Poëzie

1835-1894

poëzie (nr. 4.940):

Zoals ik eenmaal beminde (immortelle C)

Zoals ik eenmaal beminde,
Zo minde er op aarde nooit een.
Maar ‘k vond, tot wie ik mij wendde,
Slechts harten van ijs en steen.

Toen stierf mijn geloof van vriendschap,
Mijn hoop en mijn liefde verdween.
En, zoals mijn hart toen haatte,
Zo haatte er op aarde nooit een.

En sombere, bittere liedren
Zijn aan mijn lippen ontgleên.
Zo somber en bitter als ik zong,
Zo zong er op aarde nooit een.

Verveeld heeft mij eindelijk dat haten,
Dat eeuwig gezang en geween.
Ik zweeg, en zoals ik nu zwijg,
Zo zweeg er op aarde nooit een.

-----------------------------------------------
uit: Snikken & grimlachjes (1867)

Schrijver: Piet Paaltjens
Inzender: Redactie (H), 10 juli 2024

info

gedichten.nl

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: verdriet

beminnen

zwijgen

hart

3.0 met 22 stemmen

6.169

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Frank Vercruysse, 13 jaar geleden

Piet Paaltjens is een van mijn favoriete dichters geweest uit mijn humaniora tijd.
Zeker met 'Zoals ik eenmaal beminde' haalt hij het egocentrisme van de mens met diepte naar boven.
Ik vind het een heel toepasselijk gedicht voor onze 21ste eeuw samenleving in Europa!

Nelleke, 23 jaar geleden

Heel erg indrukwekkend.
Vooral als je de achtergrond van de dichter enigszins kent.

Geef je reactie op deze inzending: