163 resultaten.
Kwatrijn
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.745 In vrome afschuw ben 'k door hen versmaad.
'k Zou , meelij smekend, knielen op de straat,
Maar mijn verachting spuw ik voor de voeten
Der huichelaren in hun plechtgewaad.…
TOON
poëzie
2.0 met 6 stemmen 1.196 Zwaar stapt, in zijn blauwlinnen broek
En gapend lichtgeel boezeroen,
Toon, om een soepkip op te doen
In ’t nachthok; ’t fluiten flapt tot vloek
Als plots een Barnevelder kloek
Fladdrend en kaaklend zich verraadt.
‘Verdomme,’ bromt hij, even kwaad,
Maar denkt aan zijn gebedenboek,
En wreekt zich met een handvol zaad
Voor haar verschrikte bek…
Geluk
poëzie
3.0 met 34 stemmen 3.618 Toen zagen wij de wolken kruien
En wachtten door de zwoele dag
Het breken van de donderbuien
In regenvlaag en hagelslag.
En de avond daalde en geen vertroosten
Van koelte en geen verkwikken kwam.
Toen barstte ’s nachts het grommend oosten
In blauwe gloed en rode vlam.
Wij haalden onze adem ruimer
En zonken uit de lauwe druk
Tot Uwe grondeloze…
Kwatrijn
poëzie
3.0 met 14 stemmen 3.139 Bedenk, als mensenwoorden krenkend zijn:
Gifslangen scheiden niets af dan venijn.
De spraak weerspiegelt 't wezen van de spreker.
Het varken noemt het edel renpaard zwijn.…
DE BRUG
poëzie
3.0 met 14 stemmen 3.037 Ik heb het fluitje aan mijn mond gezet.
Mijn vingers overtrippelen de gaten
Buiten mijn tuin ligt de rivier gebed
In maanlicht, en er rijst een brug van jade.
Een brug van jade overspant het licht,
Mollig van schaduw aan haar ene zijde
Een smalle schaduw schuifelt in het licht,
En buigt zich over en staart in het wijde.
Zij staart naar ’…
IK BEN GEEN VADER EN IK HÈB GEEN ZOON
poëzie
4.0 met 16 stemmen 2.386 Ik ben geen vader, en ik hèb geen zoon.
Niets dan een sage is zijn zacht bestaan.
Toch groeide hij gelijk de nieuwe maan
In grootte en glans en werd volwassen-schoon.
Nevens mij, glorieus en monotoon,
Verging de kringloop van zijn kort bestaan.
Mijn hand is strelend door zijn haar gegaan
En langs het kloppend halsje van mijn zoon.
Ik weet…
WINTERAVOND
poëzie
3.0 met 2 stemmen 282 Ook nu het avond wordt,
Heer blijven we op U hopen,
Het winterdaglicht kort,
Hoe traag de dagen kropen.
Het water is zo diep
En donker, de lantaren
Beschampt de oeroude baren,
Waarin de wereld sliep.
En als de smalle boot,
Waarin ik word gedrongen,
Van levens wal afstoot,
Hoe hoog de golven sprongen,
Van u komt heil en heul…
Dialogue mystique
poëzie
3.0 met 3 stemmen 355 Komt ge zo laat tot mij? de dauw
Der nacht dampt uit uw donkre kleren.
Wilt ge den jammer van dit uur vermeêren,
Dat bitter is van wroeging en berouw?
Ik ben om u de woeste weg gegaan,
Door wildernis en doornige valleien.
Ik hoorde u, hopeloos, om deernis schreien ...
Laat ge mij voor gesloten deuren staan?"
'k Vermoedde uw…
Geboorte
poëzie
4.0 met 2 stemmen 367 [Maria-lied]
Toen het kleine kindje was geboren,
Bleef er in het hart van zijn verkoren
Moeder slechts een moeheid, en ze leed.
En ze lachte smartlijk, toen zij even
Weer terugdacht aan het eerste beven
Van zijn leven in haar, en ze kreet.
Nu begon voor beiden het gescheiden
Wezen... en zijn zijden kopje vlijde
Ze aan het snelle…
Voorbereiding
poëzie
4.0 met 1 stemmen 375 Hun harten voelden zij als boeken
in Gods geduchte hand gelegd,
en wisten dat Hij al hun slecht
gedrag gerecht zou onderzoeken.
Zij lazen bang en hunkrend mee,
en zagen wat zijn vingers wezen.
Was er niets goeds? Hun schaamte en vrezen
groeiden tot een verschroeiend wee.
God had de boeken dichtgedaan,
en zou het grote vonnis spreken.
Toen…
De donderbui
poëzie
4.0 met 2 stemmen 321 De lucht betrekt, het zand stuift op,
Hoog torent zich de donderkop,
Die blauw als lei, en koperrood,
Dreigt met vernieling en met dood.
