tabblad: poezie

Stuk gruiz'len, 't strand op, van de horizont

Stuk gruiz'len, 't strand op, van de horizont
Groenglazen bergen tot wolken van kralen;
Veilig in duisternis van kalken schalen
Woont 't weekdier, vast aan nooit bewogen grond.

Sidderingen, die tot zijn diepte dalen,
Hij voelt ze niet, verdiept in pijn van wond:
Zijn teerheid bloedt parels, die, klein en rond,
De ronde zee, immense paarl, herhalen.

Aan 't wereldoppervlak stormen de dingen:
Zelfs geen gedruis zal tot in de afgrond dringen,
Want stil de ziel aan 't hart van Brahman kleeft;

Al kan het oud verdriet niet meer genezen,
Hij weet: gezonken naar zijn eigen Wezen,
Nu bloedt hij verzen, waar Zijn licht op beeft.

Brahman I, p. 99(1919)

Schrijver: J.A. dèr Mouw
Inzender: JM, 28-12-2002

mostertmannederlands.nl

Biografie van deze schrijver

Zoek naar vergelijkbare inzendingen


Deze inzending is 945 keer bekeken

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4/5 sterren met 11 stemmen.

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

Naam:

E-mail:

Bericht:

( vink aan als je niet wilt dat je emailadres voor anderen in beeld verschijnt)