Alle inzendingen

Hij noemde zich groot en legde zijn angst in mijn kinderhanden. Wat hij niet wilde voelen, kreeg mijn naam. Zwak, zei hij. Bang. En ik werd het, zoals een kind wordt wat het moet zijn om te blijven bestaan. Ik droeg zijn schaduw als een jas die niet paste maar wel warm hield. Ik kromp, ik beefde, ik brak mijzelf tot hij zich heel…

Het zwerk glanst licht blauw boven de bosrand, waarlangs de mistbank zich drukt.…

De kerstengel van gips valt op de grond - vleugellam. Haar wollige muts vol krakende hersenen - geslepen schaats. Winter - gewaagd ijsballet op de gracht. Ze is onzichtbaar maar in alles om me heen ademt ze mee. Schaatsen - niets is mooier dan een vrije kuur.…

Dolend loop ik naar verre horizon naar waar het licht grenzen overschrijt. Daar zoek ik het mysterie van het duister na de dood. Daar moet het licht zijn het licht begrenzend het levensaureool wat geboren is in die kerstnacht. Klein en weinig is het licht. Groot is de liefde en de vrede. In de gedaante van een kind en de…

Wil liefde vrijgevochten worden of is het slechts een paradox een contradictio in terminis? Is liefde die gekooid in beddesteeën leven moet dan geen uitverkoren liefde meer? Wordt zij, de liefde zelve, dan niet eenzaam of verdoemd, draagt zij haar lot tot einde van haar dagen? Veroordeeld tot verwijl in vrees te leven zonder eenwording…

Het waarneembare verklaren met het onwaarneembare het aftasten met fantasie en micro en macro zintuigen om ook onszelf te begrijpen wij die het midden zijn van wat we ervaren de invloeden en wisselwerkingen die we willen ont-dekken door ze natuurkundig te ontdoen van magie, romantiek, heiligheid en ander bijgeloof dat ons tegenhoudt te…

Later snelt op mij toe, wordt vroeger. Telkens een vriend voorgoed verdwijnt, groeit de leegte van het woord. Later haalt het niet -een klankomhulsel-. Vroeger vreet het op. Ik kijk lijdzaam toe. Machteloos.…

Het licht is nog niet geworden, de hemel is bleek en vroeg, de maan en sterren verdorden, er is nog geen zon genoeg. Maar van af de wolken gaat een warmte, en doet blozen van uit het hart, wie eenzaam staat en voelt, zoals de roze, dat ook voor hem dit schijnsel schijnt – en de morgenzinnen zweren: zolang ’t leven schijnt, ’t hoogste…

Geen mythe of wildwestverhaal is het wat ik ditmaal opschrijf. Ik klauter uit een krater, kaal - de zon brandt op mijn dunne lijf. Ik roep een zin. Het klinkt te schraal in het omringende gewelf - ik heb geen schim of filiaal - ik ben vandaag alleen mezelf. Ik kan mij niet beroepen op een stand-in of een stijlfiguur, een schuilnaam…

Aan de oever van ’n beekje Weende zij zo eenzaam, Zo alleen, wijl zij zo lief had, Zonder afscheid verdween. Zij plengde vele zoute tranen, Die neervallen in 't beekje, Die noch zouter noch voller Met water leek, onverschillig Voort stroomde naar de verte, Voorbij haar omfloersde blik, Niemand die haar schreien Merkte, geen troost of…

Hij, Maverick Trevillian, bewoog maar wat maar hoe wist ie niet precies hij riep enthousiast grappig maar wat wat wist ie nog wel: zeven-en-zestig (67), oh ja met bewegende vingers een nieuwe 'meme' was ontstaan de digitale wereld werd verrijkt met een nieuwe  'MEME' als doden die opstaan wordt ie viraal opgepakt gekopieerd,…

Wat ze ook van me vinden Het komt wel weer goed Het was een hele nare tijd voor mij Alles wat ik had gaf ik allemaal weg Wat ze ook zeggen of verzwijgen Moet nog heel veel van mensen in het leven krijgen Ze kennen me Overal wordt er naar me gekeken geroepen en gezongen Ik ben gewoon een goedlachse eerlijke lieve jongen…

We zaten aan een rijkgevulde dis De boom versierd met kaarsjes en met ballen We hielden het gezellig met z’n allen Wat elk jaar weer niet vanzelfsprekend is Toch zongen we van vrede hier op aard Een onderwerp dat mij echt zorgen baart…

Witte strepen trekken door het blauw, bevroren damp in ijle ochtendstralen. De zon laat felle kou naar binnen dwalen, in sluiers van een ijskoud ochtendtrouw. De hoge rust wordt nergens echt verstoord, geen kerosinegeur, geen zware motoren. De drukte gaat in stilte weer verloren, waar men geen enkel ronkend teken hoort. Slechts witte schimmen…

De verboden appel van het Paradijs heeft mensen verleid tot vermeende alwetendheid verspreidt thans over heel de wereld haar zoet wenkende geuren spoort de mensen aan tot steeds meer kennis zichzelf te verrijken waarachter het kwaad loert als mensenvriend die oog en oor wellicht alle zintuigen streelt op zachtzinnige wijze soms…

