Alle inzendingen

O, bleke selder, stengel smal en teer, Gij groeit in stilte, fris en altijd rein. Geen rijke kleur, doch zuiver in uw zijn, Een knapperend genot, begeerd zo zeer. Bescheiden siert gij 't maal, keer op keer, Uw eenvoud charmeert, uw smaak is fijn. Een ode aan u, in klassieke lijn, Uw pure kracht, de tafel maakt u meer!…

Zij staat met d’r voeten in de klei, Hollands glorie en welvaren, Bewijs van luctor et emergo, Met wapperende haren in de wind. Zij aan zij voor volk en vaderland, Met de leeuw van Vlaanderen, Marianne van la douce France, Verslaat zij de gesel uit ’t Oosten. Daar helpt geen blond geverfde kuif, Noch ’t leeghulzig gebral, Op de…

De geur van kale, beregende takken zweeft al stijgend en dalend door donker bos, raakt vermoeid, hangt tenslotte geheel los, laat zich naar verlichte ramen zakken. Fijne spijzen, dampend, vers gebakken, vatten reuk van nat hout en verlopen mos: woud- en keukenlucht zijn één strijdbaar ros, dat zorgt voor zaalvrede en -gemakken. Welke smaak…

De weg die scheidt, is niet voorgoed, Enkel de afstand doet nu pijn. Bewaak de vlam, houd de moed, Straks zullen wij misschien weer samen zijn.…

============ =================== moeder zei ooit dat alles veilig was, juist door al het gebid, maar ik hoorde alleen het tikken van vergeten geesten en loeiende dieren de muren stoven kalk van oude generaties, dood en onder, ver onder de vloer lag het kind dat ik had moeten zijn. de buitenwereld klopte aan met moddervingers— schoolrapporten…

Sint Niklaas appelbaas uit het land van Waas heilige Paus die ging lopen uit een deeg van spekulaas kom ons toewaarts heilige Klaas wij die wachten op een heel klein beetje honig Zie ons lippen droog niet van 't bidden is het wel van heel veel kou lieve Paus lieve Paus Laad uw ezel laad uw neger laad uw knecht - appelbaas…

In Amsterdam kwam Sinterklaas een keer incognito: geen tabbaard om geen mijter op; hij kwam er maar es zo, als een gewone oude heer met lange witte baard; hij liet zijn zwarte knecht te huis en in de stal zijn paard. Je had hem nimmer zo herkend in z'n geklede jas; temeer, daar 't in de junimaand en volop zomer was. Hij nam als menig…

Ben ik een slijmerd in figuurlijke zin? dat laat ik aan anderen over zal het zeker wel een keer hebben ingezet! ben ik een slijmerd? in letterlijke zin ja zeker, iedere dag en wel anderhalve liter! dat hoef ik niet aan anderen over te laten dat gaat voor een ieder op anderhalve liter slijm verwerkt ieder mens per dag dus allemaal…

Vanavond klopt die ouwe zak weer aan Waarmee zal hij ons deze keer verblijden Of komt Piet met de roede ons kastijden Voor wat we dit jaar hebben fout gedaan Gelukkig schijnt de maan niet door de bomen Het regent ook nog...hij zal vast niet komen…

Jouw ogen zijn net als diamanten die blinken als de mooiste ster aan de hemel. Jouw lach straalt als de zon in een mooie zomerdag die bloedheet is. Jouw haren zijn net zo prachtig als die van het mooiste paard ter wereld. Jouw lichaam is net zo prachtig als het mooiste paleis dat op de wereld bestaat. Jouw hart is gemaakt van het puurste goud…

Je Ouders Het dierbaarst in je leven Wat je ooit bezat Waar je het meest aan had Je Ouders Je zegt het tegen jezelf telkens weer Je Ouders hoog onze eer Soms kan je er niet meer tegen Maar voor je ouders blijf je leven…

Licht streelt het pad zacht woorden fluisteren de ziel stilte draagt het goud Elke dag wandel ik door ‘t leven, opmerkzaam voor wat zich openbaart de wereld fluistert zachte woorden, onverwacht, die mijn ziel verklaart een lichtspel raakt mijn diepste wezen, taal en schoonheid in hun macht de zintuigen ontwaken vredig, een stille dans van…

Immer dezelfde woorden en klanken vibrerend op immer dezelfde golven... Niet van hem, Narcissus niet van ons, de dichters want die leest zij nooit zij is obsessief uitermate irritant in zichzelf gekeerd en bovenmate idiosyncratisch en bovendien compulsief Zij bevredigt zichzelf verbaal, en publique zij kleedt zich uit ademt…

Een slak op de A13 Een konijn in de leeuwenkooi Een varken in het slachthuis Voor hen is het leven mooi Vergeleken met het mijne Vergeef me dat ik breek Ik moet naar een verjaardag Vandaag over een week!…

Als een Atlas die de wereld niet meer torsen kan, als een onkusbare prinses in deze modderpoel, als een vergaloppeerde pony in de onbestaanbare stad, als een inhoudsloze boodschapper van alle goden los, als een To-To in het bos van boos geworden dromen, als een uitgefaseerde donder- & bliksem-winterstorm, als een vorm verzand in onwelluidend leiderschap…

ademen in eb en vloed, in dag en nacht in verleden en heden, is het laten gaan van oude beelden? bij opstandigheid, of bijwijlen mild of zacht als een verwachting oplost in de oceaan of achterblijft in de as van woestijnrood vuur . ik raak stilaan de klanken kwijt, mijn geheugen laat ze los op een onverwacht of sluimerend verlangen, wel…

