Alle inzendingen over ogenblik

vragen kun je maar beter vergeten Hij zei we trouwen het einde, dit jaar; zij wilde daar beslist graag van weten Nog duizenden staken er over, na hen niemand ziet daar enige herinnering in Deze liefde beschrijft nu nog geen pen ze genoten van elkaar sedert het begin Wellicht weet je reeds wie die twee zijn zo niet wacht dan nog een kort ogenblik…

De stille stilte van een enkel ogenblik laat mij naar mijn gisteren toe dwalen Het verleden zorgt dat ik welhaast stik als ik terugdenk aan al de diepe dalen Het vele wachten op mijn meisje lief die als regel alleen van overspel leeft Mijn ‘lieve schat’ bleek erg primitief tijd heeft haar thans voorbij gestreefd Op een donkere avond…

bij wolkbreuken wordt het één pot nat zeker met veel verdieping er nog onder Julian Beever wereld beroemd die stoeptekenaar kalkt aan afgronden onder zeil in de regen houdt voor veel volk water bij wat af is tegen vandaag komt de klus naar hij zegt nog klaar Trompe l'Oeil - van echt niet te onderscheiden wie zich door zijn laatste ogenblik…

Een voetstap klonk; dat ogenblik Dook mijn bezinning onder, Diep in een vloed van zoete schrik Om 't zich vervullend wonder.…

genegenheid over dat ene gepraat ik mag toch wel een paar dagen naar vader en moeder dat vinden zij toch wel goed natuurlijk, ik zou niet weten waarom niet hoe laat kom je dan men hoeft het hier toch niet te weten een paar dagen wat zegt vader er van ja, die vindt het goed ha fijn dat je mij komt halen morgen hè ze heeft een ogenblik…

Een ogenblik dacht ik te weten wie je bent, maar toen was ook je beeld weer weg. 'k Stond midden in het land, alleen. 'k Stond midden in het land, ik was alleen, ik was om mij heen, ik was zo stil. De wereld was zo ver en alles wit. Het water stroomde nergens heen. 'k Stond midden in het land, ik was alleen.…

gemetamorfoseerd in deze droom reis ik sneller dan het licht longen zuigen vol met hoop ademhaling herleeft in lucht van werkelijkheid de aarde expliciet gekortwiekt voelt zijn zilver zwarte wingen onkunstzinnig swingen onbestemd, vaag en zweverig danst mijn adem haast etherisch zwervend lijk de adelaar hoger, verder dan enkel het ogenblik…

Zo’n zeventien miljoen aan vrouwen, mannen en aan kind is wat zich op het ogenblik in Nederland bevindt. Per jaar komt het dus neer op -geeft mijn zakjapanner aan- Twee euro vijfendertig voor een Neêrlands onderdaan. Kortom voor slechts de kosten van een biertje van het vat Geniet je jaarrond ’t Koningshuis. Welaan wie doet je wat!…

Elk hongerig hart dat in die toren om liefde vraagt Zal alles moeten derven En, zonder 'n ogenblik geluk, verhongerd moeten sterven. Ik zal zijn een rijk, wijdgeducht landheer Met landerijen, goud en nog veel meer; Maar de weelde van mijn hart te schenken Aan die mij minnen, zal ik niet meer kennen.…

openbaren als een reusachtig kruis keurig getimmerd dat fier en overwinnend naar de hemel wijst dringt in denkende oren en zenuwen van schrijvers en scheppers der toonkunst om in moedig woord en stemmingsvolle wijs kracht en glans aan het geloof te geven Jezus' wegwijzer van dood naar leven moge in het dagelijkse bestaan bij kleine verloren ogenblikken…

Gedachten wijlen een ogenblik over hoe het vroeger was. Met een verlangen groter dan de smart. Geniet het moment zoals het is. vergeet het oude zeer. Wat morgen komt, met misschien opnieuw weer zon en warmte… Dat zien we morgen dan wel weer.…

waard is dan oekazen Poetsen straks de plaat als bange hazen Onze geest onthoudt nooit wat we lazen Glazen bol - het lot zal ons verbazen We doen het even heel erg kallem aan We doen zo rustig dat je niks meer voelt Doen praktisch niks, al raak je onderkoeld Het lijkt eenvoudig - maar zo 's 't niet bedoeld Even nog een ogenblik…

Een klein onbewaakt ogenblik, zorgt voor een andere blik. Een nieuwe kijk op het leven, de verandering waar ieder altijd voor staat te beven. De verandering die de vijand en vriend brengt. Van de vijand moeten we niks hebben, maar zonder vijand komt de vriend ook niet.…

Haar sponzige huid breekt het licht In versnelde splinters Ik kan enkel het geblaat van haar bloed vermoeden Hoe ze langs woekerende algen scheert Akelig vredig De snuit is in haar romp gesmolten Ik zoek haar keerpunt Het ogenblik Dat ze buigt naar de klare diepte Dat ze zich uitrekt in het azuren veld Hoe ze een school laat zwenken na…

