Avond

Nauw zichtbaar wiegen op een lichte zucht
de witte bloesems in de scheemring. Ziet,
hoe langs mijn venster nog, met ras gerucht,
een enkele al te late vogel vliedt.

En ver, daar ginds, die zachtgekleurde lucht
als perlemoer, waar ied're tint vervliet
in teêrheid... Rust. Oh, wondervreemd genucht!
Want alles is bij dag zó innig niet.

Alle geluid dat nog van verre sprak,
verstierf. De wind, de wolken... alles gaat
al zachter en zachter. Alles wordt zo stil...

En ik weet niet, hoe thans dit hart, zo zwak,
dat al zó moe is, altijd luider slaat,
altijd maar luider, en niet rusten wil.

--------------------------------
uit: Verzen (1894)

Schrijver: Willem Kloos
Inzender: Redactie, 24 juni 2025

infogedichten.nl

Biografie van deze schrijver

Avond

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 25 stemmen 3.592