O Liefde, Liefde
O liefde, die als lijden zijt,
Rijs in mijn oog met iedre nieuwe dag,
Dat ik de wereld en haar kindren mag
Zien in uw licht, een kind dat u belijdt.
En laat mij niet alleen, maar in de nacht
Daal in de schaduw van mijn koele borst,
Dan zal ik veilig slapen als een vorst,
Die rust in ´t midden van bevriende wacht.
Zo moge ik zijn als dun albasten vaas,
Boordevol bloed van uwe rode wijn.
In ´t nachtehart als een weekgele schijn,
In donkere nis weerlichtende topaas;
Maar in de dag een levende fontein,
Die de dorstende haar zoet solaas.
Gegeven Keur(1942)
Schrijver: P.C. BoutensInzender: Jacob W.L.Looij, 21 september 2004
Geplaatst in de categorie: liefde