Het pad der liefde wordt door twee bewandeld leeuwendelen van lichtjaren van elkaar verwijderd houden handen elkaar vast zonder contact. De zinnen die ze met elkaar delen bevatten de beminning van anderen en klinken naar een synchroon hartenpaar. Een andere liefde, doch zo passend, doch zo mooi, wordt met tranen bedreven. Het pad der…

In de eindejaerstijd komen we bij elkaer de terugblik, herinnering aen hem en haer maer nog het meest aen dit turbulent jaer waar schijn ons bedriegt op trumps fake news bazaer Heel eventjes dacht ik waer is zij gebleven, dat pad in het Grieks was to laura, nietwaer? doch bij nader inzien in mijn vocabulaer was het niet 'to…

Laat me leven Zoals ik dat wil Al is het hier stil Laat me leven En geniet ervan Tegenslag maakt me bang Laat me leven Het duurt maar even Maar ik wil alsnog alles geven…

De vochtige, tochtige onder sneeuw op ijs in sloten en grachten gedompelde eikels zijn de virussen  der in een ijzeren houdgreep verkerende koningwintergriepmodus secret agents in een mysterieuze ondoordringbare wereld van vier russen   infiltranten in het luchtruim van ons bloedeigen lichaam  territorium poreus en aderrijk tegelijk…

zij dichtte mij dichterbij een brug vrije wegen om de overkant te bereiken dichterbij luisterend verstaan zij dichtte mij dichterbij glooiende graslanden schapen in de wei stromende woorden avontuurlijke akkoorden zij dichtte mij dichterbij haar zachte stem leven in lichte taligheid dichterbij schrijvende zinnen van aanstekelijkheid…

De tijd vliegt 'fime flies' ik hou zeker van de melodische zanglijsters maar niet van de kattenbelletjes, lijstjes ik ben zeker van de melodieuze vinken maar vinkjes, afvinken ho maar! maar de tijd vliegt en op 12-2-26 ga ik mijn 75ste levensjaar in dan gaan die vogeltjes fluiten omdat ik lijstjes ga maken van 'To do!' van te doen…

Ik bijt op het leven, op stilte, op tijd, slik de leegte, proef de eeuwige strijd. Noem het mijn lot, noem het mijn pad, tussen schaduwen en dromen die ik ooit had. Ik kauw op momenten, op licht dat verdwijnt, op verlangens die fluisteren, zacht en venijn. Elke adem een echo, elke stap een lied, en alles wat blijft is wat niemand ziet. Elke…

Tien jaar loop ik door mijn hoofd, altijd iemand voor me uit, altijd iemand tegen mij in. Ze zegt wat ik niet deed, beschuldigt mijn adem, vult stilte met beschuldigingen. Ik zeg dagelijks sorry voor daden die alleen hun stemmen kennen. Soms denk ik dat ik leef tussen twee gevangenissen - de hare en de mijne. Ze…

is wachter van de nacht maar wankelt aan de rand der dageraad ligt sluimerend met ogen rood te staren zij heeft haar muts als schone slaapster afgedaan de nachtzuster komt bij de dag maar is de draad der dromen kwijt, niet langer is zij gever van de nachtrust, morpheus' vriend, de verre diepe dalen dromenwever…

Ik schrijf mijn levens- boek niet op papier In vele hoofden leg ik vast wie ik ben en wat ik ervaar, net als jij vergeet ik de toekomst Er is geen dood in mij Hormonen rennen af en aan Celgroeiers vernieuwen me Ik ruik niet naar verval Alleen naar vrolijkheid en mijn verlangen onbekommerd te leven in een huis zonder zorgen met…

AAN ONZE DAGPOËET Voorwaar een zeer diepzinnige gedachte Heel Holland braadt kalkoen en bikken maar Dit vers had je al weken eerder klaar Of was je uitgeteld en niet bij machte? Het snelsonnet biedt kans om flink te sneren Maar jij zit weer clichés te debiteren!…

Avondschemering tussen wind en zwijgend gras valt de dag uiteen Als schemer neerdaalt, openen mijn zintuigen zich verder dan nodig, alsof de aarde haar stem verlaagt, en elk detail dieper binnenkomt dan woorden kunnen dragen. Niet alleen verzachten geluiden, ook mijn breekbare adem deint mee op het luwen van de velden, terwijl de…

boven de sprookjes uit het zuiden hangt een onwelluidende stofwolk rijmpjes over dat zielige dierenrijk lijken waarover de mensen zwijgen het wegkijken van de werkelijkheid bestrijdt elke kalverliefde voor poëzie gedichten kunnen juist laten zien hoe opportuun onze kijk op alles is maar platslaan zonder kraak of smaak daar raakt niemand…

Molshopen? Of hebben de doden gewoeld vannacht? Vergeet het maar. Niemand hier ziet hoe de bloemist boven lege emmers lacht. Lang blijven de tulpen stijf. De doden ook. Niet eens met tegenzin. 'Kom in de kelken, geel en rood. Kom, regen schenk nog eens in.' ----------------------------------------------------- uit: 'As van de koning…

't I s troosteloos gezegd: 'k heb dit en dat gehad. Wat baat ons nu de wijn, die gistren was in 't vat? Zwijg liever van de stroom, wanneer 't verlopen tij is. De molens malen niet met wind, die al voorbij is. ---------------------------------- Mengel-dichten (1709)…