Alle inzendingen over belijden

Sterven zullen wij, allen, onbewust trachten wij de tijd die ons gegund is, op een goede manier te besterven, zodat we niet ieder wakend moment hoeven te belijden, het leven te beslechten, leven wij, niet in de wetenschap, ons zelden beseffend, dat we eens de ogen sluiten, niet om te rusten, noch slapen, maar sterven, iets wat ieder mens…

jij bent niet vrij maar leeft onder het juk van de moderne slavernij artsen die hun dokters eed verkrachten door te snijden in gezonde huid mensen die geen ouderdom belijden maar hun nekken strakker laten trekken geld uitgeven dat gedeeld zou moeten worden met hen die vechten voor wat eten weg met de terreur van geld en macht…

de goddelozen en anders denkenden… die ons probeerden mee te slepen keken toe het dilemma waar we voor stonden hoe konden we ons geloof belijden in een vreemd land?…

In vliegende stoten nadert de dag dat ik en jij in 'wij' verglijden opdat wij voortaan voor en tegen en vooral het heen en weer belijden. Ach, laat mij talmen, geef mij een zwachtel, want ik ken het goede voorbeeld niet en kan je bovendien niet altijd volgen, zo hier met mijn kluitje in jouw riet.…

Of wil ik slechts mijn maag haar walging laten belijden, in een narcistische zelfstrelen? Want mijn wurgneiging wil ook wel eens wat! Oh, potsierlijk papier, waar je al toe aanzet!…

arrogante kwast en ook niet een van de minsten zo stel ik al turvend vast bescheidenheid was mij al jaren een flinke doorn in het oog ik twijfelde, kende vele maren waarmee ik mezelf altoos bedroog wie zijt gij dan echt vraagt de oorwurm in mijn oor ter rechter zijde heb toch weet dat uw gedichten ten leste morgenvroeg de leegte belijden…

Gedurende iedere fractie van seconde belijd ik graag mijn geloven in tijdloosheid. Het is zo vertrouwd in mij dat ik niets en niks anders weet... Ik houd van oneindigheid in vertrouwen leven, geven, voortgedreven verder leven en voort leven om door te geven... in mijn tijd. De tijd der tijdloosheid. Ik ben daar geweest, vandaar.…

Aan mijn vrienden in de Open Hof Jezus kun je niet volgen Door stil te blijven staan Je geloof in Hem kun je niet Alleen met de mond belijden Mijn ijkpunt is Hij, Die ik vond in de huiskamer Van ontheemden en verdwaalden, Medemensen zonder huis, zonder dak, Zwervers in de volksmond genoemd - Hen mocht ik dienen, met koffie,…

Als de boekrol wordt geopend en de poort gesloten de genadetijd voorbij satans list die met God twist staat voor God te beven beschaamd wordt hij terug gedreven door de Waarheid en het Leven naar 't krot der duisternis zijn boze gramschap ontvlamt voor wie Gods Heilige Naam belijden onze Vader God van Israël Messias Jeshua…

Wie zonder schaamte geile lust belijden, Maken zich schuldig, maar zij weten toch De grootste zondigheid van 't kwaad te mijden.…

Ik heb de macht dat ik wat schoon is toon Aan andren, door de taal die ik belijd, Zodat wie leest bedroefd wordt of verblijd, Maar zich bedroevend vreugd smaakt van mijn schoon. En zó zal ik, die altijd dichter ben, Nooit enkel lijden, daar geen ogenblik Der schoonheid wonder van mijn ziel zal vliên.…

In een grote en met name Rooms-Katholieke Kerk voel ik vooral de ruimte alle ruimte te krijgen mijn kleine geloof intiem te belijden door naar God te luisteren voor Hem (m/v) te zingen te huilen te spreken te knielen te bidden en mee te mogen delen in het Heilig Sacrament van brood en wijn en als het lichaam op mijn tong wordt…

Dat we het goede zullen nastreven En ons van haat en nijd bevrijden Gods grote naam mogen belijden En naar Zijn geboden zullen leven. (Woorden uit Lucas 6)…

een nieuw geloof wordt alom beleden de man was al lang bekeerd z’n vrouw door onbegrip verteerd volgt hem lijdzaam vanaf heden beiden zitten vooraan op het puntje van de bank en beiden juichen na veel geduld als het doel waarvoor wordt vervuld en beiden belijden dan hun dank zoals eertijds heeft ook dit geloof z’n vele goden en ook nu…

