PLANT EN STEEN.
Als de stormwind kruid en halm
Knakt en toch maar de arme plant
Telkens nieuwe knopjes kweekt
Blijft de steen, die storm niet breekt,
Even kalm. Even kalm.
Witbevroren, roodgegloeid,
Heeft de steen het koud noch warm;
Als het fijngevoelig kruid
(Dat maar altoos kiemt en spruit)
Rilt of schroeit.
Van de zoele hemelboog
Regent het op plant en steen:
't Kruid schiet uit in bloesemblad,
Maar de steen wordt enkel... nat...
En weer droog.
Ongedeerd en ongemoeid
Blijv' de steen. .. hij blijft ook steen!
Ik (en 'k wens het jong en oud)
Ik ben liever groenend hout...
't Lijdt maar bloeit!
-------------------------------------------
uit: Al de Volksgedichten (1865)
Inzender: Redactie, 21 februari 2024
Geplaatst in de categorie: emoties