Alle inzendingen

De zon is zo moe sluimerende slaap slaat toe dromerige wolken bevolken 't kussen bergen bedekken warm 't bed intussen Slaap maar zacht lieve zon de nacht is zo om ga je dan morgen weer stralen? over hoge bergen en diepe dalen! Jan Jacob JordaanDichter in Noord-Italië! een Jan Jacobsje = titel en laatste zin 't zelfde!…

ik voelde en wist dat jij mij aan het inpalmen was niet opzichtig maar met geduld en een lief raffinement dat op dit terrein van markant belang is gebleken want jij bent die streken nooit vergeten in samen het spelend ontleden en later de lieflijke toegiften die jij altijd nog uit jouw onuitputtelijke voorraad toverde met een magische…

Natuurlijk, militairen moet trainen Maar als dan door een fout met een granaat Een heel natuurgebied in rook opgaat Is alle goodwill snel totaal verdwenen Zo’n tweehonderdenzestig voetbalvelden Een brand van deze omvang zien wij zelden…

Ik heb een vrouw; ik heb een kind; en 'k heb in 't harte harde zorgen... o Kommer-knagen voor wie mint, te weiflen aan de dag van morgen. - Ik sla de zware netten uit en berg in 't roerig moer de fuiken; maar, voor de hoop op weel'ge buit, zie 'k drabben uit de drasse duiken. Soms komt, voor diepre schoonheid borg, me een water-roos…

Elk ontstaan is op grensvlakken druppels van de ene wereld uitspattend en aanpassend aan de andere toen het water stil werd en koeler ontstond door de inval van licht leven en waar de zee het land kust (dans van eb en vloed, elke golf herhaalde paring) beginnen telkens nieuwe landdieren en ook de terugkeer van land naar zee van lucht naar…

Pal tegenover de Sint Joris de draak met luide klokkengalm sloegen wij ons tabernakel op en woonden er een wijl de torenspits benam het uitzicht half, maar wel de ganse dag van opkomst tot zonsondergang de bronzen slag tot middernacht wijl zonderlinge dorpelingen sliepen, stierf de laatste klank weg na het middernachtelijk uur en…

hier had een bos kunnen groeien gewoon, op het slagaderlijke veld het had gekund er had een beuk kunnen staan een berk geen klaprozen op hellend vlak er had een vogel kunnen vliegen in lucht vervuld van aarde alsof geen zwaartekracht bestond de sleet van korrelig stof heeft huid en kruid omwoeld er had nog een hart kunnen slaan…

Ik zit onder de bodhi boom bladeren van een grote tak vormen tegen de zon een dak verlichting vormt zich als een droom harder gaat de wereld kolken woede woelt tot hoge wolken hongerend naar van alles meer de waarheid wentelt warrig neer met zovelen vals verlangen waarmee mensen zich behangen ik vind mij in oneindigheid voor mij…

Tien over tien, 10 over 10, de mooiste tijd voor het beste plaatsje zondag 20 april 2025, PAASDIENST aanvang 10.30 uur: Westerkerk, Prinsengracht, Amsterdam Doe eens gek met Pasen: komende 1ste Paasdag kom naar de prachtige Westerkerk zowel van buiten als van binnen zondag 20 april 2025, 10.30 aanvang Ik, Jan Jacob JordaanDichter en bariton…

Ga uit m'n leven Ik kan er niet meer tegen Wil niet meer met je samen zijn Ga uit m'n leven Al doet het mij veel pijn Trek de deur dicht Het is over En ga uit m'n zicht Al ben jij mooier dan het licht Ga uit m'n leven…

jij die beweert dat de wil een ziekte is je hebt het leven niet begrepen ook ik lijd aan nogal wat waan-ideeën zoals bijvoorbeeld dat zeldzaam en uitzonderlijk hetzelfde zijn en coherentie een deugd is ik wil het allemaal de rust en extase reflectie en beweging het geld en evenwicht de nacht en de dag verzaken en omarmen ik wil het…

In mijn achtertuin kijkt een rode tulp me wijd lachtend aan, fleurt daarbij de hele tuin Aan de voorkant siert een paardebloem Inmiddels zijn het er twee, inmiddels vier, nu tien Speenkruid is de tulp gezelschap komen geven Roze trossen van de schoenlapper in de schaduw Een bak narcissen op de tafel Pas als ik alle plantjes en de…

Vuurgoudhaan zingt weer tussen naalden van het bos eerste lentelied In de nevelige ochtend zingt een merel zijn eerste lied, vleugels ritselen zacht tussen de takken, verborgen, maar nabij. Tussen wortels murmelt een beek, een fluistering van helder water, golvend in de cadans van een tijdloze herinnering. Geur van mos en vochtige aarde…

Ze liegt, nee, ze liegt niet ze is ziek, hartstikke ziek Laten we voor haar bidden haar redden als ze wil als ze knielt voor genade We doen een beroep op haar geweten, haar schaamte en op de nacht waarin niemand kan leven die het licht heeft gekend Ze is hysterisch spuit haar plat snijd het weg uit haar hersenen of sluit ze kort…

altijd was er dat wispelturige lokje springerig midden op je voorhoofd wilde nooit op haar plaats blijven zitten bij iedere staccato sprong zij uit de band moest dan met een correctieve veeg weer terug naar haar geboorteplaats als jij je betrapt voelde was er altijd dat bijna schuldige lachje over een gewoonte waar jouw muziiek…

