Alle inzendingen over dak

Van harte welkom klein wonder van de daken wil ik schreeuwen er is een kleindochter bij en ik weet, het gebeurt al eeuwen. Maar dit is uniek en heel bijzonder dit is een regelrecht Wonder!…

De massa ontweek behendig de tien geboden; de politie haalde Moos van het dak; de loodgieter zette nog diezelfde dag twee nieuwe dakpannen. Moos leefde nog een paar jaar intern, naar buiten starend, zwijgend, bitter een beetje. Hij mocht immers het beloofde land niet zien ...…

De daken en de bedden kraken en deinen onder het gewicht van de volle maan. Het is bal in het dal en de fonteinen op de pleinen van Sevilla spuiten borrelende stromen van plezier.…

Inktzwarte wolken breken het blauw uit de lucht De doldrieste wind jaagt vogels uit hun nazomer vlucht Schuimkoppende golven beuken de kust Het ziedende water kent geen moment rust Boten worden op de kade gesmeten vernielzuchtig, compleet opengereten Slagregens slaan de oevers aan gort Hemelse toorn in volle kracht uitgestort Daken worden…

Lève ton verre sûr notre vie, mes frères et soeurs -Een blad valt na het onweer en wij, in schaduw zoekend naar beschutting, kalmte voor ons hart, laten wij blijven -geen dak, geen bodem- in niemandsland. Hef nu het glas op onze levens, mensenlief-…

geleerd Hoe loopt het als je protesteert Onderwijs kost knaken Als een scholier niet aan kan haken Vernieuw dan flink wat zaken Zodat het gezond kan blaken Politici blijven kwaken In een pak van laken School is geen uren schaken Van saaiheid moet men braken De jeugd wil er voor waken Met enthousiaste kaken Schreeuwt men van de daken…

Nog gehuld in ijzig zwijgen, zie ik de vorst zijn witte rijp over dak en tak verspreiden. Maar spoedig kom ik en ga zwaaien met mijn gouden toverstaf, ik zal de vorst zijn kracht ontnemen, tegen mij legt hij het af.…

gevels bij vlagen zich in oeroude klanken horen laat waar de nar en troubadour herleven de stem van een roomse toren klinkt die de stad in al haar pracht bezingt zo hecht met de Zoom verweven waar het verleden huist in elke steen de oude muzen hier vaak ontwaken kerk en kroeg nog gemoedelijk bijeen daar bruist mijn stad onder alle daken…

Wie wordt het laagst Zo voelt het voor mij bij de volkstelling Van de stemming van vandaag 17 maart 2021 Om ons als volk politiek te vertegenwoordigen Vanuit alle 352 gemeenten in Hollands-Nederland En 3 vanuit het Caribisch-Nederland En wie wordt de eerst getelde gemeente Bonaire, Saba, Sint-Eustatius of toch Schiermonnikoog Gaat het dak…

Als straks de winter komt dan kom ik eindelijk thuis Waar sneeuw het dak bedekt van mijn eigen mooie huis Als ik dan naar buiten kijk over landerijen en het water Geniet ik volop van mijn rust de rest komt allemaal later Als ik me maar gelukkig voel tevreden met mezelf alleen Mijn glimlach weer terug is hoef ik… nergens meer heen Als…

zacht kom ik in de nacht naar jou een droom die blaast doorheen de woorden misschien ontwaak jij zwetend uit je slaap ongrijpbaar als het blad een tak dat op je kussen ligt te rusten verschrik je niet, mijn adem streelt je waar herfst zich groeit door ’t dak in woorden, vingers, steken in een zomerhart alsof er nooit een eerste vriesnacht…

nu volgt het dak, het zinken zet zich door. Hulpgeroep wordt niet gehoord. Nog eenmaal meen ik iets van hand of hoofd te zien. Verzwolgen is het huis nu helemaal, vergaan met man en muis, zowaar. Gelukkig is verrijzenis in dezen zonneklaar…

Hoe het wintert En kraakt zo helder Strakblauwe luchten Boven witte daken De vogels, zij vluchten Weg van nog flinter Dun ijs op 't water Mensen verzuchten En de zucht Die zij slaken Spreekt verlangen Naar behaaglijk Ooit, ja en later Zij wetten de schaats Een blij verheugen Op wolkig dampende adem Rode neuzen en oren Blozend warme…

Kerstfeest Donkere daken. Sterren die pinkelen. Veel kleine lichtjes. Een kerstboom. Kerstfeest Twee mensen die een verre reis maken. Niet zoals nu, even kunnen winkelen. Want in haar buik een kleine Jezus. een herbergier die de deur dicht zonder schroom. Kerstfeest Een groep herders die over hun kudde waken.…

Donkere wolken drijven woedend boven grauwe grijze daken, er dondert af en toe een zware hagelbui naar beneden op de vrijwel verlaten straat dan plots weer een schimp zon een schitterend afwisselend beeld van wijsheid ligt op straat tussen sjokkende mensen op weg, maar altijd te laat, zorgen stapelen zich onder nieuwe reuze wolken waar…

