Alle inzendingen over Schaamtelozen

Psychopaten zijn bij een crisis de laatste graaiende wezens- schaamtelozen schuwen niets golfbanen zien er zwart van.…

raapte sterren bij elkaar uit een nacht vol slettebakken verbleekte met de nieuwe maan maar zelfs in het ochtendgloren kon het kroelen mij nog steeds bekoren het schaamteloze zonder haar…

je zit met je hoofd al klem tussen schaamteloze lippen maar de tijd is nog niet rijp om uit het vrouwelijke te wippen…

Noord Holland's financieel gedeputeerde durft het na zijn debacle nog te wagen bij Wouter Bos om opheldering te vragen waarom hij hém niet eerder informeerde waarschijnlijk had die schaamteloze joker ons geld dan ingezet bij potjes poker…

verstoten van huis en haard dwaalde ze onbegrepen door de velden van isolement waarin het rijk der schimmen de hare werd, zich ontpoppend tot 'n schaamteloze gebruiker kropen stemmen uit pakken melk overal afluister apparatuur de wereld was krankjorum geworden zij verdronk..…

hij was ook haar minnaar schaamteloze wezens doch niet onmogelijk zo fluistert men zij glimlacht zwijgend als hij iets met haar van doen had gehad zo fluistert men zacht wat niet onmogelijk was voelde ze zich nu heel wat ze had het altijd al hoog in haar bol gehad fluistert men maar onmogelijk was het niet men ergerde zich…

Zomer in het vakantiedorp likt zijn stoere liefdeswonden, zijn hoge voorhoofd zweet kent zijn weerspiegelingen humor die langzaam slijt golven schuimen aarzelingen vertrouwde levensvrienden die niets meer van hem aannemen, eigenlijk nooit zijn gedichten lezen bij schaamteloze zee die alles overspoelt achter waanzin van zijn dromen…

In schaamteloze onzindelijkheid van hen die naamloos heten. Welgelegen is elke geboden kans. Wij dienen slechts onszelf ter ere, onbekommerd in beschonken dans, om eigen zaligheid te hoereren.…

we lieven het wit waarin we hebben gelegen geen schaamteloze blikken maar wel de kou van dat front waar beelden niet zijn maar wel de kunst om te graaien in die doos die achteraf geen bodem blijkt te dragen zuurkool zonder worst het gemarineerde denken het uitoefenen van steeds weer die handelingen, neen ik voel me niet tot of in…

een steen, aarzelend warm van mijn handschrift op zijn huid misschien dat het lot mij dit vraagt; een paar ronde, onmeetbare woorden nog vóór mijn ziel het ontbinden verkiest en alle straten zwart schrijft met droeve verzen waarin vogels zonder stem zich wikkelen of misschien willen mijn handen weten waar we zijn, hoe schaamteloze…

Ik heb de zomervrouwen bemind koortsachtig en met groot verlangen heb ik lippen en schaamteloze wangen met mijn blussende kussen ontzind de vuurrode en de blonde in het koren maakten me groot en ontelbaar rijk maar nu ik naar de dagen voor me kijk loop ik eenzaam door de wintervoren en voortgedreven door de herinnering van grote driften…

In de schaamteloze tijd beleden wij onze berouwvolle zonde zonder woorden wij nestelden ons schuldloos in de zachte, vochtige flanken van een fonkelende nacht wij dronken en lachten moordden en verkrachtten zongen en vonden vochtig onze monden Sodom en Gomorra naakt stortte ik naar beneden in een oeverloze, bodemloze droom jou…

Een kalmte van uit het niets valt dan over me, en met een schaamteloze vanzelfsprekendheid volg ik je, alsof je hier altijd was.…

De laatste keer dat ik mij in die treurnistempel heb gewaagd, werd ik betrapt op een glimlach en staarde iedereen mij verbijsterd aan: eten was ernst en niet gediend van zoveel schaamteloze lichtzinnigheid.…

Zijn gelijkenis stempelhard in gebroken wit blijft ongeëvenaard, een schaamteloze glimlach onwerelds zacht gedragen tot op heden. Eeuwig geluk draagt zwaar, onvermoeibaar de sporen met zich mee op al haar reizen, tussen het bekeren van de werkelijkheid naar de zin tot bloei en zorgeloos leven. Het licht verstrengelt zich..…

In het dorp van niets met de smeulende geur van as daar levert de schaamteloze president een bontjas, een vliegreis naar Mekka. Een taart in ijs bevroren in het slechtste geval. Afgeleverd in een stille zwarte nacht Vadertje Poetin, the Hunter himself, hem vergeet je nooit.…

