Alle inzendingen

ik heb veel geschreven maar nooit de woorden die ik echt bedoel. ze zitten vast. in m’n keel, in m’n vingers, in de hoeken van m’n hoofd waar het altijd donker is. ik wil ze op papier gooien, maar m’n handen weigeren. ze schrijven iets anders. iets veiligs. iets dat niet snijdt. stop met mij te beschermen. ik wil geen filter meer…

Bij Volvo zijn ze niet bepaald bescheiden: “Qua veiligheid zijn onze auto’s top, Zelfs bij een crash loopt u geen letsel op, Laat staan dat u eraan zult overlijden.” Helaas is het bewijs erbij gebleven, Niet één stond er vooraan zich op te geven.…

Volgend jaar wordt u gekort Gekort op alle fronten Merkwaardig dat de Kamer daar nú niet over mort De Kamer was er vlug mee klaar Het was een hamerstuk Bereid u voor op lastendruk Zo’n 20 miljard méér per jaar…

je trippelde als blonde lichtgewicht de trap op en af neusje scherpte al de hoge lucht armen als steunvlucht in een lieftallig toucheren van de leuning in de afdaling het tikke tak van de hoge hak gaf het ritme een vleugje jeugdigheid dat ondeugd weerkaatste naar het donkerste deel van je ogen toen jij van boven naar beneden…

Lieve meid, de lucht is dronken, want die schandelijke zon heeft een wonderwijn geschonken uit de hoge hemelspon en opeens – aan alle zijden - van die lichte toverdrank staan de wegen, staan de weiden tot de polderboorden blank. Uit de kruinen, langs de stammen, door het diep verwonderd woud - dat de grove schorsen vlammen - druipt het…

Ik zou niet willen denken aan de dood. Maar met elke stap die ik zet vermorzel ik diertjes die ik niet zie of herken. Ik moet ook leven met Karel die wormen de kop afbijt en Daan die spinnen minder dan acht poten gunt en ik geef toe: ik kluif het laatste stukje kip van bot. Kan ik nog dieper vallen? Kan er niet een kikker komen die ik dapper…

‘t ochtendlicht wacht even om zijn wereld die zacht is te vangen in nieuwe tinten en zijn wolkogen te bedwingen de verzwegen sluimerliefde als droom dansend en strijdend ademen uit geblazen glazen maar in ‘t blauw worstelt de wind en zwart wordt de hemel verklaard als ‘t wonder van klonterende cellen samen met opgepompte zeepsopbellen…

Je hebt me stil gekregen. Dit is het moment dat ik iemand een knuffel geef. Jouw hoofd rust op mijn schouder. Tranen glijden door je haar. Ik pak je gezicht vast. Kijk je aan met doorgeweekte ogen. Ik geef je een kus op je voorhoofd, en leg mijn kin op jouw hoofd. Kijkend naar boven, smekend tot God. Maar in stilte. Pak mij. Laat haar…

Toen sprak de koning: 'Heer Tibeert gaat heen voordat u wederkeert en zorg dat Reynaert met u komt Er wordt geklaagd, niet zonder grond dat hij vaak anderen heeft belaagd maar ú gelooft hij ongevraagd hij doet vast wat u hem aanraadt Zo niet, ziet het slecht voor hem uit lacht zijn familie hem straks uit allez, Tibeert, en zeg dit hem…

In tranen gegoten, komen de beelden uit de hele wereld naar ons toe. Hele verhalen worden voorgelogen, nooit worden de jagende wolven moe. Het gaat zogenaamd om de vrede, maar in werkelijkheid gaat het alleen om de poen. Dit is de eigenlijke rede, waarom zij voor kogels kiezen en niet aan praten doen. Bommen die als regendruppels uit…

De NAVO heeft een transformatie ondergaan van defensief pact naar agressor Hebben Afghanistan, Irak, Mali of Rusland een NAVO land wat aangedaan? Aanvallen heet nu verdedigen en wordt een recht genoemd Andersdenkenden zijn helaas tot hoon en onmacht gedoemd…

Herinner jij je verlangen met een dronken lichaam vraag je, terwijl ik aangeschoten verder drink je schiet in de lach naast geleerde filosofen door bizarre lucide illusies die toonladders beklimmen je danst over het landschap van de vroege nacht in deze wereld met muziek van het verlangende hart als reisgenoot van jouw smart je streelt…

Zachtjes danst de dag op vleugels van satijn je mond is een glimlach op het ritme van de tijd Jouw stem klinkt kalm en je lachen is 'nice' je ogen zijn mooier dan een spiegelpaleis Je lijkt op een wilde roos gekleed in vlammend rood jouw diepe levenslust legt de liefde bloot.…

ludieke wapenhandelaar vredelievend aarzelt hij geen moment en verkoopt precies evenveel wapens aan beide partijen…

De wereld is groen loop door de bossen volg de rivieren zie het golvend gekrookte riet geniet de ruime horizon ver over het vlakke land. Voel de warme zon kijk om je heen en ervaar de zomer.…

