Alle inzendingen

Mijn zicht is horizontaal wel 250 graden een open vizier op de wijde wereld en alles van mezelf, behalve dat wat het meest mij is: mijn gezicht zodat ik maar een flauw idee heb wie de mensen zien wanneer ze mij zien Hun reacties zijn me vertrouwd ja, ik ben wie ik ben maar een vreemde voor mezelf en naarmate de tijd verstrijkt ben…

Vrijen is gezond, Verspreidde zij in brede kring, Verbrandt overbodig vet, Maakt geluksstof endorfine aan. Dus vrij zo vaak je maar kunt, Wanneer en waar je wilt en kunt, Dit geluk is ieder zeer gegund.…

in vèrstrekkend gladgestreken blauw gelijkmatig als een zee ontbreken begin en einde dit is geen cirkel en geen lijn geen standplaats of vertrek, dit is de kunst van het altijd blijven dromen…

Weerbarstige oktoberdagen eerste bladeren vallen in 't rond windvlagen, stormgevaren takken breken af Tochtig is de trek, 't afkoelen van de aarde weersveranderingen en kortere dagen Noord-Zuidverbindingen bij valavond magnetische velden en sterren om zich te oriënteren 't verzamelen voor "De Grote Trek" afhankelijk van de soorten fragmentarisch…

Jouw stilte valt in mijn stilte het graf gegraven in de herfst hoe mild de herinneringen zijn de toekomst is altijd onzeker het oude najaarsgoud gebroken en gevallen op de koude grond wie ben ik uiteindelijk geworden wie ben jij al die tijd geweest ah, ik drink nog steeds uit uw kopje kijk naar je trouwe foto aan de muur het schilderij…

Keizer was ik, Maximianus heerser naast Diocletianus, zoon van een vrijgelaten slaaf die zich op het Forum in recht en welsprekendheid en militia bekwaamde en het als rolling stone tot stadhouder schopte en later tot ieders verbazing werd uitgeroepen tot keizer van het grote Imperium Romanum Dio maakte van het immense rijk een…

Onder stenen gewelven van eeuwenoud leer, waar Michaël waakt en stemmen fluisteren langs glas, zit ik in banken van een vergeten kapel, in de Domschool, waar de tijd zich geduldig plooit. Moeders hoop, een fluistering in het duister, “Doe beter, klim hoger, je kansen zijn geteld.” Maar cijfers knarsen als molenstenen in je hoofd,…

we weten hoe de wind waait welke wetten weelderig wentelen waaromheen jouw én mijn wereld woest worstelt met wrange waanvoorstellingen universa spatten uit elkaar als zeepsopbellen als wrijvingswratten opgeblazen en leeglopend in zenuwslopende aantallen aanvallen op het eigen stelsel de waargenomen sterretjes in deze duizelingwekkende…

Oktober met uw donkerblauwe dagen, Uw koesterende warmte en koelend licht. ’t Hart kan uw heerlijkheid haast niet dragen. Gij zijt té schoon voor ons verweend gezicht. O, tranen kunnen onze ziel niet zuivren, Zij maken ons ellendig en zo zwak, Dat wij voor uw milde weelde huivren, Als uw wit licht in stille kleuren brak. Gij hangt de weke…

Versteend sta ik op deze aarde met lange rok en omslagdoek die hij strak rond mijn borsten speelde, omdat dat van de wereld moet. Zo ben ik opgevoed. Mijn ogen hebben iris noch pupil. Dus kijk ik maar naar binnen, wil al wat buiten voorvalt binnen horen. Van wat ik waarneem ligt rondom mijn mond een lach bevroren, die daar maar vriezen…

Toespraak met rode pet op met de tekst: MAKE AMSTERDAM CLEAN AGAIN op de donateursdag van de Vrienden van Rottumer-oog en -plaat op zaterdag 11 oktober 2025 in Baflo, Noord Groningen. Dames en heren, vrienden van Rottumer-plaat en -oog! MAKE THE NETHERLANDS CLEAN AGAIN Samen met mijn dochter Giulia ben ik begonnen, niet dat wij  ons  hele…

Wie wordt de kapitein van 't kabinet Eind deze maand dan gaan we het beleven Wie komt er aan het roer en wendt de steven Vist Frans of Henri straks achter het net Want onze admiraal wordt geen premier Dus wordt het schipperen met nummer 2…

Toespraak met rode pet op met de tekst: MAKE AMSTERDAM CLEAN AGAIN op de donateursdag van de Vrienden van Rottumeroog- en plaat op zaterdag 11 oktober 2025 in Baflo, Noord Groningen. Dames en heren, vrienden van Rottumerplaat- en oog!! MAKE THE NETHERLANDS CLEAN AGAIN Samen met mijn dochter Giulia ben ik begonnen, niet dat wij  ons  hele grote…

Op tere vleugels draagt hij het glanslicht van dag een adem van rust In vezels van dagen glinsteren momenten die zich niet laten grijpen, maar toch, als vonken van een stille gloed, hun zachte sporen trekken door mijn huid. Ze breken niet kapot, maar breken open, in fragmenten van kleur, warmte en onverwachte aanrakingen, waarin vreugde…

Luister naar de bomen 't is de wind die door hen spreekt. Kijk naar het water 't is de wind die het laat kabbelen. Zacht lispelen de bladeren door streling van de wind. En het gekrookte riet golft langs het kabbelend water door de wind. Ik zelf ben de wind want ik hoor de bomen ik zie het kabbelend water en het golven van het…

