Alle inzendingen

Deze stad heeft sterren: een Pad van Roem geplaveid door onderheren en commissies die professioneel gewichtig zijn voor internationale eer Wie aan hen ten prooi valt is voorgoed zichzelf niet meer wordt uitgewist en vervangen door de icoon met zijn naam: Gotama, de verlichte mens Jezus, de liefdevolle naaste Sokrates, de mens die zichzelf…

Vanuit eethuizen kringelt keukendamp, bereikt wijde boomkruinen. Dan verdwijnt zijn lucht langzaamaan in dicht, kleurig beregend herfstloof. Oven, najaarsvocht geven samen late smaak aan het Sprookjesrijk.…

donker blauwt het blauw vibrerend diep aan de hoge einders dezer blauwte blauw een leeuwerik hoger alsmaar hoger tierelierend aan de dood voorbij…

Haar ‘honderdduizend huizen’ maakt ons boos, de woningzoekers dachten dat ze boften, maar Mona deed slechts luchtkasteelbeloften, ik vraag me af: ‘Kan zoiets straffeloos?’ Beloven en niet leveren? Oké, maar dan gekoppeld aan ‘no cure, no pay’.…

Grijs wit-glimlachend staat hij daar - achter glas - mijn vader hoe verder ik van het raam weg moet temeer komt hij me nader vermoeid beweegt hij beide handen en ik denk dit is de laatste keer een zaaiend grijs geschenk ------------------------------- uit: 'Schiereiland', 1979.…

‘n Ieder nasie het sy God (Zuid-Afrikaans lied) De Spaanse God: Vliegt een vogel, schiet hem dood! Bloeit een boom, hak hem om! De aarde moet bar en bloot Zijn, voordat ik als koning kom. De Duitse: Bouw banken en kweek bierbuiken: Oorlogsschade dient ingehaald. Je kunt volop van alles gebruiken, Daar de Entente betaalt. De Portugese…

Van harte welkom bij mijn residentie U ziet, ik lig er nogal deftig bij Want men ontwierp dit mooie graf voor mij Met veel gevoel voor stijl en eminentie En nam u verse bloemen voor me mee? Er is nog plaats genoeg voor uw bouquet…

ik kijk weg zij echter naar binnen niet de lippen spreken maar blikken zoeken een uitweg die van haar als onder een deken want haar ogen duiden zwart in een melancholisch teken de wangen worden bleek aangedreven, misschien door het hart ikzelf volg een onbepaalde gedachte gehuld in witgrijs het is zo dat mijn bril verborgen is in…

Ik draai me om in de branding en kijk terug de wereld in Op de grens spelen kinderen Achter de duinen draait een kraan temidden van waaiende plannen door straten vol verkeer van goed- en kwaad- schikse resultaten, en ondergronds voert het riool de emoties af De kinderen joelen regen hun bui spat mij nat en slaat luchtbellen uit het water…

Mijn gedachten zijn ver heen Naar haar die van mij verdween. Mijn gedachten draaien In ’n kringetje rond, Die gedachten verwaaien Naar de tijd zij hier nog bestond, Toen zij en ik niet dachten, Niet verwachtten Daar ooit ’n eind aan komt.…

In riet dat zacht de waterkant omarmt, waar zon en wind elkaar beminnen, verbergt zich stem en ziel zo teder, een vogel klein, maar groots van binnen. Hij vlecht zijn nest van dunne draden, van riet en pluis, een wieg zo fijn, waar leven wiegt in groene schaduwen, een schuilplaats aan de waterlijn. Zijn zang is niet van groot vertoon, maar…

'Ik was uit Azië geïmporteerd Al spoedig had mijn baas, een winkelier Mij aan een zondagsschooljuffrouw gesleten En ach, ik heb niet veel te klagen hier Ik zit behoorlijk warm en krijg te eten Iets evenwel vergeef ik haar niet gauw Het zijn de afgezaagde, loze kreten (Dag! Lekker koekje! Lorre! Koppiekrauw! En meer nog) die dat mens me…

'k Ben eenzaam-droef, in 't geel-teer avond-dalen... Door 't open venster hoor 'k de donzen val van klamme bloemen in kristallen schale... - En 'k weet niet of ik haar beminnen zal, in 't stil en licht bewegen harer leden, en hare goedheid in mijn vreemd bestaan... 'k Ben droef, en 'k hoor haar stille voeten gaan, en haar zacht…

Zonder woorden Kan je prima fysiek genieten, Maar psychisch Valt het toch wat tegen, Abstract valt geheel uit de boot, Humor ontbreekt geheel, Historie ontbreekt eveneens, Zonder liefde Dan is het leven pas erg leeg.…

Een geur van vroeger Doet me denken aan toen Een herinnering aan alles Wat ik van plan was te doen   Ik denk aan al die plannen En weet het nog heel goed Met een glimlach kijk ik terug Naar die jeugdige overmoed   Van alles zou ik gaan doen En dat was toen heel wat Maar het eind van ’t liedje was: Ik liep op het gebaande pad   Ik deed…

