Poëzie

1884 - 1965

poëzie (nr. 4.416):

Maannacht

Roep mij niet wakker midden in de nacht
omdat de maan bloeit met zo fel een luister
er blinkt voor mij in 't schijnbaar dode duister
een dieper licht dan ooit ik heb verwacht,
en klank en geur die me onverzadigd lieten
en, een voor een, de uren van zaligheid,
zijn, licht en teer, niets meer dan rekwisieten:
de laatste droom is de een'ge werkelijkheid.

------------------------------------------
uit: 'Verzamelde gedichten', 1964.

Schrijver: Jan van Nijlen
Inzender: Redactie, 8 november 2021