Ik moet er niet van weten...
Ik moet er niet van weten, van die zuidse vrouwenzielen,
die, voelend het noodlottig leed hun longeren vernielen,
te midden het ontbladeren van de bomen kneuteren gaan
dat 't jammer is van hen en van hun lief en van de blaân.
Zijt gij het die ik rochelen voel hier rond mijn hert, vernieling?
Zijt gij het? God verplette u, worm die mijner jeugd bezieling
Verknagen moet! Het lijf wierp u mijn eigen roekloosheid,
doch, zier om zier, bestrijde ik u de Geest, Noodlottigheid!
Gij die vandaag de hemel kuist van vuiler dampen rotheid,
O licht, o warmte, o levenslust, bedanke u, vurige godheid!
- Mijn zonnig land... mijn verten... mijn jong leven... Kameraad,
Nicht raisonniren... Weer u scherp, en eind als een soldaat!...
laatste gedicht van Rodenbach
Schrijver: Albrecht RodenbachInzender: Redactie, 25 september 2017
Geplaatst in de categorie: psychologie
Dit gedicht moest ik voordragen op 13 jarige leeftijd in een toneelzaal.
Uit volle borst verhief ik mijn stem :
Ik moet er niet van weten… van Rodenbach
En toen schoot gans de zaal in een schaterlach
Waarna de leraar met verheven stem riep:
0 punten u kunt gaan. Het verdict blijft nog altijd nazinderen en ik ben ondertussen 88 jaar.
het ontroert mij nog steeds