In elke dag voel ik de speelse dood neergeworpen in haar warme kluister streelt ze mijn ziel totdat die voelt als lood maakt met haar kluuw mijn blikveld duister Ze laat mij balanceren op de rand grijnzend wordt gena geweigerd hier zodat ik als balling weerloos zweef in een vreugdverterend niemandsland Een sardonisch spel, slechts voor haar…

Nala de labrador is overleden Geen nieuws denkt u maar dan heeft u het mis Dat komt omdat ie van de koning is Geen nieuws is dan ook nieuws zelfs zonder reden Minister Faber zegt: zeg Geert wat vind je Verdient zo´n trouwe hond postuum geen lintje…

Zoals je loopt, door de kamer uit het bed naar de tafel met de kam, zal geen regel ooit lopen. Zoals je praat, met je tanden in mijn mond en je oren om mijn tong, zal geen pen ooit praten Zoals je zwijgt, met je bloed in mijn rug door je ogen in mijn hals, zal geen poëzie ooit zwijgen -------------------------------------…

Van ál de tranen, die mijn wanhoop schreide, Zijn de allerdroefste voor mijzelve niet, Doch voor uw ziel, die gij zo laf misleidde, Uw arme ziel, die gij zo vals verried. Gelijk een lam, dat, in een wilgenweide, Tevreden graast, tot lokt een fluitelied Van herders vijand naar de zompe-zijde En 't lam zinkt weg, verraden door het riet…

Het lage lover blaakt vol kracht en zonneschijn van ontloken groen, waarboven kale eiken hun oud geduld uitstralen.…

Wie kent die brombeer nog uit Pietje Bell die zuurpruim was de personificatie van nooit eens ja maar altijd die negatie van homo ludens in de contramine da capo in mineur tot aan al fine hij had als buurman niks óp met dat stel die schoenmaker, met zoon voor galg en rad avonturier, maar met een gouden hart als bendeleider van de hand…

Verkeerd terechtgekomen Vele wegen gaan naar Rome Verkeerde keuzes gemaakt Voordat je begint weet je nooit Dat het je raakt Beslissingen die je krijgt of zelf maakt Het zit vaker tegen dan vaker goed Maar verlies nooit de moed Wat er ook gebeurt of wat je doet Als je van jezelf maar weet dat je het voor jezelf goed doet En gaat het alsnog…

Grazyna, een vierenveertigjarige vrouw uit Litouwen, is van plan om dit jaar met Elvis Presley te trouwen, om een strijkwinkel te openen op de maan, om een knoop te leggen in de nulmeridiaan ... En daarmee werd ze wereldkampioene "luchtkastelen bouwen" !…

Gedachten en vragen over Godsdienst mogen steeds opspringen antwoord voortschuiven om het te omhullen met geheime nevel het Bijbelboek Openbaring wil allerlei tonen voor weldra of veel later ziekten rampen en onweer opgevolgd door Hemelse pracht en eeuwig geluk staat alle ruimtes van beschouwen en verklaren toe waarin tegenspraak…

Het ruisen van wind en water troost mij, vertel -- hem van mijn liefde!…

ze droomde zich rimpelvrij blij met de bij die tegen haar zoemde laat eens een metamorfose doen en toen stoven alle eendjes het water in terwijl de echte oudjes hun brood roofden en zij was blij danste zich vrij van alle ellende hij zag haar honing en waande zich al gekroond koning in een vrije maatschappij met gebonden…

Hij die - vrijwillig - bij het COA werkt Weet nu dat er vijf lintjes aan gaan komen. Dat staat garant voor nachtelijke dromen: “Word ik daarvoor misschien ook aangemerkt? Met hart en ziel heb ik me ingezet, Ik krijg als dank een lintje met een smet.”…

Licht als een zuchtje boomblauwtje fladdert voorbij het bos ademt mee Lopen waar bomen ademhalen en het licht door de takken danst, waar de geur van aarde mijn gedachten tot rust brengt. Elke stap verzinkt in de zachte omhelzing van mos, en in de verte zingt de wind een lied dat niemand ooit vergeet. Hier spreekt de stilte luider dan de…

Wie in zijn jeugd op gladde baan Te lang aan moeders handje stapt; Geen strobreed hoeft ter zij te gaan Of op geen steentje trapt, Wijl hij zich nimmer voorwaarts waagt, Eer ’t pad voor hem is schoon gevaagd, — Hij heeft het zeker kalm en goed, Maar blijft, bij ’t minst verlet, een bloed. Maar hij, die vroeg reeds heeft geleerd Zich zelf…

Hij zit in de bus en stinkt naar ranzig vet, nee meer een zure bom van flink formaat. Ik zie hem gaan en weet niet waar hij gaat, zolang de deuren open zijn kan ik hem achterhalen. Gebogen is de straat als hij en er is niemand die mijn oog zo plaagt. Wat dondert het, ik ga hem achterna; nieuwsgierigheid is ook een daad. Zijn jasnaad valt…