Poëzie

1860-1932

poëzie (nr. 2.291):

AAN EEN MEISJE

0 zeg mij, vriendlijk meisje!
Is 't u slechts naar de zin
Als ik mijn harte toesluit
Voor wat ik meest bemin?

Als ik mijzelf koelbloedig
Mijn levenslust ontroof
De gloed die in mij brandde
Met eigen hand verdoof

Als ik met koele wijsheid
Mijn jonge hartstocht tem,
Als ik niet meer wil horen
Mijns harte zoete stem.

Als ik mijn borst verscheurde
Met stoïcijnse moed -
0 spreek, mijn vriendlijk meisje!
Dan deed ik zeker goed?

Nog ga ik door het leven
In vreugd en vrolijkheid
De wereld met haar schoonheid
Ligt voor mij uitgebreid.

Mijn bloed gaat nog niet langzaam
In trage lauwe rust
Het tintelt in mijn aadren
Van louter levenslust

Ik zie veel duizend dingen
Op mijne levensbaan
Het goede en het schone
Het trekt mij krachtig aan.

Goddank! dat nog mijn polsslag
Niet even snel steeds gaat
Goddank! dat nog 't onstuimig bloed
Mijn zielstoestand verraadt.

Mijn hart heeft liefde nodig
Gelijk een bloem de zon -
Moet ik het dan verstenen
Waar het u minnen kon?

De jonge plant der liefde
Zo welig opgegroeid
Moet zij met tak en wortel
Voor immer uitgeroeid?

1876