inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1862 - 1920

poëzie (nr. 3.962):

Langs zomervelden

Langs zomervelden wil ik zwerven,
waar hemelreine liedren zingen,
die tot de grond des harten dringen,
langs zomervelden, waar het koren
goudglanzig deint in wijde golven,
vol kollen, in die zee verloren,
roodlachend nu, dan weer bedolven.

Langs zomervelden wil ik zwerven,
oneindig breed als oceanen,
waar nooit de blauwe sferen tanen,
geen woud begrenst de verre kimmen;
waar, boven 't wereld kleine en boze,
de ziel, in 't warme licht aan 't klimmen,
gans wegsmelt in het eindeloze.

Langs zomervelden wil ik zwerven,
waar, uit den hoge, 't heimvol duister,
doorzilverd van de sterrenluister,
neerzinkt als dauwvocht zoet en lavend;
waar sterren liefdevonken wekken,
en, in den weeldevolle avond,
onze armen zich ten hemel strekken.

1889

Gedichten I. De eerste verzenbundel

Schrijver: Prosper van Langendonck
Inzender: Redactie, 1 juli 2020


Geplaatst in de categorie: jaargetijden

4.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 1.085

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)