DIE AVOND EN DIE ROZE

‘k Heb menig uur bij u
gesleten en genoten,
en nooit en heeft een uur met u
me een enkle stond verdroten.
‘k Heb menig menig blom voor u
gelezen en geschonken,
en, lijk een bie, met u, met u,
er honing uit gedronken;
maar nooit een uur zo lief met u,
zo lang zij duren koste,
maar nooit een uur zo droef om u,
wanneer ik scheiden moste,
als de uur wanneer ik dicht bij u,
die avond, neergezeten,
u spreken hoorde en sprak tot u
wat onze zielen weten.
Noch nooit een blom zo schoon, van u
gezocht, geplukt, gelezen,
als die die avond blonk op u,
en mocht de mijne wezen!

Ofschoon, zo wel voor mij als u,
- wie zal dit kwaad genezen? -
een uur bij mij, een uur bij u
niet lang een uur mag wezen;
ofschoon voor mij, ofschoon voor u,
zo lief en uitgelezen,
die roze, al was ‘t een roos van u,
niet lang een roos mocht wezen,
toch lang bewaart, dit zeg ik u,
‘t en ware ik ‘t al verloze,
mijn hert drie dierbre beelden: u,
die avond - en - die roze!

Gedichten Gezangen Gebeden(1 november 1858 )

Schrijver: Guido Gezelle
Inzender: Marleen S., 3 juli 2002

s_leentjehotmail.com

Biografie van deze schrijver

liefde natuur erotiek

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.2 met 43 stemmen 5.509