Ik kom voor … een ogenblik a.u.b. telefoon geeft door: bezoek voor …….. u wordt zo gehaald, contact verbroken, mechanisch handelen geluidloos hervat. Met gezichtsuitdrukking afgekeken van gemiddelde begrafenisondernemer word ik begroet.…

altijd geweten Liet ik het kaas niet van mijn brood af eten Was ik maar een wilde woeste blauwe zee dan stroomde ik een dagje met de vissen mee Met grote krachtige sterke golven slaan onder het schijnsel van de zon of de maan Was ik maar eens volkomen zorgeloos zeker in mijn zaak als ik ergens voor koos Nuchter en daadkrachtig op het juiste ogenblik…

Al hun onverwachte prachtige rankere vormen gaven me bij het hemelse blauw gedachtenstormen, pas na enige zonnige verstillende ogenblikken hervatte ik geheel opgetogen ’t ademen en slikken. Dit gloren gaf me met een zachte glimlach en ‘n zucht aan zee in dit gehucht als ‘n hemelse droom gedachtestroom.…

Grauw weerkaatst in leemte slechts stoffige wind waait in eenzaamheid in ontelbare deeltjes naar een stil ogenblik… Dicht deuren vastgenageld aaneengesloten muren voorbijgang in stilte uiteindelijk niemand thuis de invitatie crepeert… Opvang schepte hij in illusies de schone schijn reflecteert in het zwart diep in de holst van de…

wijze zover je reiken kunt want die eerste keer die komt nimmer meer de eerste keer leer je met hart en ziel wat genieten is met volle teugen van het kozen tot de tintelende sterren die de ontbranding kondigen de eerste keer van kozen tot climax is ongeoefend afscheid nemen van het vluggertje – even-tussendoor van het onverwachte ogenblik…

Hier zag ik pterodactyli overvliegen; hier kijk ik al aeonen lang naar het firmament; hier ben ik al zo lang eindeloos lang aanwezig op deze sublieme plek waar ik ooit stil bleef staan en nooit meer een sprong verder wilde, zelfs geen ogenblik verlangde naar andere velden of wegen of vergezichten; moeders zuigknobbels, vaders grijpklauwen…

en uit jij op jouw manier je ogenblikken met liefde gericht. Zonder rare ideeën of verkleurd doel dan seringen en dingen waarover we nog steeds heel stil kunnen bomen of zingen. Zelfs in de zonsondergang welt dan steevast dat licht herinneren we ons samen juist dat ene speciale gedicht.…

de piekmomenten in ons stoffige armzalige bestaan zoeken hier en daar geluk zonder ergens echt thuis te komen we strijden door, zo rucksichtloos en onbarmhartig nemend en verlangend zonder ooit iets terug te geven de eenzaamheid in ons verdringend op zoek naar glimpen van geluk we staan op bergen van goud op stil zand dat ons elk ogenblik…

mijmerend vloog hij naar de vlinderstruik daar zat hij heel hoog en keek veruit zo kon hij gans de rozentuin overschouwen en zag hij hoe zijn eerste roosje haar hart ging openvouven dat was voor hem een groot ogenblik hij wachtte zelfs niet tot ze haar goed had geschikt hij vloog zomaar op het roosje af en schrok hoe groot haar liefde was.…

Hoe wordt de nacht soms plots een schrik zonder de ragfijne levensdraad te vernielen, in een minutenlang durend angstig ogenblik door de jaren heen eelt op je beide knieën.…

Een transparante brandgeschroeide Vleuggelloze astronaut Een ruimtereiziger van ooit Gekomen en van ver Verwijlt nog bij het ogenblik Waarop zij door de dampkring brak Als aan het bovenmaanse Firmament ontvallen ster Haar ego strijdend met haar ik Nog dolend op verloren grond Op zoek naar een rifugium, Geen hot springs of heraklion,…

Hoe ik stilte hoor die als een vloeiende lijn getrokken en ononderbroken kronkelt op de rug, op weg naar een poot in ranke evenwicht op hetzelfde ogenblik voel ik bezinning en bezieling kruipen in het staande lichaam waarlangs de vleugels in ontspannen, relaxte houding hangen.…

Eens zijn met het bijzondere van deze ogenblik. Een stem roept in de achtergrond... We moeten nog naar de supermarkt.. We hebben geen tijd meer.. Wie weet ook dat diep in het water de Meerkoning woont die de hele dag naar alles moet luisteren...…

Wij, wij zullen menigmalen Spreken van de verre vrind, Van zijn droomen en verhalen, Van zijn lach, die harten wint, En in droevige ogenblikken Zal een trouwe groet misschien Uw geliefden wel verkwikken Met een droom van wederzien.…

Vergeefs hielden zij een sluier tussen Beiden, in te overstelpende ogenblikken. In ’t licht, vervreemd, zag zij haar lievling weer: Zij lag achterover en sloeg haar gade, Die overeind stond, mijmerend na de Eerste nacht, de armen hoog, ’t hoofdje beschouwend neer.…

Omdat moeten niet mag belde mijn grote liefde mijn vulpen me gisteren geheel spontaan op Toch sprak ze alsof niets eruit wilde Gelukkig was de verbinding goed ik wist meteen waar ze zat Een ogenblik van haar vandaan zie ik een kostbaar schepsel in een kaarsblauwe zeepbel zweeft dwarrelt rolt en stort plots van een waterval van stilte…