Samen wakker worden onder het zachtgekleurde leven in het ronde raam De groene jeugd van de wereldtuin onpeilbaar diep in de spiegel van een oude put vol tover waarboven wij hier- onder op een zacht bed zweven in geluk Samen wakker worden op de Droomberg boven de dagen…

Verkiezingskoorts, het hangt weer in de lucht De thema’s: woningnood, milieu, migratie Reacties op de Gaza-situatie Ook Ruslands rol neemt een enorme vlucht Dat kiezers zweefden was niets ongewoons Maar steeds frequenter zien we nu ook drones…

Een Peerd! een Peerd! mijn bochel voor een Peerd! - Richard III Een paard, Naar de aard, Is er nog eer dan zijn staart; Hij doet het te voet Net zo gauw en zo goed Als een ander te paard het doet, En je kijkt niet om Of hij is al weerom. Met niemendal op zijn rug Is hij bijzonder vlug, En met iemand onder de man Is hij in 't lopen nog…

Woorden van geluk zijn moeilijk, ze zijn klank, wartaal, aaas en jijs en toedan, alles of niets. Het lekken van vuur; een gordijn in de wind. Ze zijn eigenlijk maar ballast. Want we zeggen geluk niet, we doen het. Dieren hebben alleen maar hun lichamen; snuiven, stampvoeten, hoeden warmte met warmte. Het leeft en trilt, het heeft geen namen…

In mijn familie heb ik ook zo'n oom De man staat constant uit zijn nek te lullen. Maar weet zijn glas altijd wel snel te vullen Wat moet je dan, hoe hou je hem in toom Ik vroeg het Frans, die zei: "Het helpt geen kloten zelf ben ik ook al jaren aangeschoten"…

nog hadden de mensen niets in de gaten. de lichte ongesteldheden waren er altijd al en de notoire zeurders daar kon je al lang hele straten mee beleggen maar dit voelde anders dit had te maken met lichaam met huid met je je voelen en dat was gewoon uitermate eng stukjes van je hand lieten los en bewogen van je af en je kon ze ook niet…

Kansarm Bij geboorteplek Schrap de landsgrenzen Worden al onze kinderen Kansrijk…

Stil pad in het groen een bank wacht op gedachten het hart wijst de weg Het leven strekt zich uit in kleine momenten; ik voel de lichtheid van intenties. Elke stap vraagt aandacht, een stille overweging, waarbij betekenis zich opent als een bloem die langzaam bloeit. Wat werkelijk telt ligt vaak verscholen, tussen de drukte van doen en…

De hemel is mijn vrijheid om jou te leren kennen elkaar in de ogen te kijken en de wonderen te benoemen de kleinigheden wijzelf, zo vertrouwd en ondoorgrondelijk onze gevoelens die overal doorheen stromen ons leiden of frustreren de samenhang van alles al de delen en deeltjes en de overkoepelende hemel van onze gedachten…

Hun weten blijft voor ons een geheim een ondoorgrondelijk aanvoelen zekerder dan het menslijk kompas dat immer meer dan non plus ultra wil weten die barometer die iso's meet doch nooit aan zichzelf gelijk is en steeds weer verandert zelfs wanneer de wind de golven beroert in het getijde jaagt dat niet meer vragen dan…

Oktober dé herfstmaand, Bladeren zien ’t niet meer zitten, De kachel duwt kilte uit huis, Zwammen zwermen uit. De zon neigt naar kimme, De lange avonden beginnen, Kruiken vóór en in bed, Hoop op uitzicht op winterpret, De voorbode van ’n nieuwe lente, Ter inluiding van rokjesdag, Zomer staat weer voor de deur. Deze cyclus herhaalt…

voor dag en dauw loopt ze naar het meertje in het bos ze staart in het water luistert naar het zachte geklos nadat de wind het water heeft gekust komen de rimpelingen zachtjes weer tot rust en in de stilte laat ze langzaam haar gepieker los…

Er wordt een lob gemaakt, hoog in de kosmos; hij is perfect en doet aan zijn verzoek. Eindelijk verbrak hij de zwerende vloek, want de voetbal kreeg de perfecte cross. Als dribbelaar slalomde hij beslist niet; met zijn voet volmaakte hij het gebed van het kind, dat het thuis niet had gered, en gejammer en weemoed naliet. Aandacht was zijn…

Traagzaam trekt de witte wagen door de stille strate toen, en 't is wenen, en 't is klagen dat ze bin' de wijte doen! Stap voor stap, zo gaan de peerden, traagzaam, treurig, stille en stom, en zij kijken, of 't hun deerde, dikwijls naar hun meester om; naar hun' meester, die te morgen zijn beminde peerdenpaar, onder 't kammen en 't…

Waarom Professor Doctor van Dale hou ik meer van distels dan van rozen? Van de schreeuw van pauwen meer dan van de zang van galen? Van citroenen meer dan van frambozen? Van het kleed van roeken meer dan van het kleed van pauwen? 'k Zou dit Freule gaarne nader onderzoeken met permissie van uw vader te beginnen met de…