Alle inzendingen over verrijzen

Akkoord van levenden die rusten tot verrijzen. Uit: Kristallijn p.26…

Ik weet niet waar ik Uw verrijzenis het best kan vieren: bij wierookgeur of bij de appelaar zo vol met bloesems die zijn takken sieren; ik weet alleen maar dat ik dankbaar ben, want ieder lied en elke zonnestraal die nu heel even tussen regenvlagen licht komt brengen, ze zijn een teken van het nieuwe leven dat sinds Uw dood ik als verrijzen…

zij is ten prooi gevallen aan wisselvalligheid van de maatschappij in een systeem dat knelt als een te krappe schoen aan haar voeten de minnares van boeken en muziek opgejaagd moet zij van de ene boom naar de andere reizen tussen vogels van allerlei pluimage eten de spijzen die haar vreemd zijn en niet doen verrijzen tussen bloesem en…

Daarachter gaan wij eeuwig verrijzen Samen, twee wezens in één hart!…

Tevergeefs wachten blauwe klokken wat niet meer leeft zingt in het dode hout gevangen in een holle klank herinnering aan zomers zaad Achter een stenen grijze wand wacht men op handen vol regen op adem Achter een grijze stenen muur verrijzen nieuwe wanden van de lucht verwacht je het zachte zingen waarom de longen vragen Je daagt…

Zij zagen blank een wonderster verrijzen. Die ster te volgen dreef hun zieledrang. Door woestenij geen dooltocht zwaar en bang: Trouw blonk de ster en bleef hen wijzen. Plots in den hoge hoorden ze engelzang – Een arme grot was 't einddoel van hun reizen. De kemels knielden.…

ik hoorde voetstappen, ‘n stil geruis ‘n stem sprak : Ik droeg ook een kruis stap, stap door tot over die heuvelkam mijn Zoon deed het voor jou, als lam daar zal je ’t nieuwe Licht zien rijzen in wie haar liefheeft zal zij weer verrijzen!…

De winter is reeds ongezien vergangen Maar in de schaduw van de landingsbaan Zet in april een ram plots een faux pas Teugelloos verrijzend na de pasen Door zen te ademen al spelevarend, Niet naar de letter maar naar maakbaarheid Liefdes kantelpunt - warme magie Hoe kan zo'n lhasavlinder zonder vleugels In 't voorjaar op een…

Aan het kruis weinig licht te ontwaren Door God en klein pierke verlaten Lijdend voor een stille massa laten Ook halfgoden node de hoop varen Als schriel mens is het moeilijk verrijzen Tenzij soms surfend op golvende eenheid In het licht van schuivende eeuwigheid kan je slechts stuntelend aards verwijlen Maar kijk dan komt de lente weer…

Grote God, wij willen U danken en prijzen Voor de wonderlijke schoonheid in de natuur Voor de zon die opkomt als een lichtend vuur Waarna een nieuwe dag gaat verrijzen. Wij danken U voor de bonte bloemenpracht Voor het wonderbare groen van de weiden Waar koeien en schapen zich in verblijden Dank voor de wisseling van dag en nacht.…

droomde bleken contouren van een oud verhaal beleving opgeklopt tot Kathedraal, die oprijst uit de schimmen van vergetelheid en van de tijd, die onverzadigbare gastronoom, in zijn meedogenloze paukenslagen van herinneringen aan chocolademelk, wat langzaam uitdooft in het verre licht van mijn jeugd, daarachter zie ik steeds beelden verrijzen…

Ieder leven, elk streven zal opgaan, herrijzen en verrijzen in die grote roze zee. Het volledige vredige en vervulbare Ene; een vereniging waartegen je 'u' zegt! Dus: wacht nog even, wacht nog even met het aards leven zomaar op te geven. Wacht nog, een minuut, een seconde voordat al het leven wordt weggegeven. Heb nog even geduld.…

Het lage land waar slib en zand tezamen komen met wind bij eb en vloed, dat speels een zandhoop met wat gras verrijzen doet, verheft zich als een ereplaats waar vogels rusten mogen.…

te Verspreiden De hoge, kale, witte berk verandert In een voorganger, predikt gebod En medelijden, woelig de tijden Maart roert zijn staart als nooit Tevoren, dwazen blazen tegen beter Weten in hoog van de toren Pasen zal rustig zijn ditmaal Wellicht wat eieren zoeken en Zelf eens de Via Crusis gaan teneinde Uit de Dood te kunnen verrijzen…

Ik kom door een landschap van regen, bomen verrijzen schimmig rondom. Sommige jong nog, zonder veel ringen en andere die door al het noodweer gingen om te staan tegen een loodgrijze lucht. Het druipend wiegen in de wind ...…

je hand is nog warm de lippen iets koeler dan gisteren je wangen zacht met onrust die blost ogen wat harder lijken woorden te zeggen die je schrijft op fluweel met een tegenvleugpen we kennen elkaar hoe goed nog want ik ik wil verrijzen schitteren in paleizen bergen beklimmen hun toppen bedwingen omhoog kijken en mijn ego verrijken…

