Alle inzendingen over gletsjers

intens zwart was de nacht terwijl de maan achter de wolken riep ga niet ga niet op weg in je droom die verloren is sinds gisteren aan de horizon gezonken was in het zilt het bed was koud en de winter liet me weten dat vluchten geen zin meer had en zodra ik het verloor van de slaap kwam ik terecht op de gletsjer van vervlogen dromen en…

zacht vloeien herinneringen ineen van het kleine beginnen tot de meest sprookjesachtige dingen in de carrousel van tijd glijden emoties en formaliteit moeiteloos door vele jaren van woestijn tot oase bergen gletsjers en zee wij hebben het allemaal ervaren toch tonen bijna alle foto’s in de schaduw van licht het nog nooit uitgesproken…

Het kan toch nog niet over zijn, zo abrupt en onverwachts Gestaag gaat de bus verder richting stad Maar ik ben nog daar, waar de regenboog het canyon raakt en 't pad die weidse lus haakt in het landschap Vlak, onder de gletsjer Wil geen pot met goud maar lopen nu de storm is uitgeraasd De knisperende zwarte lava als basterdsuiker…

een mistrouwig hart vol diepgevroren bitterheid gehouwen in het stenen gelaat de mond gestold in wrok in de ogen angst en haat het theater van beminnelijkheid uitgelopen en gesloten behoedzaam trachten woorden van liefde en genegenheid de ijzige hartenwereld te betreden waarin zij houvastloos verglijden nu die plots een gletsjer…

laat hunkering blijven en de zon keren opdat de gletsjer smelt en warm bloed de koude verjaagt uit een kerker waar het monotone ritme van een omfloerste trom de tijd wil overstemmen laat de klokken zwijgen zet wekkers stil want je wilt ze niet horen, niets mag herinneren aan het moment dat de toekomst verdwijnt en het licht plaatsmaakt…

Ik ben in bergen geboren Uit gletsjers gespoeld Van mijn bossen geen sporen Geen groen of hout meer gevoeld Ik ben aan stromen ontnomen Loop als man door de steden Ver van wijkende zomen Akkers als vierkante kleden Ik ben verdwaald ben te oud voor dit leven Horende doof voor het zomers alom Naar zee met de steven, niet meer Naar…

Hij zit, zeer wit, tussen de scherpe stenen van de eindmorene, zijn oren gespitst vangen de stilte, het geluidloos zwerven van de poolvos boven hem op de gletsjer het zweven van de sneeuwuil in de schemer. Dit is zijn wereld, hij is tevreden met zijn vacht. Zijn sterke achterpoten trommelen bij gevaar.…

van berusting zal ik niet bestijgen, ik blijf steken onder de toppen van herinneringen, doemen de schimmen op van het verleden, peinzend tuur ik naar boven, om te ontwaken - op de door de tijd - versleten treden en op een mistige winterdag, verlaat ik mij op de dromenmaker die ik op de helling zag, ‘zeil ik ab ‘ langs versteende gletsjers…

Hij was een man van fifty schades of grey Zo had ze tot haar spijt moeten ontdekken Hij raakte haar op zeer kwetsbare plekken Hij was een gaslighter, zij prooi in spe Hij was een man van vijftig tinten grijs Zo had ze spijtig moeten concluderen En steeds opnieuw wist hij haar te bezeren In hem bevroren vlakten, gletsjers, ijs Zijn…

Hij was een point of no return, toen hij in de ijstijd door gletsjers vervoerd, nu een heuvel in Emmen afrolde, the Broken Circle binnendenderde en tot stilstand kwam, zich toen onomkeerbaar positioneerde in de cirkel van zand, Wat moest die zwerfkei nou in deze kosmische dualiteit waar yin en yang het donkere en het lichte symboliseren?…

ratelend bonken uren van de helling minuten springen op in het stof van seconden dagen brokkelen af smelten zonder spoor weken drijven oeverloos voorbij maanden als een zee seizoenen golven in de oceaan waar jaren deinen geen vloed gaat hoger dan de hemel het springtij wacht die ene kans…

Ook werelden die we niet hebben en niet eens hebben meegemaakt kunnen we koesteren, schaatsers op de sloten van de elf steden en op de grachten van Amsterdam We kennen het van foto's en schilderijen, mode uit oma's tijd farao's, indianen en dinosaurussen de pracht van micro-organismen en het blauwe ijs van gletsjers waar nu koeien grazen…

IJswind joeg sneeuw over de toendra Een gletsjer strekt zijn sluipende armen Zwerfkeien rollen in zijn greep De mammoet sleept zijn wollig haar De kiezen malen groene vezels Dan trilt de speer Doorboort het hart De jager klooft het vlees Schuilt in de tent van zijn vacht Uit ivoor snijdt hij een beeld Het skelet wordt een gebinte…

naar een azuren kust hij werpt een opblaasdolfijn naar een schuimkop fabriekspoorten knarsen dicht de pens van de dokter suddert in Toscane de wijnboer plukt haastig zijn ranken kaal de Rijn bereikt haar laagste peil een dijk scheurt in de droogte in Portugal heeft een smeulende peuk de vlam gewekt in de Alpen ontketent de smeltende gletsjer…

scherp geurt de aarde, geeft diepste geheimen prijs langs het spoor van mollen, die rul en kruidig hun sterke sporen trekken, door de malse, verse grond verdord eikenblad ontmoet nu een vroege kastanje, de gazige libelle tekent silhouetten, gevleugeld als papier is zij, ze fluistert de wind blauwglanzend ijs versmelt de pool, gletsjers…

