder zilvergrijze abelen, Toen ik langs de stichting reed, Zaten arme, kranke zielen In hun stijf, éénvormig kleed; Wezenloos, een rij van beelden, Staarden zij het leven aan, 't Leven dat hen eens bezielde, Thans niet meer door hen verstaan. Uit hun midden rees een jonkman, Fors van bouw, gespierd en kloek. Om zijn slapen wond de waanzin…

's Avonds hoort hij het grote huis hijgen. Uit verre kamers nadert een doodstille gang. De deur wacht op stappen. Schuilhoeken kijken. Hij staat voor de spiegel, hij het bangst omdat het beeld zich in hem laat betrappen: een schuldig kind dat de rede doorbreekt, uit oude kasten naar taal komt happen. Maar het huis is leeg, niemand spreekt…

Ik ging er dit jaar nog eens heen, zoals het altijd al was, al die keren erna. Hij droeg mijn koffers weer door de gangen. Ditmaal kwam ik op valavond aan, zag in de ochtend dat het uitzicht er nog was, de poster aan de muur zo vergeeld als tevoren. Nog altijd diezelfde aquarel van de watermolen. En lelies. De loden leidingen verraden…

avondwandeling uit mijn hoofd en lijf waait de wind alle veelheid bij een tuinhekje 'n melganzenvoet in bloei ineens omhuld door de geur van kamperfoelie in een huurfietsmand één gaaf statiegeldblikje nog een klein stukje en een zoete slaap wacht me…

De keuze verraadt Het ware gelaat De maskers vallen Door ze te dragen…

Als ik niet slapen kan ik ga woelen, somber wordt, 't gaat rommelen, tekeer gaat in m'n bovenkamer, dan... Ik ook maar blijf peizen, piekeren, puzzelen dan sta ik op in mijn slaapkamer, dan dan.... wandel ik naar de huiskamer en ga daadwerkelijk puzzelen puzzelen aan ons Koninkrijk: de landkaart van Nederland die ligt dan al klaar…

Hoe wie wat waar en hoe ver ik ook kijk vanaf een duinrand in de woestijn hoe wie wat waar god of joost zeg het maar maar bespaar mij uw luim, god en jij joost, je gein wanneer ik mij tezelfdertijd weer verwonder over jullie extatische woordenbrij weet ik alleen niet hoe ik telkenmale bij het ogensperren naar zon maan…

Jan Wolkers smeerde nog gauw een boterham met zelfbereide aardbeienjam alvorens hij met verve aan zijn volle leven ontkwam. Zelf ik had eerder aan kwartliter wodka gedacht, ééntje met zo’n etiket waarop een meisje heerlijk naar je lacht. Quasi roerloos zal ik dan zitten met een geurige kat op schoot Mijmerend, geduldig wachtend op een voortijdige…

Ik zoek een uitweg en kom op een open plek -- waar ik blijf talmen.…

vaak wordt in zachte acceptatie de basis voor liefdevol omgaan met de medemens gelegd zonder te letten op het profiel dat door ouders wordt voorgeleefd gekend en geaccepteerd door familie en woonomgeving pas in de fine tuning van gevoel is kwaliteit doorslaggevend en zal de basis worden van opvoedingskwaliteit waarbij begeleiding…

Hij speechte kort, sprak van zijn idealen Vol zelfvertrouwen, zelfs geen spatje schroom Zo koestert hij de Catalaanse droom Je zag hoe hij genoot, je zag hem stralen Als Pietje Bell besloot hij ’m te peren Zo’n man laat zich maar zo niet arresteren…

eerst man, nu een vrouw en iedereen kijkt haar na want ze is bloedmooi…

slechts één kwetsbare bloem geeft zijn eentonige omgeving weer kleur…

In Singapoer is zij aan boord gekomen Vlak voor 't vertrek, met dertig stuks bagage; De eerste nacht doorspookte ze al de dromen Van een matroos, gemonsterd onder gage. Hij stond des morgens 't wandeldek te wassen Nog half versuft, toen zij hem kwam verrassen En raaklings langs hem in pyjama ging Die strak en soepel om haar heupen sloot,…

Je wordt geboren, je staat op Leert lopen, groeit als kool Je propt je vol met zoute drop Dan vijftien jaar naar school Veel is het niet Dan naar de universiteit Daarna een dikke baan Je krijgt een vrouw, die raak je kwijt Ze bieden je iets dikkers aan Veel is het niet Je komt steeds hogerop Ze weten wie je bent Je krijgt een dikke kop…

Eigenheid leek monddood alle klankkleur verdwenen deed stilte eerst zwaar wegen zelfs een bronzen geluksbrenger warm en karaktervol in beeld had veelzeggend gezwegen, maar eenmaal “je eigen” voelen en “met elkaar verbonden zijn” is een geruststellend weten.…

Dansend door het leven Vind het leven goed Ben vrolijk van binnen Kijk uit naar wat komen gaat Heb geen ruimte voor depressies Of ravenzwarte gedachten Wil zo wel oud worden Zing een positief lied Huil tranen van geluk Heb veel sores overleefd Eigenlijk ben ik een winnaar Blijf niet steken in verlies De horizon is helder Als een mooie…

Er zit een onverzettelijke vernietigingsdrang in het dagelijkse van onze voetafdruk een onvermogen om de planeet te redden en we doen er bijna allemaal aan mee meedogenloos, als of het niemand iets kan schelen er is een droeve tijdelijkheid tussen de vroege dageraad en het weer verdwijnen van de zon, in het avondrijk waar we genieten van de…

tijd verslijt bergen van graniet steen wordt zand deemoedig wijkend voor het veenmoeras nieuwe levensbron op de afgeronde horizon…

Eerst is er nog niks. Ja, een gelukzalig-lege bladzij. Een wie-doet-mij-wat-optie. Maar daar komt de klad in. U zucht ontevreden. Het vacuüm dient bevrucht. Een sterke drang wil weten. Een eerste zin noteert zich. En die vraagt om meer. U begint zowaar te zweten. Verbanden kondigen zich aan. Wilde paarden moet u beteugelen! Maar…

Ach was ik maar een miljonair ik voel me lang niet old and wise I'd like to live in paradise maar zeg je nogmaals, life ain't fair I told you once, I told you twice ik ben helaas geen miljonair Was ik het wel, zat ik niet hier maar in Dubai, de Malediven Curaçao of Zanzibar Ibiza, eiland van plezier met al mijn witteboordendieven…

Ze liep wel maar ze liep niet bijster goed De horden bleven plakken aan haar benen Ze legden haar het vuur na aan de schenen We bleven achter met gemengd gemoed En morgen...ach nog veel meer tegenslag De weersverwachting: Zwarte Zaterdag…