Aan het oost baadt de trans Schoon als ooit dan in glans En zullen de vog'len haar prijzen, Die na 't duister steeds lacht - Maar wanneer na mijn nacht, Wanneer zal mijn zon weer verrijzen?…

Stormwind die "ik en dromen" uit het bewustzijn blaast En een nieuwe ochtend gloort in de straat in zondagsmist gehuld En de aarde wentelt voort En ik loop verder althans in mijn verbeelding want ik zit in mijn stoel verzen te schrijven die uit het mysterie verrijzen Eigenlijk sterven we niet maar verdwijnen in een andere verschijning…

Mijn ziel schreeuwt het uit van de pijn en soms krijg ik dan bezoek van Sint Antonius of de stilte verplettert mij en ik zit weer uren apatisch voor mij uit te staren, als bij gekooide dieren, zo ongeveer en dan verrijzen de goden dwars door de geestelijke verlamming heen.…

Badend in z'n ego staat hij glanzend op de nok van de wereld, van zichzelf verguld, hoeft hij zich niet bewijzen dansend op de wieken van de wind hij zal nimmer aan het firmanent verrijzen kraait in stilte z'n victorie over daken aangelijnd in de windroos van z'n geduld.…

De zon, naar d'oude sleur, De dode kruiden, deur Zijn hitte, doet verrijzen, Die doen haar open blij; Maar wie kan toch in mij Levendig leven wijzen? Het teder zwakke gras, En 't vrolijke gewas Gedijt bij dauw en regen, Die 't dorstig aardrijk voedt; Maar wat dat mij ontmoet, 't is nimmermeer te degen.…

hij vocht zolang hij zich herinnerde met de bergen sprak hij over de kleine hemel die ze hem gunden en leerde van de geheimen die hem zwijgend omgaven soms woedden er stormen in die hoge ronde horizon zodat zelfs getemd gesteente hem niet kon behoeden want kracht is ook kwetsbaar in deze oude stenen tijd vandaag en eeuwen terug verrijzen…

Osiris die heerst over de onderwereld rondom hem dansen geraamten obligaat hun knekeldans de zeis hakt knopen door en maait het rijp gewas tabula rasa voor een nieuw begin ik vrees hem niet hij brengt verlossing en een nieuwe kans het begin bijt het einde in de staart en ook de dood is niet het einde maar een nieuw begin de feniks zal verrijzen…

o Perenboom, vaar wel; 'n wilt vóór winter fel noch weemoed buigen neder: de winter komt en gaat, o Perenboom: weêrstaat, verrijzen zult gij weder! --------------------------------------------- goudgeelwe: goudgele de winter naast: de winter nadert biên: bijen van verre en na: van heinde en verre…

de brand van zon jenever maar zelden ontheemd en soms gekweld door het zout en de pijnen van schepen van hout en mannen van ijzer de zee beweegt als een groen kleed op schuim geweven plooien zuigen vol leven breken ongetemd langs smaragden ketenen in gedachten is hun hart verpand aan een ver wit strand wanneer de man in de mars schreeuwt verrijzen…

Nu somberend en laat mezelf meeslepen door een stroom aan vergrijzende gedachten ronddwalend in het hoofd, plekje nabij In aanraking komen met donkere dagen die al in de ochtend verrijzen terwijl mijn steeds meer rimpels en vlekken verschijnende lichaam verdrinkt in grauwe mist.…

Nu somberend en laat mezelf meeslepen door een stroom aan vergrijzende gedachten ronddwalend in het hoofd, plekje nabij In aanraking komen met donkere dagen die al in de ochtend verrijzen terwijl mijn steeds meer rimpels en vlekken verschijnende lichaam verdrinkt in grauwe mist.…

Geloof het toch, de goede God Zal zelfs dit lelijk overschot Veel schoner doen verrijzen. Ach, lieve kinders! zeg dan niet; Wat is dat sterven een verdriet! Mocht ik maar altoos leven! Wanneer ge God bemint en dient, Dan voert de dood u, als een vriend, In ’t eeuwig zalig leven.…

Uit rein kristal verrijzen, fier als pluimen, Bleek duivegrijs en avondblauw, seringen. Het sterk aroom van meidoorn wil verdringen Hun geur subtiel, die wil het veld niet ruimen.…

Zonnige wijzers hopen dat u een goede nachtrust genoten heeft. Dat dromenvangers de nachtmerries op stal zetten zodat de rust weder keert. Stille momenten als gebeden rustig als bomen Uw geluk mag herstellen genegen genezen…