inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1834 - 1899

poëzie (nr. 3.010):

Arme droeve tijd.

Zij was liefdevol en fris
als een verse kriek;
niet te wulps en niet te nis,
niet melancholiek.
Neem een vrijer, zei ik haar,
wie ge uw herte wijdt.
- 'k Vrees, zo sprak ze, geen gevaar,
want ik heb nog tijd.

Hij was struis, gezond en kloek,
rein van ziel en lijf;
nooit liet hij zich op de zoek
voor een vroom bedrijf.
Neem een liefke, zet ik hem,
die uw hert verblijdt.
- 'k Vrees, sprak hij, de huwlijksklem,
en... ik heb nog tijd.

Doch de jeugd van haar vervloog,
droef zat zij alleen;
duister werd zijn helder oog
en zijn vreugd verdween.
Zuchtend zien ze elkander aan,
met het hert vol spijt:
op hun wangen rolt een traan...
Arme droeve tijd!

Schrijver: Emanuel Hiel
Inzender: Redactie, 8 november 2016


Geplaatst in de categorie: spijt

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 310

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)