Dood Kindje
Men heeft het kindje, wit en recht,
Uit 't wiegje in een kleine kist gelegd,
En wit en zwart, o simpel onderscheid,
Zijn slaap en dood, zijn tijd en eeuwigheid.
Hij is maar even hier geweest.
Men gaf hem op 't geboortefeest
Van hand tot hand, tot, stil en lief,
Een gast hem kussend aan de lippen hief,
En allen keken... later is gezegd:
Hij gaf een zuiver klein geluid,
Verschrikt en schoon, zoals een nieuwe fluit,
die men probeert en peinzend nederlegt.
Zie ook: http://www.willemdemerode.nl
Schrijver: Willem de Merode
Inzender: G.K., 28 februari 2003
Geplaatst in de categorie: overlijden
ik ben 13 jaar
ik heb een neefje die op zijn 2.5 jaar verdronken is in een vijver
deze tijden zijn moeilijk want mijn andere neef is ook gestorven
ik vind het gedicht écht PRACHTIG!
vooral hoe de gebeurtenis wordt beschreven!
zeker na de dood van mijn kleine neef daniel
Hij heeft, om precies te zijn, twee minuten geleefd. Dit gedicht wekt weer alle gevoelens op.