Alle inzendingen over verhangen

Gebakken taal heeft soms een snoet als hoofdletters een rok dragen en lange lussen veters rijgen in op maat gemaakte korsetten dansen volgzinnen ademloos verliezen af en toe grip bij het walsen en keren geven platweg smoel aan lachende letters tussen soms verwrongen woorden wanneer zij zich spontaan verhangen aan een wit gekalkte…

Heeeey een toverstokje in het stof wat zal ik daarmee eens gaan wensen geluk en lief voor alle mensen dat lijkt mij werklijk uiterst tof Geen ziektes meer of ongelukken vaarwel met pijn, de dood gevangen geen mens kan zich meer echt verhangen in de spiegel zien we ware stukken Wie schildert kan geen ezel kiezen het doek valt niet meer te…

Weet je nog de stilte bij de boom, Kerima de dag van mijn eerste nominatie die jij mij gaf in beloofde stilte omdat ik zweeg als een dichter die zijn ziel niet verdoemde sindsdien veranderde er veel woorden bleven niet hetzelfde jij werd beroemd, ik bleef achter bij die boom in een droom er waren mensen die mij konden verhangen…

wat als de rolstoel niet meer draait in een kamer vol obstakels als de koorts weer naar je graait met zijn vlammende tentakels wat als de pijn steeds twijfels zaait over het nut om zo te leven dan huil je in je bed slechts toegedekt met wensen en verlangens en worstelt iedere dag om de molenstenen om je nek als bordjes te verhangen…

't Is gedaan; De hekken zijn verhangen! Daar is in 't Meer voortaan Voor u slechts slib te vangen.…

hoofdrol ook al wil je dat vaak niet jouw gevoelens zijn decor ze kleuren met verschijnen in belichting zullen ze verdwijnen dan gaat haar stem weer voor ze spreekt van echt terwijl jouw emoties figureren de sterkste zal triomferen ze weet van goed of slecht jij ziet publiek dat hunkert van verlangen maar je laat de liefde zich verhangen…

Uit de zure regen van hand – gespitte graven waaruit de ochtenden zich laven tot het morgen gloren, worden nieuwe tranen geboren, leggen zon en maan een schaduw over een geleefd gezicht, lucht en water verhangen zich aan nevelringen, de mens wikt en schikt zich in een aantoonbaar gewicht, naar de maat van al die overbodige…

Dat begon al in de gereformeerde kerken, waar psalmen en gezangen mijn vrije geest wisten te verhangen. Restanten daarvan zijn nog steeds te merken. Ze wegen even zwaar als een nucleaire raket.…

hij heeft zijn jas van duizend dagen aan touw verhangen huid en huis verkocht voor kostbaar diamant loepzuiver van het eerste water als dagelijks brood eet hij groen gif een rubberen slang tussen zijn metalen lippen ademt solderend gas in keel en longen binnen zijn mond smeedt stof en zand nu is mijn vaders…

aan mijn voeten, hetzij wat katoen als de winter haar vacht weer intrekt en ik een insteek heb aan de wereld waarom trekt de lucht zich samen in 't blauw met zwijgzame strepen het gesprokene is nog niet koud als de donderwolken zich verweiden Aan elke druppel hangt een wit woord dat ik in onvruchtbare grond gezaaid heb het heeft zich verhangen…

Je beschreef hoe je jezelf zou verhangen en hoe je daar op zou reageren. Was het maar bij een flirt gebleven, want de weggetrapte stoel was een stoel van Niets. De jankende hond een beeld dat wegebde en je huis ineens een mortuarium, bestormd door hulpverleners en agenten.…

Gelijk de witte zwaan aen Strymonis fonteine Bevindende haar jong verhangen in een strik Vergeet haar zoete zang en in een ogenblik De vleugelen na-sleept en wandelet alleine.…

Ik loop een marathon samen voorop met jou los van de massa weg van het gedrang we kijken elkaar aan wat voelen we ons blij Maar in een trappenhuis raak ik je kwijt ik ga een etage te hoog en we moeten naar benee Buiten zijn alle bordjes plots weg of verhangen richtingloos ren ik rond tot ik weer de massa zie Nu sjok ik achteraan…

Er is een lijst van zangers die allang hun muzikale pijp aan Maarten gaven, er niet meer zijn, verdwenen en begraven, en ons nooit meer bestoken met hun zang. Daarop is Elvis weer het hoogtepunt, wat jammer, ‘k had dat Gordon graag gegund.…

gans Meetjesland blinkt strakskes als de voren op hun rug zijn gegaan einders tegenwinds dood lopen tegen dijklichamen licht verpaupert in takken ik hou van grijs, met rood zoals een sjarpe de vrouw omhelst, haar mantel tot op de enkels doet vallen het grijze haar in een knot ogen spiedend rondgaan regensluiers verhangen zich in de…

