Alle inzendingen over blijde

* blijmaar - blijde boodschap…

Het is al weer zo lang geleden Dat ik van jullie afscheid moest nemen Mijn Ouders Ze zijn er al zo lang niet meer En toch zie ik jullie steeds weer In mijn dromen en herinneringen Dan voel ik weer mijn verdriet En dan een glimlach Want ik zie jullie blijde lach Dan weet ik dat jullie dicht bij mij zijn En dan zeg ik heel stilletjes…

Blijde maanden van 't dode jaar, Volgt zachter achter de baar Dan toen gij volgde na elkaar, Armvollen dragend van blijde bloemen... Eerste en laatste maanden, treedt Langs de baar met slepend kleed - Uw preevlende lippen noemen Spelend de naam van 't jaar... Ach, 't schone jaar is dood!...…

En de enig ware ruste, Reine bron van klare lusten, Zuivre zon van zaligheid - Laat mij willen en niet willen, Wat Gij wilt en niet en wilt, Blijde gaande door het stille Leven in uw vree verstild. Buiten U is niets dan strijd, Niets dan moeiten, niets dan zorgen - Laat mij, in Uw rust geborgen, Slapen gaan in eeuwigheid.…

Het lied dat in mijn hoofd zit heeft nog geen klank of wijs pas als het echt tot leven komt dan geef ik het de wereld prijs Het lied door kinderen gezongen die heel de wereld dan zal horen wanneer uit blijde keeltjes klinkt de lente is geboren Dan dansen weer de madeliefjes in het frisse groene gras en al zag ik de zon niet vandaag…

Glanzig vochte nevels, uitgehangen Over 't verre en heuvelig verschiet, Trekken, nu de zon haar stralen schiet, Opwaarts met des leeuwriks blijde zangen. Bukkend met van vreugd gebloosde wangen, Juicht in 't bos het meisje als het ziet Hoe de struik wel twintig besjes biedt, Die ze in 't mandje handig weet te vangen.…

Ik zal haar koesteren als mijn eigen en haar warmen aan mijn hart en haar blijde ogen betekenen een goede start om hier ons kind te zijn, te groeien in de vrede, de vrijheid van het leven in geloof en in gebeden. Ik heb haar gisteren gekregen en ze lacht al naar mij, om haar geluk te schenken maakt ons intens blij!…

Zo ook gaat de geliefde Mitri Karamasoff dood Ons op de schouders valt nu laat en schuin de schaduw des Iwan Om het lijden dankbaar worden en schijnbaar blijde het scherpe vechten van spin en bij verbeiden Soms reeds is schoon mijn hand gesloten alsof er geen verlangen over mijn vingers lag Het is een verre weg naar…

Wees blijde nu, gij treurend hart! Al heeft de Lente lang gemard, Ze is dubbel schoon verschenen: Geef God, de Heer, Nu dank en eer; Uw Winter óok vlood henen!…

Gods Koninkrijk is voor ieders oor verstaanbaar de hoog ontwikkelde de eenvoudige van geest mogen de Blijde Boodschap samen door hun gemoed en voornemen laten stromen beiden kunnen de kunst scheppen reine rijpheid der kinderen zich eigen te maken opdat vrolijke verwondering zonder vooroordelen het verkwikkende Woord in de ontvankelijke…

En als daarna het klokje luidt, Dan kniel ik biddend neer, En 'k juich: daar is met bloemenkruid De blijde lente weer.…

Het hartje slaat een hoorbare trom, mengt zich vanuit de diepste bron, om de kracht van de eenvoud te beleven, noopt ons tot een blijde overpeinzing voldragen in z'n prille dracht, zo licht zo fijn, in barensgolven losgetrokken, zich aandient in een ander leven, door ouders liefdevol is gegeven.…

het kaatst tussen muren springt van de daken krijgt vleugels in zon en zingt zorgeloos rond een kleine melodie die je ziet in elkaars ogen begrijpt in een blik met de knik van verstaan de lach die opent als woorden op blijde toon al een positief antwoord horen een hand die je pakt sneller dan verwacht geen masker en poses maar…

ik sta nu overal alleen voor niemand die mij bij de arm neemt door de liefde die mijn maatje bevroor voelt dit leven mij helemaal vreemd soms als ik het dan echt niet meer weet kijk ik naar die foto met mijn kinderen zij mogen niets voelen van mijn leed ik mag hun blijde jeugd niet verhinderen die glimlach, de blijdschap op hun gezichten…

Lijsters bezingen zoet haar blijde zin, tuinfluiters doen krokussen tuiten: 't is al elysisch feest daarbuiten. Omsluiten echter doet het zwart mijn hart, angsten beklijven die 'k niet kan uiten, wanen waren door de poelen van smart.…