Een kleine schaamteloze luis voelde zich er niet echt thuis, klom op Venus op een heuvel en vond het werkelijk een euvel dat ze er landde per abuis. Met dat vreemde landschap daar had ze geen problemen, maar nooit had zij 't besluit genomen om op Venus toe te komen op een vliegende sigaar.…

Duisternis brak open kwamen nimfen aangeslopen getekend in de volle maan achter hun schaduwen vandaan, maakten de gewelfde dijen lichter in de koele nacht stijf bijeen liepen daardoor wat dichter langs schaamteloze blikken heen nagestaard door oude wolven, met bloed doorlopen ogen, in de ruige pelsen van hun aard, in korstig kleed gedolven…

Bereikend de volle rijpheid van volgroeide appel "diepe schaamteloze blos" Ragfijn spint het levensweb zijn weg het mysterie volgend.…

De lust en de drift drijven ons tot schaamteloze passie. het licht werpt zijn waaier op de dans der geile geesten en zorgt voor sfeer in de ochtenduren. zintuigen zijn de enige wachters van het hart. het is een wegkwijnende vlam die ooit het zwarte zal bereiken. de taak is eenvoudig; als jij mijn liefde maar kan ervaren…

Opgestane nacht hoorde je kreunen lichte tonen uit een oude grammofoon die speelde - hunkerend en zacht er iets van Brel die diepbewogen er mijn vlakke land vertroostte voor een noorderwind die raasde door een schaamteloze nacht Hoorde muziek en keek opzij stamelde ongezegde woorden voor het raam waar ik bleef staan dat openzwaaide -…

dan weer maken mijn blikken een schaamteloze reis langs je slanke figuur of geniet ik van je asymmetrische rode haar. Ik ben weerloos en beken: ik bemin je. Een wolkenstreep trekt langzaam weg en toont nu de gehele zon: een sprookjesachtige vuurrode schittering vormt zo een spoor over de kalme zee, in onze richting.…

Als kolkende lava Zo voel ik de liefde De hitte van het genieten Het schaamteloze gevoel Waar de horizon lonkt Om daar te verdwalen Heerlijk de weg kwijt Laat dat gebeuren Waar kleuren helder zijn En zoenen om je heen vliegen Waar ritmes heerlijk klinken Lopend in een schilderij Waar haat niet kan aarden Waar oorlog geen kans maakt…

ik ben in staat het zwaarste leed te dragen het uitzichtloos verdorren van een boon een snijbloem en zijn onverdiende loon ik zie het aan, doch niemand hoort mij klagen het rooien van de bintjes is gewoon een schaamteloze daad die af doet vragen of een beroep op normen ooit zal slagen toch blijf ik hard, negeer het machtsvertoon maar in…

In dagen die voorbij raasden, de storm ging liggen, stapelden kleren schaamteloze hoopjes met nog slechts twee zielen in het eindeloos beminnen.…

waarspreekt over Amors tover op vleugels naar Promessia verweesd verbonden na de schanddaad der onttovering ongekozen vluchtige wegen klucht van uitstel in haar verzwegen kwade spreuken der drakenzoon als wrange vruchten der blauwe lotus in dat godvergeten fort gebouwd op haat en wroeging waar haar schaamtewaarheid verdronk in schaamteloze…

De westnoordwester wacht en lacht van binnen de schaamteloze luwte is slechts opmaat om opnieuw nog sterker te beginnen.…

hij die schaamteloze Johan Goossens met z’n goed gevulde zeeman-onderbroek ziet er lief uit, maar heeft vooral lef met zijn tuigje oogt hij aandoenlijk en ook al zijn onze leeftijd en levens ogenschijnlijk totaal niet verenigbaar voelde ik mij verbonden met die gozer die geile gozer met rake humor die het meest wezenlijke, wezenlijk maakt…

wij laten het schaamteloze niet meer gebeuren onze ogen zullen daders dwingen terug te keren op hun schreden de norm en waarden te herpakken omdat er geen vluchtwegen zijn een massale moord zou het einde kunnen zijn maar beter dan geknecht te worden door het duivels plan dat van de mens weer lijfeigene maakt en lak heeft aan vrijheid en…

Walging over de haveloze schaamteloze kroegenwijven die met tandeloze mond en versleten lijven verrimpelde borst in te klein aangeregen rood korset ruwe zeemansmatrozen verleiden. Riool en visgeurstank in' t schipperskwartier, luide, brutale, grove taalstemmen op zoek naar havenwijf en goedkoop vertier.…