inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1877 - 1924

poëzie (nr. 4.532):

Herfstnacht

Langs wei en wilgen glee de vochte nacht,
Het deinzend witte kleed golfde en bezoomde
Het lage land, - boven de herfstdauw doomde
Het blinde oog der maan - zo stil, zo zacht.

De schim der stad ontvlood een matte klacht,
Ginder en verder stond een boom en droomde
Eenzaam, - van mistig natte takken stroomde
Aldoor, aldoor een dode bladervracht.

Toen dacht ik aan ons werk, o kameraden!
Hoe nachten nog om onze schouders hangen,
Om zwakke lichtgestalten, zwaar beladen:

Wij schudden 't mensenlot, door vreugd bevangen -
En slechts een dorre vloed van vale bladen
Ruist in het meer van mateloos verlangen!

Schrijver: C.S. Adama van Scheltema
Inzender: Redactie, 6 februari 2022


Geplaatst in de categorie: maatschappij

3.0 met 21 stemmen aantal keer bekeken 3.146

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)