De adem van de maan

Ochtendblauw ontvouwt
maan streelt mijn innerlijk licht
stilte stroomt door mij


Hoe bijzonder innig het is
om de volle maan te zien hangen in het
zachte blauw, nog helder terwijl de zon haar gouden
adem spreidt en de aarde langzaam ontwaakt in een sluier van stilte.

Ze drijft tussen nacht en dag,
alsof ze weigert afscheid te nemen van
de droom, haar bleke licht streelt mijn gevoelige huid
met een trilling van rust, alsof ze mijn wezen liefdevol en teder omhult.

In haar aanwezigheid vertraagt
tijd, ik hoor het fluisteren van bladeren en
vogels, ik voel haar licht als een kalme stroom door mijn
borst bewegen, die mij herinnert aan zachtheid, openheid en vertrouwen.

Al met al is ze een wijze gids,
een warm, intuïtief verschijning van licht dat
in stilte heelt en verbindt, ze toont dat zelfs bij dag mysterie
blijft bestaan, en dat licht en schaduw in mij in vrede mogen samenvallen.

Biografie van deze schrijver

maanlichtmeditatie dageraadsmysterie heelalverbinding

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.7 met 3 stemmen 14