De perzik gaf mijn vader mij, Omdat ik vlijtig leer. Nu eet ik vergenoegd en blij, Die perzik smaakt naar meer. De vrolijkheid past aan de jeugd, Die leerzaam zich betoont. De naarstigheid, die kinderdeugd, Wordt altoos wel beloond.…

Stil, zonder dorpen, weiden, watervallen, Ontzaglijk niets van kart'lig silhouet, Drijven onwerklijk, blauw op violet, Op nevelring vergletscherde Alpenwallen: Als had de vorst op welvend glas gezet Een wereldfantazie in ijskristallen, Staan in één vlak, één glorie over allen, De toppen, verste en naaste, zonder smet. Zo zie ik soms in…

Soms, plots'ling, door mijn Brahmanvrede heen, Schreeuwt als een stervend beest mijn oud verdriet: Een reuk, een landschap, een herinnerd lied Roept op naar 't leven, wat gestorven scheen. Dan mis ik wie ik liefhad meer dan een; Besef van eeuwige Eenheid gaat te niet: Mijn blik, door mens'lijkheid verduisterd, ziet Smartelijke gescheidenheid…

Zoals een ongelukkig man de rij Van smartgedachten in zich klinken hoort - Lang, lang geleden had 't zich ingeboord, En steeds herleeft hij 't, al is 't leed voorbij; En denken moet hij: 'Als ik toen... Als zij...' - En 't eindloos vaak herhaalde, woord na woord, Herhaalt zich strak. - 'T is af. - Hij kan nu voort Met 't werk, maar weet:…

DOOR GERARD VAN ZIJL GESCHILDERD. Aº. 1652 In gene trouwring blonk ooit Indiaanse paarle Zo zuiver, als Suzan in ’t huisgezin van Baerle. Zij dooft met haar gezicht de klaarste diamant, En stookt in ’t kilste hart een overkuise brand. De Schoonheid, Jeugd, en Deugd verzamen hier te gader. Maar ’t rijp verstand verbeeldt het oordeel van haar…

Hij leeft vijandig tussen het ontluiken Van 't vredig huisgezin; als late sneeuw Zich handhaaft in de schaduw van de struiken. En in hun dromen brengt hij angst en schreeuw. Daar is hij drijfzand voor hun zware voeten, En onweerdreigen boven 't machtloos hoofd. Hij is de worm die in een vrucht gaat wroeten; En zij verderven, want zij zijn…

Vervarelijk festijn voor onverzaadlijk dorsten: zo hebben ze u gekend, bij smaad- of smeek-gebaar, die, donker van begeerte of heller liefde klaar, van u besmaald misschien, misschien u tarten dorsten. o Bralle broeiïng van het schroeiïg-hete haar dat ge als de kromme vlam van ene toortse torste…

Tussen golven en sterren, vreemd aan de aard, Zeilt de albatros zijn wijdgewiekte vlucht, En dubb'le oneindigheid van nacht en lucht Orakelt rond zijn eenzaam trotse vaart. Hem, diep vertrouwd met storm en sterren, spaart De wijze zeeman; de ander is een klucht Zijn neergeruiste hoogheid, dat tot vlucht Hij sart, die hem van de ondergang bewaart…

Een hevig hater. Een minnaar mild. Die nu of later De Dood toch stilt.…

Het zonnelicht is neergedaald en ‘t gaat bij andere lieden, verwacht en welkom-weer onthaald, de dag hun doen geschieden. Het morgent daar, het avondt hier, en wonderschone verven zie ‘k wentelen in het westervier, en stille, stille sterven. ‘t Was rood eerst, helder peers weldra; en, blauw- en blauwerwendig, door…

Er was eens 'n haveloos ventje, Die vroeg an z'n moeder 'n broek. Maar moeder verdiende geen centje, En vader was wekenlang zoek. Ach, moedertje, geef me geen standje; Er zit in m'n broekie 'n scheur! De jongens op school roepen: 'Jantje, Jouw billen die zien we d'r deur!' De moeder werd ziek van de zorgen, Lag stil en bedrukt in…

Vliegende bloem uit glanzen van opaal, Drijft, levend spectrum, in 't geweldig licht Van tropenzon de vlinder, even licht, Neen - drijvend, lichter dan de zonnestraal. Dreigt vijandschap uit schaduw, op eenmaal Laat hij zich vallen, vouwt zijn glorie dicht, En tussen kleurloze vermolming ligt Uitgedoofd 't brokje zon, onvindbaar-vaal.…

Het duister doet de tinten samenvlieten En dekt met fulpen nacht het schel azuur. Nu gaat de glimvlieg heen en weder schieten Gelijk een star, gelijk een dansend vuur. De stilte bidt. Een tempel is natuur En de aard voelt zich met vrede als overgieten... Het is de zelfde heilige avonduur' Als toen ik 't eerst heur aanblik mocht genieten.…

Hoe die kleine spitse lijven Tuimelend stijgen, pijlsnel drijven, En in tomeloze drift, Tevens tekenaar en stift, Hun volkomen lijnen schrijven. Neen, ik ken geen groter weelde, Dan hun schijnbaar half gespeelde, Half in ernst bedreven vlucht Stil te volgen met de zucht, Dat mijn droom dit dartlen deelde. Dat mijn zwierende gedachte Zo…

Gelijk een zwakke vrouw d'armoe van heur lijf verbergt Onder een ruisend froufrou van rokken en van kanten kleren Zo dommelt de Music-Hall z'n lusteloos begeren Weg in 't schijnen en 't kwijnen van veel rode en groene lichten.…

Kent iemand dat gevoel: 't is geen verdriet, 'T is geen geluk, geen menging van die beiden; 'T hangt over je, om je, als wolken over heiden, Stil, hoog, licht, ernstig; ze bewegen niet. Je voelt je kind en oud; je denken ziet Door alles, wat scheen je van God te scheiden. 'T is, of een punt tot cirkel gaat verwijden; 'T is, of een cirkel…

Een schone vastheid had hij in zijn wezen, hij ging zo zeker en vast als de wind, hij was zo stevig als een boom - een kind, wou wel graag om zijn hals dicht bij hem wezen. Van uit zijn brede hoofd, dat altijd zind' op het verheerlijkst mensenschoon, verrezen zachte stralen van goedheid - en daar in 't zwart oog was vreugd en liefde saamgelezen…

'k Vraag niet, of mij de eindeloze vreugde wacht Van een volmaakte dag, Maar, of ik eenmaal in de stille nacht Voor eeuwig slapen mag. Mijn lusteloosheid Schijnt bewusteloosheid, Genoeg genot; En eeuwig leven schijnt mij eeuw'ge rusteloosheid.... Leer Gij 't mij beter, God!…

Soms, als je 's winters op 't besneeuwde pad Wandelt langs beuken, vind je een plekje diep In 't bos - 't is, of een stukje zomer sliep, Dat met de zwaluwen mee te gaan vergat: Geen sneeuw. Een herfstdraad. Mos. Een mug. Gepiep Van 't meesje tussen zonnig roodbruin blad. 'T is, of je haast de toverwoorden had, Waarmee je zon en zomer…

Soms kan op 't berglandschap de zon niet schijnen, Dat kleine ding, zoek onder wolk-ruïnen; Dan 's morgens staat, bij donder van lawinen, 'T kosmisch sonnet van kleuren en van lijnen: Grens tussen blauwe, onwereldse kwatrijnen, Hangt smal een wolkenstreep, geel als lupinen; Omhoog, omlaag wijzen, aardse terzinen, Sneeuwtoppen rood, en glooiend…