De bliksem, kort en lang van lijn,
Gelijk een zenuwachtig sein,
Meldt ademloos: wie vloeke of kniel',
Gedenk uw zonden, red uw ziel!
Een windstoot, water, vlam, een knal,
Alsof de hemel barsten zal…
GESPREK
poëzie
4.0 met 2 stemmen 365 Er was geen nood, er was geen zonde,
Die ik niet aan u zeggen konde.
En alle zorg en alle wee
Verzonk in uwer liefde zee.
Gij had geen woorden en gebaren,
Het licht, dat fonkelde in uw haren,
De glans die in uw ogen lag,
Uw klaarheid wàs: de nieuwe dag,
De milde zon, de frisse winden,
't Onwrikbaar aan elkaar verbinden
Van morgenkalmte…
De vagebond
poëzie
4.0 met 3 stemmen 430 De dagen zijn te lang, en krap mij toegemeten
De dove rust des slaaps, van dalend licht tot licht
Zo spoedig kan ik niet verdromen en vergeten.
'k Ontwaak, een zieke gloed op 't benig aangezicht.
En elke dag, als nu, zet ik mijn doelloos zwerven,
Mij zelve honende, opnieuw en immer voort.
Mijn hart slaat jachtiger, hoe meer mijn krachten sterven…
De wilde wingerd
poëzie
4.0 met 1 stemmen 383 Een krank en schamel hout,
Het minste van het woud,
Door iedre wind geslingerd,
Reikte ik mijn ranken uit,
Weerstaan, maar nooit gestuit,
Een dorre wilde wingerd.
Geen mens die naar mij zag.
Al waar ik kroop of lag,
Mijn groen ging alles dekken.
Tot in dit woest revier
De goede hovenier
Mij wijs kwam stekken!
Hij plantte me in zijn tuin…
Geboorte
poëzie
4.0 met 1 stemmen 457 Reeds was in haar het afscheidnemen
Begonnen tussen haar hart en het kind,
Misschien zou ze in 't licht als een vreemde
Aanschouwen, die ze in 't donker had bemind.
Zij dacht aan het wonder, dat ze open
Zou wezen en wijd voor leven en dood.
Zij bewoog zich niet meer; maar haar hopen
Op het kind en God was één en was groot.
Later; haar handen…
DE PROFEET EN ZIJN OPVOLGER
poëzie
4.0 met 2 stemmen 394 Wij moeten worden als de bomen,
Die luistren in de diepe Grond.
Dan, zal een ruisen door ons stromen,
En alle blaadren worden mond.
De nederigen en de vrouwen
Geloven 't open woord gezwind;
Zij overreden het mistrouwen
Der mannen; en een eenzaam kind
Glipt 's avonds heimlijk in ons lover,
En heeft zijn nest zo diep gebouwd,
En geeft…
Het is een blijde dag
poëzie
4.0 met 2 stemmen 629 Het is een blijde dag: het wit
Der sneeuw is door geen voet gekrookt.
De zonneschijn is zuiver goud.
De luchten staan van kristallijn.
De wind, die door de bomen strookt,
Rooft heel hun schat van tintlend rijm.
En als een vorst, die door de straten rijdt,
Strooit hij juwelen achteloos en wijd en zijd.
Het is een blijde dag: wij twee
Gaan…
TE VROEG BLOEIENDE PERZIK
poëzie
4.0 met 2 stemmen 604 Het voorjaar kwam zó vroeg
Met zon en luwe winden,
Dat ik in een verblinde
Verrukking bloemen droeg.
Ik kon de vaste tijd,
Door U besteld, niet wachten.
't Hunkren van mijn gedachten
Werd teedre werklijkheid.
0, de eerste morgen, dat
Mijn bloei zich openbaarde,
In de verdorde gaarde,
Hebt Gij mij liefgehad.
Toen, voor…
DE ZALIGEN
poëzie
4.0 met 2 stemmen 331 De gele rozen lichten langs ‘t terras.
In diepe stoelen liggen zij te rusten,
de zaligen, die elkaar gelukkig kusten,
de toekomstlozen; heel hun leven was
een dringen naar de voorgeweten uren,
waar alles eensklaps in vergeten is;
‘t verwaait, nadat het stukgereten is,
hun oud bestaan; en nooit kan iets meer duren
naast dit verzonken zijn…
DE ZALIGEN
poëzie
4.0 met 2 stemmen 339 De gele rozen lichten langs 't terras.
In diepe stoelen liggen zij te rusten,
de zaligen, die elkaar gelukkig kusten,
de toekomstlozen; heel hun leven was
een dringen naar de voorgeweten uren,
waar alles eensklaps in vergeten is;
't verwaait, nadat het stukgereten is,
hun oud bestaan; en nooit kan iets meer duren
naast dit verzonken zijn…