Alle inzendingen

Rosa, grootse, eedle, machtige Vrouw, Met uw klaar verstand, uwe reine liefde Voor de arbeidersklasse, uwe Geliefde, Aan welke alleen gij uw leven trouw. Gij ging zoals een hoge klare ster De arbeidersklasse voor, uwe Geliefde, In de strijd, - en uwe klare liefde Lichtte voor hen uit, ver, alleen en ver. Gij stierf. Waardoor? Door 't kapitaal…

Waarom moet ik blijven kijken naar die ansichtkaart - een roeiboot hij ligt op de rimpelende spiegel van een avondhemel verankerd met een dunne lijn aan iets in de diepte het is een foto maar je ziet hoe de boot schommelt en rukt aan zijn anker zo moet het altijd te zien zijn geweest een boot wachtend op zijn roeier er is gedacht…

Golven fluisteren licht danst op de horizon stil in mij weerklinkt Langs de kust blijf ik stil, mijn gevoelige huid vangt de adem van de wind. De zee draagt een taal van duizend stemmen, elk geluid raakt iets zachts in mij, en ik word zelf een golf van voelen. Het licht van de toren draait, traag en helder, snijdt door de nacht en…

De ene wil veel liever solo zingen, De andere dringt aan op een duet, Het is al uitgegroeid tot een octet, Op dit toneel verlopen zo die dingen. Het is de vraag of zij, na al dit vitten, Nu eindelijk een triootje zien zitten.…

als casus de wereld heeft het voorgedaan hoe je met broers zusters en familie om moet gaan want de een zijn brood is de ander zijn dood volgens Kain en Abel van samen is nog geen spat terecht gekomen alleen maar ruzie en de dood is snel tussenbeide gekomen nog voordat dit voorval als casus is genomen de evolutie van goed naar…

Op dragende tonen trekt de stoffelijke wereld uit een fles die scheef aan zijn navelstreng hangt en leegloopt over de blauwe mat van het bewustzijn van iedereen die erbij is in sierlijke lussen een spoor - een pendelende gedachte Er schijnt steeds meer licht door de fles en de wind in onze zintuigen wist de patronen uit die we herhaald…

Ik ben mezelf kwijt, Gisteren had ik mij nog, Daarna heb ik mij verloren, Ik heb geen idee, waar, Noch wanneer! Iedereen ziet het, En vraagt ernaar, Niemand weet, hoe, Noch waarom! Samen hebben we gezocht, In alle hoeken en gaten, Nergens ’n spoor te zien, Niet hier, noch daar! Ik heb de moed opgegeven, Ga zonder mezelf voort…

hulpeloze handen ongrijpbaar reikend smartelijke gezichten verliezend verlies beschuldigende ogen wijzend naar het kwaad gestorte tranen de leegte vullend verwoestende adem strijkt over de aarde losgeslagen zwiepend verandert verwerpt vernietigt smijt ontroostbare aarde bedreigd verkwist verwaarloosd gekwetst beschadigd geschonden…

Gezichten die in mijn kamer hangen van mij, van hem, van haar, ze geven weer wat er genoten en geleden is, wat er gedacht, vergeten is, verborgen angsten, boosheid, wijsheid, mededogen, familiebanden, houdingen, ze leven en met hun ogen vertellen ze me dagelijks hun verhaal van onuitgesproken dingen dat zonder hen niet wezen zou.…

Hou me vast, geduld, ook nu we samengaan Als gaan en hurken, strelen en kapotte handen. Als je kunt zal ik mij ook vanavond kuilen Voor de nacht, en dromen, dromen dat ik slaap, En dat ik slaap door alles heen en iedereen. Als je me wekt zal ik me morgenochtend buigen, En buigen opnieuw, over mijn bord, een vrouw, het lot Dat mij aan tafel…

Wat geloei werd daar vernomen? 't Is de koe die huiswaart gaat, Uit de groene wei gekomen, Van het malse kruid verzaad. Onze buurman wacht zijn koeien, Zingend, af; de lekkre melk Zal weldra in d'emmer vloeien, Tot verzadiging van elk. Hoe kan 't weigras, dat ze scheren En dat haar zo weeldig voedt, In die…

Mijn oude goudvis dreef dood in de visbokaal. Ik vergeet hem niet.…

De zee omringt me Doordringt me Kom, zegt ze Laat me je omarmen Kom hier, liefje Verdrink in me Laat me je verwarmen…

BERGSTESGADEN, 4 KERKEN OP 1 DAG, ZONDAG 17 AUGUSTUS 2025 Kerkgebouwen spreken mij aan en toe, laten mijn pen schrijven, laten mijn geest vrij!! de 1ste PAPST FRANZIS-KUS ONTMOET MARIA IN HET ECHIE! Hij kon geen pap meer zeggen de Papst, the Pope, de Paus in ademnood aan de hemelpoort de poort werd opengeduwd en hij als nieuwe dooie…

Tere bloem ontvouwt stilte buigt zich naar het licht wortels zingen zacht In het buigen van het licht opent zich een tere kelk haar kleuren langs mijn huid, een brug tussen stilte en aanraking waar onzichtbaar en zichtbaar elkaar raken. Ranke stengel reikt omhoog met zachte zekerheid een rode draad van aarde naar lucht, en ik herken…