Het gordijn van mist houdt alles op afstand, verdriet druppelt binnen, waait door kieren terwijl ik vul, plak, schraap, en ploeter om het huis bewoonbaar achter te laten, de rug pijnlijk van het dragen en het hart moe van het bewaren. Onder woede broeit een kwetsbaar weten, namen spoken rond, gebeurtenissen ontwijken preciesheid, schuld wijkt…

Af en toe is Buiten meer dan onderweg zijn met een agenda vol gezondheidszorg met een hoofd vol regeldingen en een buik vol stofwisselingsproblemen maar ook een hart vol levenslust die me staande houdt en uit bed haalt Af en toe is Buiten meer dan besmettelijke lucht - de ruimte van een stil park de vrijheid van mijn pure zelf…

't Wordt weer diezelfde viking, blonde noorman die van het zoet, dat bitter smaakt en zuur van mij mag hij verdwijnen, zonder stuur een echte leider zou wat zijn, als koorman al jaren missen wij een dirigent die 't klappen van de zweep kent: ja, zo'n vent! Nemo, commandant b.d.…

olifant van porselein in dit betonnen paradijs te grabbel gegooid als levenswerk dan vanuit die aangemeten rol van alle wegen van de weerstand dit hoofd van ieder kwartier in beelden van de wind als rups langs de staalrand teruggekeerd weer ben ik hier druppelsgewijs…

Geen prijs voor de massieve vredesduif Hoewel hijzelf toch anders had besloten Ook was de ceremonie al op poten Teleurstelling beheersen wordt een kluif Indien men niet verandert van gedachten Kan Noorwegen de zesde vloot verwachten…

Als ’n stuk vermolmd hout Ligt hij eenzaam in de greppel. Niemand die hem mist, Niemand die hem vallen zag. Hij ligt daar nu al vele weken, Langzaamaan te composteren, Tot ’n deel van moeder aarde, Geeft per slot nog wat waarde. Dankzij wat van hem resteert, Tieren bloemen welig, Blijkt hij dood meer is weerd, Dan hij ooit had kunnen…

De nacht ademt sterren, ze fuisteren mijn naam in de wind. Schaduwen wiegen de stilte, alsof de tijd zelf slinkt. De maan streelt het pad met zilver, elk blad draagt een glinstering mee. Ik loop tussen werelden van stilte, waar dromen de richting wijzen. Een uil kijkt toe, alle geheimen dicht, het bos houdt zijn adem vast. Ik verdwijn…

in welke taal geef ik je woorden zodat je me kunt horen in welke blik in welke stilte gaan we elkaar verstaan hoe laat ik je laag na laag wolk na wolk het stotteren van de zon horen hoeveel zinnen hebben we nodig om elkaar te omarmen de zee aan te roepen of moeten we alleen maar luisteren de woorden zwijgend laten…

‘zonder gevoel komt er geen letter op papier’ noch hier in blauw licht zo over ieder tandenknarsen heen verslagen met dun belikte vingers als de koude wind rondgewonden om de richting van tragere zinnen het tenenkrommende ge-blablabla als op de zeven aren geboortegrond beelden volgen langs non-woorden in marges van dit kielzog gestorven…

Groningen- 1 oktober 2025 Azuurblauw de lucht, okergeel de Akerkspits. Groningen schittert!…

Doodgaan is leuk. Op de feestavond van school b.v. je ligt heel stil, armen gekruist op de borst. Geen wimper beweegt (of toch?). Na afloop zegt iedereen hoe mooi het was. Hoe dood je lag. Geen wonder. Opa kon het ook en mijn vader. Goed gezien hoe dood zij lagen. Zelfs die vlieg deed hen niets. Geen centje pijn of kriebel. Doodgaan is leuk…

I. Morgen Ik lag in ’t oeverriet aan de’ overkant En tuurde naar haar raam in de buitenste paleismuur; Ik kon niet zien dat zij verscheen, Want de nevel dreef over de rivier. Maar de hemel achter mij bloosde van kim tot kim, Zodat ik wist dat zij naakt voor haar raam moest staan. II. Avond Het zwerk wordt wit en rood, het landschap groen…

Ik ben gewend geraakt aan mezelf, mijn veranderde lichaam, mijn andere verwachtingen en het sluimeren van oude wensen en behoeften al went het niet zoveel moeite te moeten doen om te blijven functioneren en tevreden te kunnen gaan slapen Het is wat het is ik ben wie ik ben en de liefde van anderen kan ik nauwelijks beantwoorden…

Het centrum voor cultuur heet hier al SPOT, Dat voor muziek wil men TUMULT gaan noemen. In Groningen wil men dus niet verbloemen Wat zich daar afspeelt qua muziekaanbod. Ik vind het best, begrijp me niet verkeerd, Maar TERINGHERRIE lijkt gegarandeerd.…

Houden jullie Het in de gaten? De dag is hier Ik ga jullie verlaten Ik weet niet hoe Niet waar naar toe En of ik iets doe Dus houden jullie Het in de gaten? Het doek over de meubels De grond aan de gracht Het slot van de sleutels Aan alles gedacht Mijn leven geleefd De tranen geteld Tot morgen getreurd Dan als van…