Zij, in wier harten 't haten zich verhief, Zij zeggen, dat zij haten..., zo ze oprecht zijn; Zou ik mijn liefde haar dan niet belijden? De liefde baart geluk en zielsverblijden, Geluk maakt liefderijk, ik heb haar lief, En wie gelukkig is, die kan niet slecht zijn. -…

trots gedragen leerde hij gewetensvragen aan warme lippen hing de klas olijk wist hij uit te dagen stelde denken op de proef en hoe dieper dat de leerling groef hoe scherper zag zij feiten van bedrog hing alles samen grote mensen bleken zich in leugens te bekwamen vrij te pleiten door een biecht waarom zou een kind dan toch schuld belijden…

we balanceren in gedachten zonder net het koord trilt lichte ritmes de einden zingen rond zetten gedichten als gezichten op het net zonder mond facetten ogen virtueel net echt kussen woorden warmen zinnen als in bed belijden liefde die zijn werkelijkheid heeft afgelegd ik ontmoet je in je geest het ijle spinrag van contacten niemand…

Maar nadat de genoegens zijn verteerd zijn er ook velen die hun spijt belijden, die lusten in 't vervolg maar liever mijden als zoete vruchten die men 't beste weert. Maar toch blijven de beauties vrolijk lonken, naar allen die voorbij het venster gaan.…

Onmachtig ben ik, God, U te belijden. Poolstilte waart Gij, toen ik om u schreide, wanhopig wachtend het gestelde uur. Gij laat mij hongren zonder rust of duur; Gij hebt mij lief achter een blinde muur. Hoe haat ik U, hoe blijf ik U verbeiden.…

en als ik biddend daar mijn leed belijd, Leeft heel mijn ziele, en meen'ge zang Ruist door de hooggewelfde zuilengang, In 't statig huis van stille heiligheid.…

we balanceren in gedachten zonder net het koord trilt lichte ritmes de einden zingen rond we zetten gedichten als gezichten op het net zonder stem en zonder ogen virtueel net echt we kussen woorden warmen zinnen als in bed we belijden liefde die zijn werkelijkheid heeft afgelegd ik ontmoet je in je geest het ijle spinrag van contacten…

we balanceren in gedachten zonder net het koord trilt lichte ritmes de einden zingen rond we zetten dichten als gezichten op het net zonder stem met blinde ogen virtueel net echt we kussen woorden warmen zinnen als in bed we belijden liefde die zijn werkelijkheid heeft afgelegd ik ontmoet je in je geest ijl spinrag van contacten…

echt geraakt te worden en nu zomaar in het wild gebeurt dit exceptionele totaal onverwacht het lijkt magie of zelfs een klein wonder dat hen zomaar buiten overkomt maar ik wist zag en kende haar mystieke kracht en mogelijkheden in onverwachte communicatie met de medemens die haar verschijnen op het huisaltaar zal belijden…

De wapens pas zwegen te laat voor het belijden van spijt.…

de klok slaat zonde draait de waarheid dol wie heeft haar opgewonden maakt de hel zo vol heiligen verpozen zich in het licht van glas in lood ze staan al jaren op pilaren betreuren eeuwenlang hun dood zondaars kennen geen genade woekeren dicht bij de grond zij belijden steels en schuchter onschuld met de mond ze hebben lak aan…

vluchtig epos, waarin de goden elkaar beminnen en van de literaire honing smullen, op hun bizarre tocht, de emoties laten gisten, tot aan de gewraakte tonen die ik zocht, om dan een draak te moeten onthullen van een herhaalde hersenschim, tot aan de gene zijde van de Styx , waar het moeilijk aarden is, voor dichters die hun geloof belijden…

goden elkaar beminnen en van de literaire honing smullen, op hun bizarre tocht, de emoties laten gisten, tot aan de gewraakte tonen die ik zocht, om dan een draak te moeten onthullen van een herhaalde hersenschim, tot aan de gene zijne van de Styx , waar het voor stervelingen moeilijk aarden is en voor luie dichters die hun geloof belijden…

geboren in een vroom gezin van uitgelezen woorden geloof en bidden als ritueel met warme psalm akkoorden het Bijbelboek zonder stof op een opgeruimde tafel als ons vader daaruit leest houd jij gepast je snavel mijn geloof is uitgegraasd zonder de hemelse weiden mijn eigen geest verliet die vorm van belijden de liefde voor de Heer…

Daar 'k liefde en lauwren lachende mag paren, En mijn Felice u zegenend belijd, Met wie 'k ter hoogste glorie op zal varen! Felice, ik juich uw blijden lichtnaam uit, Waaraan de reinste zaligheid ontspruit, Als 'k hem in eerbiedvol geloof zal noemen!…

ergens had ik jou geplaatst tussen de kroniek van misvatting en de verzen van een belijdende, het hoorspel lispelde voorspellingen van een orde die haaks op mijn reikwijdte stond *** jij schraapte vlokken schuim van elke golf die mij overspoelde, bouwde een kerker van het witte nat en boeide me met de wind die nooit ging liggen je kon het…