verbazingwekkend gemakkelijk gooi jij wolken door elkaar net zo gemakkelijk begeef jij jezelf in de mist die zit in mijn hoofd als om een gletsjer daarbovenuit steekt de top je speelt het nu niet meer klaar om alles weer te pakken of was het weggegrist...…

glijdt zacht langs een bewoonde voet geeft het ingetogen dorpsleven zingende herboren arbeidslust danst blozend door het ruime bergmeer vergezelt het vaartuig der Zwitserse weermacht dat ronddraait gelijk een watertor dapper snort _ hort en puft aan al zijn kanten scherpe ogen heeft die turen naar beweeg'lijke rotsen onder de golven vage gletsjers…

glijdt als een oogopslag over een koortsige Aarde die eens het droesem dronk uit de diepzee van haar verleden Haar huid ligt gevroren, bedekt onder een zware adem van ijs Ze slaapt haar roes uit in een bed van kristallen dekens Hij spreidt zijn zonlicht van tedere vlammen en wil haar bevrijden uit de armen van de onmacht die als gletsjers…

Met zee in de vleugels Scheren meeuwen opwaarts, Krijsende hellingen Tegen de gletsjer. Het wrikt neerwaarts, Een zeevaarder die opwarmt, Bij elke slag Vleugelt het fjord. De spanwijdte lekt IJzig van stapel, het tast Kruiend het verenkleed Klam aan en scherp.…

En in een verborgen uur lokt het avontuur Een gletsjer krimpt en scheurt. De ondergrond krijgt vrij spel. Veel gaat veranderen of wordt uitgewist. Men zoekt naar ingang en verloop. Voorbijgangers doen geloven dat dit nou juist de nieuwe hoofdweg is, met verleidelijke blikken. Ik stemde toe, maar het gaf me geen gerust gevoel.…

mijne slagbomen van mijn ego zijn zachtmoedigheid straalt van je huid en zorgeloos kijken lachend rode lippen omrand door ’t wit van sneeuw in ‘t diepste van mijn hart waar onbevredigd en onmachtig mijn wens om jou nabij te zijn en ‘k klappertandend ril melodieus als windgespeel breekt dan jouw lachen door kilte van mijn lijf en laat de gletsjers…

Monotoon en afwisselend tegelijk Klaterende bergrivieren sterven in het dal Watervallen stuiteren over rotsen of Kijken in een onmetelijke afgrond Zeehonden laveren tussen blauwe ijsschotsen in het heldere meer En verraden de gletsjer iets verderop.…

Glinsterend vielen ijzige gletsjers ongestadig met de luchtspiegelingen. De zachtroze lichte glans lijkt op zijn lange dunne sokken sneeuwknisperend weggelopen vreselijk koud twinkelt sterrenstof, danst om de herstoffering met zijn adem.…

Zij vecht tegen de fantomen in haar onderlijf, maar desalniettemin stroomt het hete vocht als lava door de gletsjers. O, machtige Cupido, schiet nog eenmaal een pijl voor mij af, recht in het meest begeerlijke doel van dit dwaze heelal. Doe voor mij die bloem ontluiken! Laat die harde tepels in mijn mond glippen!…

Maar aanstonds daalt hij en de ontoegankelijke Bergenspitsen, de blanke gletsjers, De vreedzame dalen, Bewoonde vlakten, kanalen, steden, De zeilende schepen, de huizen vertonen zich - En ginder - Hoe klopt hem het hart als hij het bewegen Van mensen waarneemt, En ginder In de tuin bij dat huis de gedaanten Van de allerliefsten.…

Maar aanstonds daalt hij en de ontoegankelijke Bergespitsen, de blanke gletsjers, De vreedzame dalen, Bewoonde vlakten, kanalen, steden, De zeilende schepen, de huizen vertonen zich - En ginder - Hoe klopt hem het hart als hij het bewegen Van mensen waarneemt, En ginder In de tuin bij dat huis de gedaanten Van de allerliefsten.…

het begin ligt diep verborgen onder lagen water en modder het begin is de chaos waaruit de orde ontstaat daar liggen glanzend als goud twee grote eieren waaruit de aarde en de hemel barsten daar botsen de koude en de warme wereld op elkaar daar ontstaat Ymir de IJslandse reus uit gletsjers en uit vulkanen diep onder…

met scherven paradijs- vleugen die zich de moesson lokken de eerste ingehouden zucht waarin geregen misten, riekt nog voor ze gronden weekt en zwijgen kan als zij verhaalt spreekt waarheid zonder taal Wie zich de stilte meester maakt voor vlagen wiekende klappen slagpennen in het getijde van de rui waarin `t stof eeuwen geleden lijkt op gletsjer…

IJsland wereld van witte energie Zon en sneeuw zo zuiver en puur Reykjavik stad onbetaalbaar mooi Trendy clubs in het nachtelijk uur Chique centrum lichtjes in de bomen Huizen in diversen stijlen gebouwd Warme mensen gewend aan de kou Open en sociaal voelt zo vertrouwd Gletsjers sprookjesachtig prachtig Ontroerend wonder natuurschoon…

Als de gletsjer warm van 't zonlicht lekt; als de bron van de bergen springt, alles rond met jeugdig groen zich dekt en het lustgeschal der wouden klinkt; luchtjes luid en lauw wasemt de landouw, en de hemel lacht zo rein en blauw, klinkt het van de hoogt' in de dalen wijd: O!…