Alle inzendingen

Zoals gij, zijn wij blinden en onwetend, Al zien wij in uw duizendvoud’ gelaat, O Liefde, die te vroeg komt, of te laat, En gaat van waar gij kwaamt, uzelf niet wetend. Gedachteloos, strooit gij een heerlijk zaad De winden over, eigen gaav’ niet wetend, En tijd, en plaats, en doel, en wil, vergetend, Gaat gij een weg, en weet van goed noch…

hoe je met een pen of een simpel potlood het papier kan beroeren en hoe de woorden tederheid durven verwoorden hoe de dichter vooralsnog in woord en gebaar en hoe de dichter soms hoe de dichter soms zomaar een gedicht kant en klaar...…

de graskant krijgt iets waar een rij renners vol van zijn…

Ik zag ze op foto in het AD van vandaag 11 september 2024 First Lady Mevrouw Loes Meurs, de vriendin van Zijne Excellentie de Minister President der Nederlanden, de heer Dick Schoof Loes Meurs wat een verschijning wat een verademing wat een verleiding wat een schoonheid Ben je verliefd, Jan Jacob Krediet? ja ook zeker op deze vrouw, deze…

Nee de zomer was niet groots zoals in het gedicht van Rilke nu schaduwen langer worden en dagen kort ik moet geen huis meer bouwen ben alleen wanneer ik het wil zal lezen en - waarom niet- misschien oldschool Briefe schreiben en wandelen in lanen en parken zien hoe daar die Blatter treiben en alles weer voor najaar zwicht mijmerend over…

Jullie weten het, zeg mij, zijn kou en hitte -- wat de Liefde is?…

zacht en liefdevol wordt mij de wereld ontnomen natuurlijk telt mijn mening wel maar wordt pro forma meegenomen waar het echt omgaat is al lang klaar de tijd van overleg en ongelijk is voorbij meesmuilen voelt niet vrij dus gaan zij door zetten de tijd voor even stil om hun besluit met hamerslag te effectueren als…

Als zondagavond treurnis samenbalt, Staar ik droefgeestig uit de natte ramen, En krijg bezoek van rijen dode namen, Wee, waar niet tegenop te drinken valt. ’t Is duidelijk: dit huidige seizoen Heet herfst; daar moet ik het dan maar mee doen.…

bij de een is het minder en een ander ondervindt juist meer hinder om niet te vergeten moet men graven in steeds dieper gelegen lagen een heel gedoe laat het een troost zijn het is nu eenmaal zo: in het hoofd van ieder mens graast een koe…

Waar in de bibliotheek zij zat te lezen hoe woorden zich laten voegen en niet begreep hoe een ander moest lachen om de woorden van een dichteres en vroeg wat en hoe, waarom poëzie? Hij, verbaasd dat niet iedere lezer begreep waarom die woorden aandacht trekken door hun muziek en betekenis begon te begrijpen hoe klein de sekte was. Vele…

Nimphje, als ik 'er uw oogjens zo zoet, Zo lief, zo lodder, vol heldere gloed, Bekijke, zo vliegt 'er mijn zieltje gebuid Op wiekjens van zuchjes ten aderen uit. Dan blijft het hangen als 't bijelijn doet, Aan kaakjes of lipjes, vol gloeiend bloed, Of kropje, dat, zacht op en neder geaamd,…

Als strijklicht in het verre morgenblauw in stiltes van de kleuren van de aarde sta ik ietwat beschonken op de uitkijck en zie in 't uur der wolf de martelaren hoor wildzang op dood spoor in hemelhuizen waar bruusk het vrije woord ontsnapt aan 't hart is wu wei de vergever of de dood... Als nachtvlinder bij aankomst in het land van…

in het middaglicht fonkelen regendruppels op het groot hoefblad als zuivere bergkristal…

Voortdurend reiken mijn woorden hoger. Gister stond ik nog daar, en dacht: verbaas je - Zeggingskracht lijkt wel de toren van Babel. Zal ik morgen nog mijn woorden verstaan? Dus waan ik mij telkens op de Olympus, blijkt er iets in hemelsnaam gedaan...! Je schrijft het op en staat versteld. Je hebt de hemel omlaaggebeld. Al stond je op…

's Ochtends in de bus een groet, we kennen elkaar -- en toch ook weer niet.…

ik wist dat jij het middelpunt van het heelal was las het in je ogen zag het op je gezicht het was vooral de rust die jij uitstraalde in een universum dat holde en tolde met snelheden van geluid en verder sneller dan licht zelfs de tijd was daarvoor gezwicht omdat het begrip uren dagen maanden en jaren het enige dat geschikt…