De zomerzon schijnt fel op verplichtingen die liggen te wachten op mijn bureau, terwijl mijn haren nog naar rook ruiken van een vakantieland dat in brand stond. Het vuur in mijn hart wat die smart verdrijft, blijft gedurende deze verglijdende werkuren mijn denken in de luren leggen: het schenkt jou, en wat jij te zeggen hebt, als een toverbrouwsel…

Belangrijk is dat je niet in de put gaat zitten als je geen kracht meer hebt om de verstikkende banden te verbreken die je gevangen houden zonder dat de liefde voorspoed en geluk je op de aarde zijn ten deel gevallen eenzaam maar niet alleen hier beneden is het niet maar doe als zij die wedergeboren verjongd…

'Macron vond ik al aardig, nu nog meer Merz is mijn vriend, een voorbeeld voor zijn natie Meloni mag ik graag, een inspiratie Ik vind jullie geweldig, wat een eer' Het blijkt maar weer uit Trump z'n retoriek: De wereld draait om vriendjespolitiek…

Op het strand, Bij de eeuwige branding, Wacht hij op haar, Die vertrok, niet keerde weer. Meeuwen krijsen, De branding breekt de golven, Vloed komt, eb gaat, De zee deint in eeuwigheid. De zon verdrinkt, De horizon vliedt heen, Hij wacht op haar, Die verdween In de zwarte hemelnacht, De sterren straalden hun licht, In de nacht…

De zon vraagt of ik snel naar buiten kom, ze schreeuwt dat de storm is gaan liggen, er is geen regen meer om bij af te druipen; vogels zingen degelijke welkomstliederen, en de vlinders doen hun rondedansdingen met zoemende bijtjes op de binnenplaats. En toch kom ik het gat van de deur niet door, ik hoor bij elke stap in die richting zijn…

wie schrijft die blijft is de hoop van waaruit men als dichter ademt rust roest is een andere stroop; niets doen is voor de ziel beschamend deze woorden zijn aan een ieder en mezelf gericht immers hoe word ik later herinnerd, uit het zicht als ik word ingelijfd in zes notenhouten vlakken en de aarde je verwelkomt met kom, laat je maar zakken…

Vrede, in een bed in Amsterdam, geknield of met gebalde vuisten eeuwig verbeid, bewaard in harten en gedachten over mensen die zich anders gedragen dan je wenst mensen die moeten zorgen voor hun welzijn en hun vergezichten alleen maar kunnen dromen deze zelfs met vereende krachten niet kunnen realiseren; daar is de wereld te groot voor…

op de maandag, vroeger de eerste werkdag van de week, begint de ochtend met het vief houden van botten en spieren op mijn leeftijd ben je daaromtrent wis en waarachtig geen leek de jaren vragen zijn tol, net als een oud huis met kieren en ik wil nog wat jaren mee, maar dan is bewegen een must ik zit daarom in de kring der oudere wijzen uit mijn…

Twee oude vrouwen onder een cipres. De een legt haar hand zacht op de schouder van de ander, met een glimlach. Misschien is het slechts een teder gebaar, of liefde die nooit mocht bestaan, of misschien een metafoor voor eenzaamheid. De zon van augustus strooit haar laatste licht over hun wazige gezichten. ***…

Op een warme avond, wachtend op de oogstlijst, Begin ik al te dromen van bladeren en geur. Bieten rood en geel, prei en knoflook, zo fris, Een mand vol beloften, vers en puur. Samen plannen we gerechten vol tuinleven, Sla voor de lunch, andijvie voor de vrijdagstamp. Elke groente kent z’n eigen dag en streven, Een ritme van delen…

Je denkt veel te willen Vakantie bijvoorbeeld zoekt wat, ja! De juiste reis! Na wat rust en overdenken nee, eigenlijk wou en wil ik daar naartoe! Zoeken… gevonden! Blij! Je stelt je voor, je wikt en weegt kijkt in je agenda je ziet je pakken, welke kleren, koffer, parkeerplek, je ziet je lopen door die straatjes, gevels…

Het zou het feest van herkenning kunnen zijn of worden als de glimp van haar vurig oplicht in warme omhelzing of wordt het een uiterst snel verdwijnen uit een ooit beleefd festijn waarbij ondeugd meekeek en deelde omdat vergeten in samen beleven een goed excuus leek daar waar zachte avonden spiegelend drijven op het…

Hittegolven en regendagen met onweer volgen elkaar op. Toont God de mensen dat ze van Hem blijven afhangen?…

Ik hou van het leven Al gaat het nog zo snel voorbij. Hoe zal ik het zeggen? Vraag mezelf: “Wat is het.” Waarom is het wat het is? Ik wil er mijn vinger op leggen. Het lukt me niet. Want het leven is overal. Overal is het in zicht In de mussen op het terras. In de kat die stiekem komt kijken. Zijn groene ogen nieuwsgierig op mij gericht…

Nergens beter toeven dan tussen golvend riet turend over het kabbelend meer luisterend naar de vogels. Aan de overkant van het water loeien koeien in de wei wordt gras gemaaid om te hooien alles wijst op voorjaar begonnen in mei. Heel het leven nood tot rust te komen ga ook zelf eens ontspannen rustig zittend aan de waterkant genietend…