Alle inzendingen over doem

Steeds weer doem je op in mijn gedachten, de jou van toen ben ik voorgoed kwijt, de huidige kan ik niet uit mij snijden, slechts hopen dat het langzaam slijt.…

De hoogste piek van berusting zal ik niet bestijgen, ik blijf steken op de klippen van herinneringen, daar doemen de schimmen op van het verleden, peinzend tuur ik naar boven, om te ontwaken - op de door de tijd - versleten treden en op een onbewuste regendag.…

Soms doemen doden op zoals gisteren mijn moeder (1913-2009) toen geen vliegtuig vloog geen trein noch tram reed vrachtwagens omwaaiden voetgangers vleugels kregen bomen auto’s vermorzelden sommigen een engeltje droegen op het nippertje uitwijkend voor vallende brokstukken van daken, gevels en muren Mijn moeder zou niet wijken zij zou met…

Op 't eenzaam pad, waar 'k twijfelend droom en dool, Ontroert mijn ziel dat eeuwigheidssymbool; God zal de geest tot ondergang niet doemen.…

Vergeten is het schrijnen van de wonden, weggevoerd de doem van schuld en zonde. In streling, streling, mild en teer is heling, geen pijn, geen verleden meer. Traag openen zich beloften, rood en rond; een vleug van weemoed beroert je mond. In jouw ogen welt het groot erbarmen, in jouw liefde wil ik schuilen, warmen.…

wanneer een vleermuis spichtig de nok van het dak ontschiet en de nachtvlinder amechtig de holten van de surfinea kiest vervagen de geluiden, versterft traag het licht kruinen doemen dominant op hullen zich in donkere pracht een muggenzwerm warrelt kringelend op animeert het straatlicht in de zomerse nacht onder Cassiopeia's Wiegende…

Onverkende brakke landen doemen op uit het spookhemd dat zijn ingewanden afdweilt en breken zijn ogen in onlust brakende broeikassen. De drang de dageraad te wurgen breekt uit zijn doffe blik. Zijn rechtvaardige handen grijpen de lucht voor hem uit. De lucht kraakt ijl, maar het is slechts het piepen van zijn verkrampte ligamenten.…

Overal doemen zij op, de passerende schepen, er zijn er maar weinig van achttien karaats goudsbloemen.…

Aardappels in Nuenen, in Arles zonnebloemen en in Auvers het korenveld met zwarte kraaien een man in knetterende zon aan ’t zaaien wat laat ik graag mijn ogen langzaam zoomen tot bij de klodders, vlekken, vegen, ze doemen op en dichterbij en terug, de kleuren draaien perzik- en amandelbloesems, hemels laaien in mijn hoofd en buik, handen grijpen…

Aanstootje afschuwlijk, die uw klein ikje aanhangt Als één verniet'gend doemen van u zelven. O gij die zijt een ijdeltuit afgrijslijk, Gij gaat u zelf een gruwbre afgrond delven, Daar 't groot Hollands volk niets meer voor u aanvangt Dan dat het vindt uw houdinkjes vrij prijslijk.…

(koor af) donker de bühne getande rotsen doemen op in het weinige licht één enkele goudkorrel die straalt in de donkerte……

Ik begrijp je wel, kwetsbare bloem, de mensen zijn vaak zo bikkelhard, die leven onder een andere doem, kennen niet de pijn in jouw hart.…

een queeste met flonkerend floret naar het schimmenrijk waar engelen geduldig offers roosteren boven zachte vuren een reis naar hoge hemelse vlakten van euforie en wanhoop tegelijk hoekige stormgoden gewapend met kokers vol rechtlijnige pijlen doemen in bruin-grijze tinten op waar is boven wat onder en opzij verre melancholische klankdichten…

(voor Bob van Tiel) Blind en te broos zijn wij voor de ware vruchten van de geest, nieuwe heelallen doemen op in jouw onbevangen oogbollen van profetessen uit een ver, onzichtbaar gebied, blind ben ik, om te zien waar jij uit voortkomt, grens ik wellicht, maar kan niet spiegelen wat op zich te breekbaar is, te zacht, of het kan in stilte…

( voor Hanneke ) Het lijkt wel alsof de duivel ermee speelt, dat onze tongzoen niet bekend mag worden, hoe mooi ik er ook over dicht, de doem van censuur torpedeert mijn integriteit continu.…

Bezield gaan ze op weg door liefdedrang gedreven om de mens in nood een mooi uur te laten beleven geen uitstel meer voor het kwetsbare en grijze lijden op weg om terstond hun eenzaamheid te bestrijden in de nieuwe jaargetijden een beker chocolademelk met rozijnenkoek en een bladzijde uit het boek de melk om van corona doem te bevrijden; wat…