Ja ik ben in lijvenland beland Italianen lopen dicht langs elkaar in badkleren Bruin, wit, dik, dun, oude meiden naast jonge heren Zo gaat het er hier aan toe aan dit bom volle strand Betonnen daken beschermen je tegen de zon Water wordt uit flessen gedronken Iedereen lijkt onverschillig juist niet naar elkaar te lonken Is dit zoals in 't paradijs…

Botsende daken En balkonnen Die de regen van beton niet dragen konden. Slijkstroom van boeken Die de bibliotheek doneerde Aan het rijk der doden. Lees. Lees de angsten in de ogen Daar waar goud uit de potten is gejat. Het was een duif, een eekhoorn of rat Of kat die met dubbelloops is neergeschoten.…

de luchten de lege straat het omhoog geschoven asfalt wortels van mijn bestaan de verhalen van mijn vader ver maar dichtbij de lokkende polder op sloten al het onbetrouwbare ijs met daarnaast de oprukkende snelweg foto’s met een spiegelreflex stilleven van tomaten in de zon vrienden van vroeger het lange luisteren de wind onder het dak…

mijn mooi Drentsch dorp karakteristiek op ansichtkaarten met rieten daken, glorieuze eiken lommerrijk decor bestendige beloften als wasgoed aan de lijn beschermd gezicht, sindskort domein van "nieuwe rijken" voor de niet zo welgestelde verbeeldt dit plaatje een vervlogen tijd van voeten om de haard bij moeke die de appels van de pluk…

Onder het schuine dak met grijze shingles wordt zo meteen alles nieuw geschikt - modern, retro, of misschien wel klassiek - naar een jonger en eigener visie doch maakt mij melancholiek. Achter de grote ramen, ruiten tot aan de grond - een klein neusje straks tegen het glas gedrukt - met zicht op de tuin, de vijver en de hertshooi heg.…

hoe de klok de uren fixeert met de seconden- lijm van je herinnering waarna het kastje verliefd raakt op de muur en de boekenkast op zoek gaat naar een hand die zijn doel raakt en hoe je de hangplant zwaarte geeft in het gareel van dit tafereel hoe je de straten vastbakt aan de hemel en de mensen handen en voeten geeft en een dak…

Badend in z'n stralend ego staat hij van zichzelf verguld, draaiend op de wieken van de wind en wereld zoals wij hem altijd hebben gekend, om zelf nimmer aan het firmament te verrijzen, scharniert een stilte van victorie luid over daken,loyaliteit in de windroos van geduld, staat hij fier aan top, weigert klachten uit de krop…

Daarachter in een dal tussen hoge gevels en spitse daken steken minaret en kerk de vingers vermetel op om als hun God het wil - als enige - de hemel aan te raken, in de witgevlokte najaarslucht, het haantje draait beducht op het kruis zijn ronde in de weerschijn van de halve maan, het lijkt of zij beiden een val hebben gezet om mij in dit…

Een reis gaan maken, 's morgens vroeg vertrekken; op gras en daken glanzen zonnestrepen, wekken vrolijke vragen. De hoge oever is vol luchtig fluitenkruid: tere zuiverheid van fijn versnipperd wit geeft golvende gedachten.…

waar vroege zon de daken kust vol warmte kleuren leven laat –vergaat weerom de lust in huis te blijven buiten lacht een vergezicht ik sta op en voel het meer de ritmes in mijn zucht bepalen immer schoon verlaat haar dwaallicht rond de Koepelkerk de straat watergeuren beuren goed er zitten meeuwen overdwars het Houten Hoofd bespeelt…

Donkre bomen uit mijn kostbaar woud, Geboren naar de hemel op te schieten, En uit uw waaiend koepel-dak te gieten Koelte, waarvan de grijze aarde houdt, Zoals een orgel zijt gij opgebouwd: Pijpen van klank en fijne hoge sprieten, Die uit hun steigering stemmen loslieten, — Te roepen staat gij, klankenwachtend hout.…

In de hoekjes van de ogen huilt het Zienderogen werd de winter een keel Het is de keel van de winter die krast De brem op de akkerrand lijkt bevroren De brem op de akkerrand leek geelzwart Winter hurkte als een kraai op het dak Zwart en geel en kraste uitzinnig Toen ijzel op de straatweg tokkelde IJzel tokkelde op de straatwegen toen De…

Ik moet je wat bekennen Ik ben de braafste niet Het is wel even wennen Ik ben de echte zwarte Piet Het zwarte schaap van sinterklaas Goed voor het vuile werk Want hij is toch de baas En ik ben maar een vlerk Ik denk wel eens te gaan staken Want die zakken vullen is zwaar En dan dat geklim over daken Dat is eigenlijk heel naar Maar…

Daken en muren van Rommeldams huizen ogen enigszins schuin en ingezakt. De gevels, roze en bleek groen gelakt, hebben wat scheuren: werk van sterke muizen. Gammel aanzien en achteloosheid suizen door straten, worden door stenen vastgepakt, spreken van verborgen kracht, die nimmer knakt.…

Het voelt verward, hoe zal de zaal jouw kunsten straks beleven: het dak er af, of weer zo’n waterloze sof ? Tweeslachtigheid in onvast evenwicht. Je moest zo nodig, je werd het, goden dank! Je wenst je even veilig thuis bij moeder op de bank, als je alleen maar denkt aan het venijn van spottend licht.…