De tuinman en de dood
Een Perzisch Edelman:
Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik,
Mijn woning in: 'Heer, Heer, één ogenblik!
Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot,
Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.
Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant,
Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.
Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan,
Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!' -
Van middag - lang reeds was hij heengespoed -
Heb ik in 't cederpark de Dood ontmoet.
'Waarom,' zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt,
'Hebt gij van morgen vroeg mijn knecht gedreigd?'
Glimlachend antwoordt hij: 'Geen dreiging was 't,
Waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast,
Toen 'k 's morgens hier nog stil aan 't werk zag staan,
Die 'k 's avonds halen moest in Ispahaan.'
---------------------------------------------------
uit: Verzameld Werk van P.N. van Eyck (1887-1954)
Inzender: J.M., 17 sep. 2002
Geplaatst in de categorie: overlijden
Het gedicht is toch wel degelijk in de wereld bekend als een gedicht van de grote schrijver HAFEZ.
En niet van Van Eyck.
Ikzelf vind het erg leuk als ik een gedicht kan voordragen. Gezelle, Lorca, Neruda, Hans Lodeizen, Louis Paul Boon...
Ik herinner me dit gedicht heel goed - en het is nog steeds mooi. En wat een herinneringen kwamen boven van mijn MMS-tijd! (Erasmus Lyceum, Almelo)
Hij werd zelf 97.
Nadat ze opgenomen was geweest in een tehuis en ziekenhuis, heeft mijn andere broer haar mee naar huis genomen en daar is zij opgehaald door de dood. Een prachtig gedicht en hoe toepasselijk. Mijn moeder werd 90 jaar.
Het blijft net zo mooi!
Nu vele jaren later besef ik de diepe betekenis ervan, wat wij in islam de qadar noemen, iets wat in het westen verloren gegaan is.