"Ik kan u niet van mij weren Die mijn Hel en mijn Hemel zijt, Ik moet uw omarming begeren, Tot de dag, dat de Dood mij verbeidt: O! neem, als een vrucht, die levend Rijp-rood voor u is gegroeid Mijn mond, waarin, zich gevend, Mijn hartstochtleven vervloeit! En, kwam al God daartussen En wees op zíjn Hemel, zíjn Hel, Ik zou u kussen en…

Toen zong er, zonder zorgen, Daar in de vroege morgen - En dat klonk zo jong, zo blij - Een boer die was aan 't ploegen; Hij zong voor zijn genoegen Een klein, oud lied daarbij. En altijd weer van voren Af aan trok hij de voren Tot in de verte van licht, Met de beide willige paarden Door de rulle wolkige aarde Naar het zilverig…

Dat jaar, dat onvergeetlijke Kan nimmer keren, Dat gaf de ziel haar zo onmeetlijke Vreugd na begeren... Kus mij nog eens, geef 't onuitspreeklijke In één Vaarwel... Dan breke, wat scheen 't onverbreeklijke, ... En 't breke snel.…

Ik wist wel, dat éénmaal mijn leven, Dat naast Uw leven zich ontspon, Zich tot één leven saam zou weven, Dat niemand ooit weer scheiden kon. Maar dat het zo volmaakt zou wezen Ineengevloeid als thans geschiedt, Twee wezens in één zelfde Wezen, Dát droomde ik wel, maar wist ik niet....…

Alleen met mijn eigen verlangen, Alleen met mijn eigen lied, Alleen met een bloem aan de afgrond, Alleen met een ster die verschiet. Lust heeft het hart dat, eenzaam, In de eenzame zich herkent, En schoonheid geeft aan zich-zelven, Den afgrond en 't firmament. Geen dalen, waar mensen wonen, Geen massa, maar héél alleen, Waar de starren…

Toen Judith Holofernes' donker hoofd Zag in de tent op 't gouden praalbed stil, Heeft zij, vóor dat de rode lippen kil En 't oog van laatste leef-glans was beroofd, Haar lippen op des Veldheers mond gedrukt, Veilig bezittend wie zij 't leven nam, Drinkend de siddring, die 't van vreugd verrukt Begerig mannen-lijf ontstijgen kwam.…

Er ligt een landhuis aan de stroom, verlaten; Verbleekt, met donkre luiken, staart het blind, En laat de stroom, die eenzaam voortglijdt, praten En luistert niet naar 't fluist'ren van de wind. Maar vroeger, toen Hoogmogenden der Staten Daar in de zomer poosden van 't bewind, En staat en krijg voor…

De wereld is dezelfde; overal De blauwe hemel en de grauwe steden, Drijvende wolken en, daar vér beneden De velden en de mensen; morgen zal Deze aarde mij niet anders zijn dan heden En dan zij gisteren was; en zonder tal, Trekken bij zonneschijn, bij regenval De dagen verder, als zij altijd deden. Alleen, lief, waar wij vluchtige uren…

Kille regen ruizelt stille Over 't blekend zomer-lover, Morgen drijft de zomer over, Daar het najaar nader toog. Ik zou wel, berustend, willen Lichteloze dag verduren Als uw hoofd maar enkele uren Zich tot mijn schouder boog. Maar ik zag de nachtgetijen Veler jaren gaan en komen Zonder dat gij van mijn dromen Maakte uw leven deelgenoot…

't Is zoet te schrijven, als het licht Des zomers op mijn handen daalt En 't rijm zijn blijde plicht verricht En wat mijn hart voelt U verhaalt. Mijn handen beven van genot; Zij dragen de gewijde schat, Die 'k diep in mijne ziele tot Nu toe voor elk verborgen had. Zij zetten bevend woorden…

