Herdenken
De laatste gele boterbloem,
Die bloeide tussen 't dorrend gras,
Deed mij de tijd gedenken toen
Het Lente en zij nog bij mij was.
Die Lente-tijd keert nimmer weer,
O, Leven, wat is uw droefnis groot,
Al wat zo schoon is, is zo teer
Zo broos, — zo wreed de Dood.
Die kent geen bloemen en geen licht,
Die geeft alleen—mag 't zijn—de rust,
Als hij geveld heeft met zijn zicht
Al harten-en ogenlust.
Gedichten (1909)
Schrijver: Frans BastiaanseInzender: adm, 17 december 2012
Geplaatst in de categorie: overlijden