Alle inzendingen over boezem

Ik heb gewacht tot het geluid jouw hartslag overtrof gekeken door de kruinen naar de wolken Ik vond het zachte van je boezem terug in de contouren van het mos waar ik je heb genomen in de horizont van het groen Minnen was de deugd die onze zielen deed spreken in de gang die deurloos leek te zijn maar die aan het eind de trede was…

Hoe hun dichterlijke zinsverbanden naadloos om de boezem passen. Gelouterd trekt de wonde dicht. Hoe we zo in hun begrip geborgen weer slapend wachten op de morgen. Een nieuwe dag, een ander licht.…

je jasje is te knap kantwerk siert strogeel je bloesje je boezem wipt een beetje speels blauwgroen glanzen je ogen als fluweel ringen op je vingers twinkelen goudgeel je stem klinkt hel het puntje van je tong een rozenknopje als je lacht ik kom je stelen kenner gauwdief heel charmant mijn kleine diamant…

Ik hou van je, ik hou van de letters die je schrijft, op haar boezem, hoe je bloesemt terwijl je naar haar kijkt, benijd niemand hou van de woorden die ik spuw van de stilte ieder uur, het waken van de klok, geduld in het sop.…

je vijvert in rimpelloze rust kaatst hemel haar eigen blauwdruk terug waar beken jou in oorsprong vullen met jeugd en speels onstuimig zijn neem jij hen in bescherming en leidt ze door verwateren naar eigen veiligheid aan jouw boezem is het heerlijk laven voordat zij zich op weg naar zee gaan wagen…

Even herkent hij de stem van zijn moeder in het stemgeluid van de jonge stewardess nu hij onderweg is in een luchtig zweven en hij aarzelt niet, hij spreekt haar aan mag ik twee liter melk uit uw boezem geen zorgen meer over mijn bestaan plotseling struikelt hij over woorden onderweg naar het toilet hoog in de lucht nu hij de toekomst weet…

Andren verkleven aan 't purper van knijpende, zuigende lipjes; Leppen het tederste zoet uit een bekoorlijke mond: Scheppen de brandendste kusjes van blozende, gloeiende wangen, Tergen het zwoegend albast van een aanbidlijke borst: Blijven op 't dons, door de wellust, aan poezele tedere leden Samengeschakeld, geklemd, boezem op boezem gedrukt…

Jankend aan verre kusten de zee zelf de dood in haar armen de kracht van destructie alom boezemt angst in metershoge zeeën boezemen angst in onverwacht in een verlegen gebaar zich terugtrekkend voor de aanval ze jankt de zee haar zoute tranen over duizend doden in veelvoud die ze afgeeft aan de stranden nadien verlicht door…

Regen vult de boezem van de straat Ik loop lichtelijk tevreden Over een nat tapijt van stenen Ik hoor waar water zich stromen laat Bloed voelt de kou in mijn tenen Zegen voor de wolken van vandaag Een last lazert de diepte in Verdwijnt in de kieren van morgen Onder het oppervlak zit een laag Ieder heeft een laag met zorgen…

Nu dat jouw mond, mijn innerlijke rust zoent en gitaarmuziek rond jouw boezem klinkt speel ik stilte aan oevers van jouw verleden in de diepe kelders van jouw geweten slenter ik door al lang vergeten steden met een zwijgend hart onder mijn leden nu dat jouw ziel, mijn nachten waakzaam houdt is de stilte heel verdraagzaam…

Leid me maar rond in je salon Laat me je boezem zien, maal me maar rond Desnoods zestig, zeventig maal per minuut, of meer Een valse onverschilligheid zoals ik die nooit gekend heb maakt zich nu meester van mijn ziel, mijn hele hebben en houwen Je moet mij maar een beetje laten doen, dat weet je Dan is mijn humeur opperbest…

Is dat nou; de hand in eigen boezem steken?…

Het waren niet haar getekende wenkbrauwen haar zwart omlijnde ogen noch haar donkere wimpers haar met zorg uitgekozen neusring haar prachtige boezem, in welke ik graag zou willen verdwalen, haar geil getuite lippen die mij eventueel zouden kunnen verleiden Nee, het waren haar haren die zorgvuldig verborgen zouden blijven achter haar tijgerdoek…

een zoete stem van liefde neuriet door het januarilicht ik strik de tonen schrijf ze tot een gedicht lentekriebels, ja lente waarover zou ik anders dromen… kleine vlinders komen leggen zich te slapen in de boezem van een tere bloesem warme bekommering brengt elke twijfel tot rust het vragend hart ontvangt de liefde waar het naar…

de stille taal van wenkende ogen, de mondhoek opengebroken in een glimlach, dwars door sleur een open deur, zo lijkt het tanden prijken wit wimpers waaieren de vaste snit van zwart omlijnde blikken en het schikken van haar lange been dat hooggehakt de zet bepaalt verlangen lijkt op slag verdwaald in openstaande boezems…