In mij borrelt het.. overstijg jij mijn verzet aan verlangen dat aansluit aan bedauwde ogen waarachter geen plaats is voor het onbekende dat zo kort en amechtig aan mijn horizon grenst.. alleen de onstuitbaren passen in jouw andere wereld en mogen buiten de wankele treden naar werkelijkheid rekenen op onverdeeld geluk. In mij zetelt het ongewone…

Niet elke vernieuwing is een verbetering maar AI: Artificial Intelligence zal dat bewijzen Ik omarm kunstmatige intellegentie, als toevoeging omdat ik niet bang of arm ben, maar rijk aan eigen EI: eigen intellegentie en dat 'eige' dat zal zeker blijven Dat bewijs ik bijna elke dag dat het mag met m'n schrijverij soms met een traan soms…

Merk jij dat je het NOS-journaal Zo graag bekijken wil, maar nooit kunt volgen? Wees alsjeblieft niet langer meer verbolgen Het is er nu in makkelijke taal Toch geldt voor mij: hoe méér nieuws ik verslind Des te complexer ik de wereld vind…

water valt als druppels neer onder meer als regen al sinds een ver verleden verdampten zij tot een wolk naar de toekomst en het heden water neemt mee wat mensen vergeten verbergt veel meer in zich dan we beseffen en ooit zullen weten het eeuwige water de druppel die verdampt kom je ooit weer tegen als sneeuw hagel of regen water is als…

In de voorwereldlijke schemering waar nacht en dag elkaar vluchtig omhelzen slapen zij naakt en schuldeloos verstrengeld als op goddelijk bevel. Voor hen geen boom der kennis, geen appel en geen slang maar wel het tikken van een kleine feilloos afgestelde tijdbom: straks laten ze elkander los, zoeken hun voeten de begane grond, het eigen…

'k Ben als een land dat strekt in middagzon Onmeetbaar liggende akkers en deining Van woud en duin, tot waar de horizon Vergaat in 't licht van eigen verreining. En 't evenwicht der wereld koelt de gloed Van mijn verzwarend vlees en broeiend bloed Tot eindloos aardrust en deining Van krachten die geen mensenhand overwon. In stralenspel…

Zelfs bij vloed, voel ik het lage tij wanneer je groot en grijzig schip als stip verdwijnt zegt men zo achteloos, het is zijn werk wees aan zijn schip gelijk, dat groot en sterk nu mijlenver, het ongewisse moet doorklieven. De tranen die ik laat als het gemis zo voelbaar is en horend hun gemak, dat alles went de tijd gaat immers snel want…

Om de horizon te aanschouwen moet je in de verte kunnen kijken fluister je langs de wind van het naaiatelier aan de gehorige kade donder en bliksem doorklieven de eenzame regenavond in de rivierenbuurt van de geliefde oude stad en je blijft niet naakt naast me liggen omdat je zonder kleren bent geboren je kleedt je aan en duwt de…

toen, achter muren en achter planken wanden, achter deuren, in kasten en achter kieren, onder het gehaakte tafelkleed, onder een sprei als een lichtend baken, in dicht gebladerte van bomen, achter dikke stammen, tussen hoog gras, verhuld soms nog in toevallige etalageruiten of in donkere ramen, in…

Als de avond valt neemt de zon afscheid, verdwijnt achter de bomen Als zon ondergaat, is het een van de bijzonderste momenten van natuur daar hemel ingrijpend verandert: van blauw, onderweg geel oranje naar paars tot rood in zoveel tinten, en zelfs texturen en verfijningen. Het is niet alleen gloed die me aanspreekt maar ook voorbij drijvende…

De derde dinsdag van september gaat het donderen want modernisering van Prinsjesdag doet niet direct wonderen De kloof tussen politiek en volk wordt dieper en dieper ondermaats spel van de Kamers en de ministers en hun keeper De helende werking van de Monarchie schuurt, stagneert massaal resultaat dat 't volk de Koning de rug toekeert.…

Waar een wil is Wil ik weg…

Niet weten waarheen, dus geen kant op kunnen, dan -- maar dreigend kijken.…

ik wist dat als ik zou loslaten mijn vlucht de aarde zou verbazen geen geschreven of angstig open gesprek maar meer verlamming aan de grond genageld in het zien gebeuren het besef dat je niets kunt doen dat is het volle leven in actie waar iedereen zijn focus op heeft zo gefixeerd dat men het echte leven totaal…