Wat moet een mens met woordeloze beelden ideeën uit het niets, fantoomgedachten elkaar verdringend, oplichtend, vergeelde uit lang vervlogen hoeken onverwachte en meer recent, stiefmoederlijk bedeelde zomaar vlak voor zijn geestesoog gebrachte opdoemend onverwoord fata morgana in zijn nog te voltooien geestoase zegt hij, als hij wil vatten…

Het schemert, we wandelen weg van de stelletjes die net als wij de zon niet hebben zien ondergaan De picknickmanden zijn leeg Jij pakt de schillen in, ik kijk zogenaamd langs jou heen zogenaamd zonder jouw aandacht te trekken, wetend dat onze huid gloeit naar meer Jij bent glad gebeeldhouwd als een Griekse god Ik strijk door jouw haren…

nu rug en schouders zich gelden laten zijn zaailingen aan askleurig zand ontsproten verworpen aarde doorkliefd van zingende gaten allen door grind en stoffelijke grond geschoten wat zal van onze dagen blijven hangen zo vluchtig als wederkerend zij zijn nooit meer door een verleden bevangen verscholen in het stenen hart zo kristallijn nu…

wij zijn de mannetjes met lange baarden al voorbij zelfs van de paddenstoelen huisjes zijn er soms nog maar enkelen vrij de groteren zijn voor de heksen en hun bezempartij want als zij op verkenning gaan moet het luchtruim vrij zijn zo af en toe houden zij sessies op de oevers van het meer als lichtjes op water dwalen…

De aarde de bron van de natuur, Alle leven, alle landschappen, Luchttaferelen, vergezichten, De seizoenen, ritme dag en nacht. Wat houd ik van mijn aarde, Waar ik geboren en getogen ben, Ik de liefde leerde kennen En ook na de dood de diepe rouw. Ik geniet van vogels kwinkelerend In de vroege ochtendstond, Het zonlicht spelend door…

Alles stroomt binnen stilte die ik niet kan delen hart zwaar van geluid In de stilte van mijn binnenwereld beweegt alles tegelijk, alsof elke emotie een snaar raakt die blijft trillen. Ik vang wat ongezegd blijft tussen mensen, alsof mijn huid niet alleen voelt, maar ook luistert. Liefde is geen verlangen, maar noodzaak om te bestaan,…

de sterren kunnen zomaar verschijnen als samengebalde tegenkrachten kiezen voor stinkende wonden en dode woorden tegen die wervelwinden aan duivelse wraak spreidt Hydra haar negen bekken wijd open om de bevuilde luchten definitief te slopen zij hoeven niet te lopen naar de maan als zij door mij geholpen gaan worden zullen zij sneller dan…

Ik vuur mijn woorden af als projectielen, Ze vliegen hoog, oplichtend in de nacht, Maar éénmaal daar ligt niets meer in mijn macht, Ze treffen tere én beëelte zielen. De één is blij, een ander vindt het grievend, Maar steeds zijn mijn intenties vredelievend.…

Ik ben de wolk, Gij zijt de zon.... Ik ben gezwollen van 's levens wee.... Loom drijf ik heen, naar de zon, de zon, over berg en bos, over stroom en zee, naar de zon, de zon! Gij zijt de zon! Met gouden zomen omkleedt Gij mij; uw zachte glans omvaâmt mijn wee, doordringt het gans tot al mijn tranen nederstromen.... O Levenswee! O Wenenswonne…

De badknecht had een oor waar nog een North State achter paste. Hij hielp de tijd voort op een klok die niet echt liep verbood als ooit zijn club verloor een naar het matglas opgalmende aria. Weer in dat broeierige hokje; je vangt in tegels soms een glimp op van jezelf, ontdekt sporen van roest. Een nutteloze plug. Met ribbelige…

Geduldig wachten de beelden zonder handen zonder hoofd Zij zien niet wie hun opvolgers zijn dat schaduw van mensen ´ op hen valt als een zacht laken Ze wijzen nergens meer naar laten alle richtingen als mogelijkheid Spreken zonder mond maken alles weer boetseerbaar…

Dromen uit een andere wereld kunnen soms helder zijn, bedrieglijk, voorspellend soms... met medewerking van Neptunus en medeweten van Uranus Venus is in alle denkbare vormen van jolijt ook voor vruchteloze lustelozen van de vrijpartij... ook schijngestalten terugkerende belagers je in angstzweet badend wakkermakend waar de zondaar…

traag en krakend gaat het rolluik open een man met gestolde woorden en klanken schuifelt richting vertrekloket de aarzeling klimt naar zijn keel omhoog ontdaan van het zichtbaar onzichtbaar zijn het uitgewoond zijn ontdaan van de getelde stappen in dit omheinde vlakke land het verlangen naar de kleurrijke geboortegrond een nasale…

Geachte heer w. Koolmees, Meneer de President-Directeur Ik mag u wel, ik mag het spoor ook, ik mag het personeel ook maar ik mag de Nederlandse mentaliteit niet. Ten principale respecteer ik als democraat het Koninkrijk der Nederlanden, maar we moeten ons zoveel meer richten tot Europa: een Verenigd Europa, dus integreren ook met het spoor,…

Als dagelijks werk die drukkende ontlasting naar buiten werken... Even een vieze lucht? Maar Gods zegen voor je lichaam!…