( voor Adriaan van Dis ) Adriaan, mijn zoon, wat kan een mens diep wegzinken in zijn ellende in zijn schrijfkamer, de zeewind giert door de holten in je hart, naar de bossen van Indië, waar ik mijzelf heb verhangen of ben jij het?…

ze hebben me gemold handen die met vingers water van de muren haalden hebben ze gepolst armen die mij troostten verhangen in een loos gebaar ze hebben in mijn schouders de wereld overhoop gehaald ik schuur mijn borst en rug tegen de muur om mijn verloren greep te laten dagen uren weer te delen met mijn cel ze gaan me monddood maken…

moet altijd plat en ik constateer die heeft een cursus gehad Mijn psyche op een hellend vlak mijn bloes begint te knellen dus begint ze op haar gemak De zegeltjes te tellen Een uitleg over de prijzen de aanbiedingen en btw en ik zie vol afgrijzen drie kilo muntgeld in haar portemonnee Waanbeelden dwalen door mijn hoofd over een verhanging…

Blijf verhangen aan het klokje en vooral het verrukkelijke parfum. Nou ja, we zien verder wel. Of weet jij goeie raad?…

En een schrapend, schor geluid tussen huig en keel bleef hangen omdat ze moedeloos in oude patronen verzeilde en zich vastklampte aan gekende beelden waarbij ze zelfs aan geuren bleef verhangen .…

van zomer doordrongen de zon valt in loeiende strepen takken breken in vlakken van licht en trekken slepende vierkanten oranje om me heen de lange tongen de hitte met haar loden zwepen zuigt in golvende lijnen vochtige franje de aarde zengt mee als in een gebedslied en trekt de ziel uit de monden der bloemen zelfs de witte bruidssluiers verhangen…

Hij hing daar ergens in de bouw hij had zichzelf verhangen... Jou achterlatend, in de rouw, geen woorden voor te vangen... Zijn vriendin werd ook gevonden Ze lag thuis op haar bed Geen levensteken meer... Ze waren samen "uitgestapt" Mijn God, wat deed dat zeer... Wat sprak jij moedig en zo mooi Je had het over: "Wie Wás Hij???…

Herinner je het slingeren tussen puin en fortuin het uur van vertrek Broeierige sterren leken zich te verhangen aan mijn trillende schaduw Gedachten vulden de nacht Herinner je de glans, als vers geld.…

Droeve plek van mijn geboorte, langs het strakke Boterdiep, waar een man zich heeft verhangen, in de kamer van mijn wieg. Vader legt zich toe op preken schrijven, moeder wordt van zorgen moe. De oude kerktoren dwingt hen meer en meer tot zwijgen, alles in de geest van mensenmoordenaar Calvijn.…

Ik kan me moeilijk in mijn cel verhangen Ach, 'k zeg het enkel om u wat te stangen Aan pinksteren wijd ik al mijn gezangen Als godvergeten middeleeuwse bard De winter is dan lang en breed vergangen…

Ze draagt haar parfum de eeuwen voorbij dit weelderig naakt met zacht roze wangen een vrouw in de krijg om verse soldij wachtend op kleding die hij zal verlangen kijkt ze je aan, op dit groots schilderij dat 's nachts, naar verluidt, door hem wordt verhangen. ----------------------------------------------------------------- Opmerking van…

en meer nog op de dichters, en de vrouwen om wie wij nimmer rouwen, tast toe, op de dood u wrekend, en voor de eeuwigheid het laatste glas nog brekend, en neem de sikkel - niet de zeis - en sla het rijmend ongeluk zijn tanden uit zijn muil, verhang aldus de kleine dood en ga met brede lach, al Lucebert citerend, naar de kuil waar al uw vrienden…

Juffrouw Jansen zou zich gaan verhangen, want ze kon het leven niet meer aan. Maar ze kende teveel angsten om op die manier de hand aan zichzelf te slaan. Even dacht ze om haar polsen door te snijden. 't Allerbeste leek een kartelmes om zich daarmee van 't leven te bevrijden. Maar ze mist een arm en zo werd ook dit plan verpest.…

Eilaas, veel dient vervangen, Vél moet nog ingekort, En menig bord verhangen Eer alles beter wordt. Wij zullen ’t niet beleven, Dat duizendjarig rijk; Wij maken de achterneven De baan slechts wat gelijk. Maar zal men eens gewagen Van omkeer en geweld, De crisis onzer dagen Blijft wis niet onvermeld. 1860.…

Eilaas, veel dient vervangen, Veel moet nog ingekort, En menig bord verhangen Eer alles beter wordt. Wij zullen 't niet beleven, Dat duizendjarig rijk; Wij maken de achterneven De baan slechts wat gelijk. Maar zal men eens gewagen Van omkeer en geweld, De crisis onzer dagen Blijft wis niet onvermeld.…