Mijn oog viel op een vlek onder de zee van woorden en verklaringen, begrippen in lemmata, van ajax tot xantippe in dit geval op cannae vlak bij zee die jij als mare nostrum vast zult kennen de middellandse zee bij de romeinen de vechtjassen voor caesar en de zijnen die heersers werden van de apenijnen ze haalden met hun ijzersterke schilden…

Het ligt al wel op zijn lippen, Komt er evenwel niet overheen, ’t Blijft vooralsnog nog liggen, Op ’t puntje van z’n tong. In het duister van de nacht Fluistert ’n donkre stem, Eer niet over z'n lippen kwam, Wat hij niet had verwacht. De woorden blijven hangen In ’t duister van de nacht, Zijn gevoelens van verlangen, Naar tijden…

Het klinkt in deze context wat banaal Maar hoe heet deze vrouwenchirurgijn? Nomen est omen doet soms teveel pijn Al opereert zij op beperkte schaal Het thema slaat bij weinig lezers aan Laat het met rust Coen, schuif het van de baan...…

De winkelier heeft in de maand november Zijn winkel al gereedgemaakt voor Kerst. De Kerstman wordt ons door de strot geperst, Je hoort dat niet te doen voor vijf december. Het feest van Sinterklaas lijkt afgeschaald, De Sint is door de Kerstman ingehaald.…

al dat gezeik over de zee hoe leuk het allemaal wel niet was ik doe er niet aan mee het was sowieso een slecht idee een huisje met amper een terras en dan ook nog met z’n twee oké de hond was er ook bij die was redelijk tevreé en we hadden ook een spelletje mee wat jij van-z’n-lang-zal-ze-leven niet winnen gaat maar je speelde en verloor…

Terwijl hij met zachte wanhoop vraagt waar de wereld is wacht iemand op een nalatige trein wankelen anderen door vergetelheid niemand die in beweging komt die hem in zijn armen houdt. Terwijl oude bomen vallen vraagt hij waar de liefde is worden diepe wortels doorgesneden buigen takken zich naar de aarde wachten verborgen uitlopers op…

Waarom ben ik ineens zo blij omdat de zon weer schijnt na dagen somber weer? Er hangen nu nog wel wat gele blaadjes, die binnenkort met wind en regen ook wel vallen gaan, maar toch vervult mijn hart zich nu met hoop want straks komt weer een nieuwer licht en gaan de dagen ook weer lengen. Wat ook nog de winter straks misschien zal brengen…

- KALYPSO tot HERMES - Waarom, zo sprak de schoonlokkige tot Hermes, de boodschapper der goden uit naam van Zeus Waarom mag ik die listrijke koning Odysseus die Troje innam, dankzij Pallas verwoestte niet met mijn zoetgoddelijke liefde koesteren Waarom misgunt mij de bliksemslingrende vader mijn liefde voor een man wiens schip…

In deze donkere dagen, waarin de maan wat lager hangt en het land zich hult in kruidnotenwarmte en kaarslichtzacht, komt Sinterklaas niet alleen met pakjes, rijm en rijmend woord, maar met een wens die groter is dan welke strik ook dragen kan. Voor jou, voor mij, voor iedereen die Nederland thuis noemt - en voor iedereen die Nederland nog…

Ik maakte fotos van geluk: haarscherp vrijende paartjes En ik voelde me een gluurder Zo verging het iedereen die de serie bekeek Niemands hart ging open Ook niet van de vrolijkheid of het verdrongen verdriet van lachende mensen noch van kinderen, hun spel hun ernst en hun lieve blikken Het was veel, maar geen geluk Dan de winnaars…

Zoals je tegen een ziek dochtertje zegt: mijn miniatuurmensje, mijn zelfgemaakt verdrietje, en het helpt niet; zoals je een hand op haar hete voorhoofdje legt, zo dun als sneeuw gaat liggen, en het helpt niet: zo helpt poëzie.…

Vind ik u eindlijk, broeder Nacht? Hoe heb ik dag en nacht gesmacht Naar 't water uwer ogen. Wel viel de dauw der donkerheid, Maar neevlen dicht en kimmewijd Hielden uw blik betogen. Nu aan de open hemel staat De vaste rust van uw gelaat Zo sterrestil gerezen - Tot grauwe dag de vooglen wekt En met zijn floers uw glans betrekt…

Inmiddels was de ervaring van To-To die van Mei overweldigend overstegen, en zou hij zelf terug naar school moeten gaan om de lessen te geven; na Mei had natuurlijk Juni, en daarna Julius, de taak overgenomen, en misschien zelfs nog August, die toch al niet altijd de snelste was. Ach, zou het geen verademing zijn, een slim torretje voor…

wat het ook zijn mag wat mij naar binnen trekt naar mijn binnenste kijken laat wat in beginsel verwezenlijken wil om mijzelf bij elkaar te houden van alles wat ik waarneem één geheel te vormen van dichtbij gezien binnen mijn oogkaders in een spiegelbeeld van ik leven van geboorte tot dood door eigen zicht bekeken als stevig evenwicht…