En ik, waar 'k uwe schoonheid schenne, ik, die me-zelve miek de' in vrees begeerde Man die u bevrijden kon en sloeg in slaven-ban; zelfs ik, uw graauwe Heer, wie géen vrouw ooit zal kennen: hoe bibbert op mijn lip de bede - o wrang bekennen -, de bede, uw doem te ontvliên, en die 'k niet bidden…

Hij brouwt er aan zijn vunzig voer en voedt zijn voze leden met doem en diepe duisternis - als éér zijn ouders deden. Bij valavond moet hij weer uit om deemstering te zaaien; dan dreint hij zijn doordringend lied, vol raven, roeken, kraaien.…

onder het dons dat hem scheidt van de toekomst die in beleving zwijgt voor oren zonder een thuis een warme regenwind vliedt langs het open raam en hapt rake stukken leven van het verlies dat nog niet is geteld, het bindt de hoop aan het geknaag dat in het duister de weg verspert lange verbintenissen die in akten staan verzegeld doemen…

Want dat beestje, ziet voor ons genot de gang naar de slacht al voor zich doemen ‘t wordt dus geen hond in de pot maar een varken vetgemest! Edoch, geen enkel zwaar geleerd figuur weet wanneer, hoe laat, hoe duur hij-of zij de aarde inruilt voor de volgende episode! ‘t Is maar dat je ‘t weet! Of juist niet?…

't Verloorne zal naast ú voor 't ziels-oog doemen!…

meerminnen paren In onbegrijpelijk gemengde kring En dan weelderig gedichten baren Die geen enkele vrouw nog verwacht Ik voel mij opgewonden slecht te bedaren als zielvol beschouwer heb ik zin verdacht kleuren zwermen zoemend uiterst licht naar menig erkend meerminnendicht zetten zich vast op stam en bloem vertolken hun liefde zonder doem…

In het wemelen van het licht aan de einder doemen jouw lieflijke trekken op, de glans van jouw gezicht ontstaat. Ik open de droomsluizen van de tijd; simultaan met mijn aards bestaan leeft jouw droomgestalte in mij voort, begiftigd met verborgen, immer groeiend leven.…

Een jongen ontvliedt het vervelende thuiszitten fietst door wijde polders hoge haver wenkt blijmoedig "kom naar die kleine stad waar veel meisjes wonen jou slechts van school bekend" de einder trilt gespannen glimt telkens _ wordt dof bij verhoopte onmtmoeting vestingwallen doemen op wellicht schuilt daarbinnen diep slapende liefde…

Zij zonk in de doem van december Pril ijs lag over de grachten Als een vlies van scherven. De stad werd een schuilhol Een speeltuin voor spokenjagers De triomfboog, verweerd en in de steigers Was door vlokken beschilderd In het stilste wit.…

Ze nemen de rails als denkbeeldige meet - daar doemen reeds Abcoude’s contouren - de mannen beginnen elkaar te beloeren. Eén springt weg – en wint met banddikte breed. Spieren kunnen niet altijd gespannen staan. ‘t Freewheel maakt nu een ontspannen geluid, maar eenmaal de dorpskern weer uit, zetten de renners snel weer zwaarder aan.…

Hoe ik verdwaalde in mijn eenzaamheid, bang was om mijn boosheid te uiten, gevangen en doodsbang in een doem van totale verlating en een pijn die gelijk staat aan de meest gruwelijke, sadistische folteringen. Van de min ga ik in de plus, dat scheelt een streepje rechtop dwars door jullie minne tirannie heen.…

Venijn in het zijn wat voel ik mij klein de dageraad keert weer een dag verschijnt de duisternis verdwijnt de haat verscheurt intens het is de plaaggeest van de mens maar blijft een onuitwisbaar feit het leven staat bij ons in het krijt verdoemden doemen steeds weer op getallen groot met vele cijfers radicaal, funest in grote ijver plotseling…

Voort ging hij door de drukte van een losgeslagen piratennest, hij sleepte zijn depressie mee, zijn schaduw, zijn doem en nergens kon hij zijn ballast kwijt. Nergens en zeker niet in de Paulus Potterstraat nummer zestien ( wie snoept er nu van zijn geest, die door de muren en de balken is ingeslikt?…

Zij schreef romans om de doem te bezweren, van zich af te wenden, maar dat werkte tot op zekere hoogte, op een gegeven moment brak het spelelement in haar, lieten de reddingsboeiwoorden haar permanent in de steek, kwam het verdriet snoeihard op haar af als een guillotine, liet ze haar onbeminde lichaam vol overgave door de zee inslikken als…