Doch mocht zij 't woord niet spreken, Waarnaar mijn boezem haakt, Dan zal het hart mij breken, Wijl het is afgeraakt. Dan zal ik eeuwig blijven Versmolten in mijn smart, Dan ga ik verzen schrijven, Met wanhoop in het hart. Maar toch, o, Heer der Heren!…

Het licht van de maan beschijnt haar boezem en neemt haar met plezier hier mijlen ver vandaan.…

De boterbergen stapelen zich op Het linkse vingertje wordt weer geheven Zo laten ze die president wel beven Het hele Malieveld stond op zijn kop Maar bouwen wíj geen muren van beton? Rot op...voor kinderen hier geen pardon!…

De Nederlandse vrouw is ondermaats: de Britse boezem heeft, zonder versagen, massaal ’t continentale plat verslagen. Wij blijven hangen op de derde plaats. En zelfs aan zoiets heeft de euro schuld omdat een pond toch gauw wat extra vult! ____________________________________ Britse vrouwen hebben de grootste borsten van Europa.…

Wel rein is de zwane, doch reiner is zij Des nachts in mijne armen gezonken; Ik ligge zo moedig, zo vast en zo blij Des nachts aan haar boezem geklonken. Als dwalende sterren zijn de ogen van haar, Als sprankels der zonne mijne ogen; Haar boezem gelijkt aan de rollende baar, Mijn borst is als 't onweer bewogen.…

door overvloeiende gevoelens, zo willoos bereden, wordt van mij het bovenmenselijke gevraagd immers het stoppen van innerlijke weerbarstigheden is vaak ook nog dubbel gelaagd al heeft men weet van een doofpot, verstandelijk opgebouwd ooit worden de sluizen overmatig belaagd en wat dreigt wordt ontegenzeglijk uit mijn overtollige boezem…

Mag ik je even aanraken in erotisch landschap waar liefde haar zomer heeft mijn gevoel naar heimwee zoekt een roeiboot hebben we gehuurd met losse centen om de rivier af te dwalen en op zoek te gaan naar fruit omdat de nacht haar eigen bloemen heeft en haar boezem en meloenen ik mag je even maar je komt niet naderbij van aanraken…

Tegen haar boezem slaap je in. En het is of de landen leger worden, geen deur knarst, geen hond blaft, de wagens zijn gelost, de vrachten geborgen, alles vergeten wat we vonden aan haar borst. Alleen de geur van melk is blijven hangen.…

De morgenstond stond koud en blond Bij mij op het venster te kloppen Bomen en vogels besproken haar naam Als hielp ze beholpen de rozen uit knoppen De wind preste haar boezem ineen op het glas Nieuw besef kwam als zuurstof mijn lijf in gegleden Dat onder de dekens, gekruld als een vrucht Naar het diepere land van de droom was gevlucht…

een trillend lichaam gaat op in stalen veerkracht ivoor en kattendarm…

Nooit heb ik je lippen gekust Zo eindeloos lang was mijn zwerven, nooit heb ik je lippen gekust, nooit aan je boezem gerust. Nooit heb je alles gezegd, zo eindeloos lang was mijn zwerven, nooit heb ik je alles gezegd, noch mijn hand op je lokken gelegd.…

De nacht zuurstofloos in ijle lucht het bloed stroomt kil door aderen haar boezem verwarmde de koers blauw bloed door de kamer. Het is kil versteend luister ik andermaal haar zwanenzang als refrein in gedachte neuriën we samen bij sluiten van het gordijn.…

Ik minde u zo teder, ik minde u Zo teder met heel mijn ziel, Wanneer door deze armen omwingerd Uw hoofd mij ten boezem viel... Ik aêmde op uw lippen mijn leven, Ik smolt in een kus aan uw mond; Ik smachtte om een hemel te geven... Ai, ’k gaf maar mijzelve in die stond!…

ligt het verborgen in handen dan of boezems blijft het iets schimmigs kan je het lezen als het al te schrijven is op je things to do? valt je blik erop tussen snel gekrabbelde boodschappen-lijstjes? is het meetbaar dan de som van alles misschien niet te beschrijven? wat is dat: geluk?…

de scherven bloeien mijn zinnen laat ik met het water stoeien dat ik op de trappen heb gemorst dan wandel ik op blote voeten op de stenen boorden langs de dijken van de polder langs de rand van de grijze zee de blauwe lucht de groene weegbree waar de zomer zucht want daar zoek ik naar de branding die jouw boezem…