Ze weten het niet dat ik 's avonds huil totdat mijn tranen op zijn en ik met rode ogen eindelijk in slaap sukkel Ze weten het niet dat mijn lach niet echt is en mijn blijde momenten overschaduwd worden door 'n gevoel van eenzaamheid Ze weten het niet dat ik vanbinnen pijn heb mijn hart huilt het is verscheurd gebroken en kapot…

‘maar ’t vrome volk in u verheugd zal huppelen van zielevreugd’ stampend zingt de zwetende in het zwart gehesen gemeente in dreunend en slepend walstempo blijde en hemelse verzen lange noten hangen onder de gewelven ontsnappen door een openstaand bovenraam in blij zonlicht en onder witblauwe luchten zingen lijsters hun hoogste lied…

Zie, hoe de wereld gaat: waar twee gezellen vissen: Heeft dikmaal een het nut, en d’ander moet het missen: Een lacht er in de vuist, gans blijde met de vang, En d’ander schreit er om, en jammert uren lang; Daar is een zeker greep om dit en gint te raken, Niet ieder is bekwaam tot allerhande zaken; Wat dezen heeft verrijkt, heeft genen uitgeput…

Het licht dat schittert in de ogen van ieder die van liefde brandt als over Christus wordt gesproken, het licht dat schijnt in alle blijden die verlangend naar Zijn komst hun vreugdevuur verspreiden, het licht gericht op ‘t Koningskind dat het kwade overwon, en de duisternis verblindt, dit licht zal op het kerstfeest branden en stralen…

In koelte van de avond na een warme zomerdag klinkt ergens een saxofoon en ontlokt een blijde lach luisterend naar de klanken hoor ik woorden en geniet een gedicht vanbinnen de schoonheid van een lied als spreken in gedichten over liefde en poëzie een briesje in de natuur die verre zachte melodie terwijl stralen van de zon achter…

En in ons hoofd de blijde dagen, je altijd zorgend vragen. En in ons hart de weemoed der herinnering.…

En in ons hoofd de blijde dagen, je altijd zorgend vragen. En in ons hart de weemoed der herinnering;…

jij plukt bloemen lacht hun kleur wiegt samen vrijheid op het land zet de wind naar je artistieke hand met adembenemende gebaren jij daagt uit in een snaaks toegeven verschalkt ondeugend de buit iedere trede op jouw trap van geluk is een blijde weg naar de hemel nog steeds zien wij in de zon van elkaars blik het warme licht van…

er was geen verwantschap, geen voelende betekenis slechts wat ademgeruis deelden we in veel te kleine ruimtes toch was ik de stoet, de karavaan die door ’t maaiveld de zorgeloze moest leiden, nog sta ik centraal als de locomotief zich pluimt binnen mijn kadestraal mijn verlangens waren diep, steeds weer zocht ik droefenis in blijde gezichten…

wolken witberen helder als ik de horizon aanschouw aan het verlaten strand alleen diverse vogels vergezellen mij op de wandeling er is een zoutzilte zeelucht dat zweeft in de lucht als een trotse veer ik wandel met voeten in maanwitte duinen met open grenzen dat maakt iets los in mij en ik herdenk: nu blijde de wonderlijke magie van…

De blijde klanken van de harmonie die door het dorp loopt te marcheren herken ik vaag uit dat warm verleden. De schooljeugd marcheert mee en ik zie mijzelf daar tussen in mijn jongenskleren. Gerust ontwaakte ik, gelukkig zonder reden.…

zon schijnt door het glas in lood brengt zijne heiligheid tot leven met vinger wijzend in het groen het testament onder de arm geklemd in geel en bruin bewegen in orgelspel en korenzang ziet hij de generaties gaan op zijn voetstuk is hij blijven staan toch wankelt zijn hooghartigheid alleen in dialoog met de gelovigen kan hij zijn blijde…

Ze komen uit het niets en onbemerkt Onzichtbaarheid hebben ze onbeperkt Hun lichaam dringt door alle muren Maakt angstige en blijde uren Een uitnodiging slaan ze niet in de wind Subtiel en stil worden de ogen verblind De spiegel leert het ons het allermeest We zien dus niets, geen spoken en geen geest Zo overtuigd van inzicht en ons gezicht…

ik wiste wat zon uit je vermoeide blik had eindelijk weer een blijde sprankeling in zicht uit donker geloken ogen kijkend naar boven want je had nu niet echt veel te geven uit de stress waarin jij op dit moment had te leven op een merkwaardig kruispunt van allerhande wegen niemand nam je bij de hand gaf je zicht en een…

Als eens 't kindje, 't Zoete vrindje, Niet meer zit op moeders schoot, Speelt het blijde Aan mijn zijde. Kleine zus, word spoedig groot!…