Binnenvaartscheepjes met zwart-glanz'ge rompen Liggen te domm'len langs de kade-lijn In regenschemering, als donk're klompen, Die kinderlijk getuigd met lompen zijn. Een vlagje rook, van diep ultramarijn- Blauw, dat de vochtbezwaarde nevels dompen Waar 't even wappert, wimpelt uit het stompe Vierkanten houten schoorsteenpijpje; een klein…

Melancholie van scheiden en hervinden, Stadig verliezen en verloren gaan, Van binden en gebonden zijn; beminden Aan dood en leven eeuwig af te staan, Hoe komt ge mij, waar bitse winterwinden Hun ijzige gesels op de woning slaan, Door leed geboog'ne en door liefde verblinde, U weer te melden met Uw oud vermaan! Altijd in 't leven…

Voor onze blikken rees nu 't oud Kasteel Met hoge toren tussen iep en eiken, Waar duizend bloemen stonden stralend geel Op 't groene grasveld in de zon te prijken. Die zware wanden zagen de eeuwen wijken, Trotserend Tijd en Stormwind en Houweel, Geslachten sterven, val van koninkrijken, Als viel slechts hun de onsterflijkheid ten deel…

Ik ben de zoeker naar het Nooit-Behaalde. Ik ben de Strever naar het Ware Zijn. Ik ben de dronkene van `s Levens wijn, die wonderlijk-krachtig mijn spieren staalde toen ik, als onverschrokken duiker, daalde tot in de krochten van het Diepste Zijn, waar ik dan uit meebracht een luttel grein Waarheid, die klaar gelijk juwelen straalde.…

Geen najaar nog, maar in zijn volle zomer Strekt zich voor mij het land des Levens uit; Na 't blanke bloemscherm voor de jonge dromer, Rijpt voor den man 't geboomt zijn vroegste fruit. Veel donkre dalen liet ik stijgend achter, En 't morgenland, dat diep teruggeblauwt: Een werelds paradijs, waar zacht en zachter Kleuren vervloeien en het licht…

De lucht wordt ijler, de eindeloosheid schijnt Door 't eindig huis, waarin wij, aardsen, wonen Uit een ver dorp rijzen de stille tonen Van de avondklok, hoog in de lucht verreind. Zie: voor mijn blijde blikken baadt nu heind' En ver de wereld in de glans van 't schone, Hier: bomen met de zilv'ren bloesemkronen, Aan d'einder: 't scheem'rend…

Hier, tussen hoge heuv'len ingezonken, Ligt, eeuwig koel, de donkre waterplas, Klaar-kaatsend, als het rimp'loos spiegelglas, De hoogste loov'ren van de zon doorblonken. Hoe zacht wij naderde', onze stille pas Had storend in die eenzaamheid geklonken, De raven vloden op met luid gekras, Der spechten haam'ren stilde in de oude tronken. Op…

Zie 'k Holland weer met zijn bestraalde vaarten, Rivieren blankend tussen 't spichtig groen, Waar, in de glorierijke zomernoen Goude' iris, tussen riet en paardestaarten, En 't brede bloemscherm 't daglicht zingen doen, Dan doet er in mijn ziel een zaal'ge klaarte — Zoals de zon stijgt trots uit wolkgevaarten — Der Schoonheid blijde wederkeer…

Ik zat waar zon op 't warme water scheen En gele bloemen bloeiden aan de kant; Het grazend vee ging door de weiden heen, De zomerlucht hing walmend over 't land. De wilgen waren zilverbleek en stil Voor 't stralend blauw, van wolk en nevel vrij; Een glazenmaker vloog, met lichtgetril Op 't parelmoerig vleugelgaas, voorbij. De schuwe…

De lucht was vol van zilverglansen, Vol rode tulpen 't groenend gras; De aloude dom liet vrolijk dansen Zijn klokken, daar 't de Meimaand was. En waar ik ieder blad zag groenen, Ontbloeid der bloemen blij gezicht, En later achter de plantsoenen Met elke dag het avondlicht; De stad met feestlijke…