Alle inzendingen

Die staat er met zijn voeten in het water die trekt een vis zieltogend op het droge. Wat trekt er aan zijn voeten? Sluipend water, een wieling van nog ongekende kracht zuigt alle vaste grond weg bij zijn laarzen. Hij trekt zich terug - ik nader op de oever twee kleine kolken mompelen waar hij stond, een brasem hapt naar adem op de grond…

Waarom, waarom en wete ik niet, het kwelt mij, al te ontzelden, een zwarigheid, die ‘k nooit en kan, wat poge ik doe, vermelden. Daar hapert iets aan ziele, aan lijf, aan bei misschien te zamen, daarvan ik dit noch dat en weet beseffelijk te namen. Als ‘t avond is, ‘t zou middag of ‘t zou morgen zijn mij…

Weet je nog Hoe we vroeger alsof deden Op een leeftijd van zeven Op oude bezemstelen zweven Een interpretatie van grote mensen Die onze verbeelding beplakten als verdwijnende wensen Hoe onwaarschijnlijk ze het achtten Bleven we elk jaar op elkaar wachten En in kartonnen dozen Herbeleefden we dagen die jou deden blozen Ik weet nog Hoe we…

Ik nam me voor een snelsonnet te schrijven, Maar plots kwam er alleen maar onzin uit, Slechts leugens, ik bedonderde de kluit, En ik was aardig aan het overdrijven. Het is dus iets, zo concludeer ik prompt, Dat niet uitsluitend chatbots overkomt.…

[terwijl het kunstzinnig ontworpen slim verrijdbaar paneel van het toneeldecor vervangen wordt door fluweel] [Rindr] “Jij in mijn droom, o Morpheus; jij stond in vol ornaat, pontificaal voor mij! Je keek me aan, bewoog je linkerarm naar mij, zei iets wijs. Je droeg een okerkleurig pak, klein van stuk, duidelijk een mixgezicht…

D’eindeloos lange discussie Over ’t wel en wee in d’Oekraïne, Gaat niet over recht en vrede, Maar de machtswellust Van ’n despoot en ’n megalomaan, Ten koste van veel menslijk leed. D’Europese leiders roepen Luidkeels ach en wee, Maar doen wat ze altijd deden, Hoe houden we ’t eigen volk tevree, En hebben ze door jarenlang Plichtsverzuim…

Een echte Moslim is een Turk Dat is al sinds wij Constantinopel hebben veroverd De profeet had dat voorspeld Dat is wat telt Het Osmaanse Rijk had de halve wereld veroverd Dus heb je pech Omdat ik een Turk ben Loop ik voor niemand weg…

de schaduw spiegelde haar gestalte dat misleidde mijn beeld van haar zijn het moest meer zijn dan het waarneembaar gehalte dat zij alleen droeg door de donkere steeg, het zwakke licht bewoog haar lijfelijk lijn het had haast iets liefelijks, ware het niet dat de diepe stilte tussen de huizen van een andere andere werkelijkheid getuigde;…

Wie wat waar, wellicht wanneer waarom... willen wij weten waar willem wever woont, willens en wetens wijzend naar witte wieven... was willie wortel waanzinnig of would be wetenschappelijk wellicht... willen wij weten waar wilhemina's wensdromen wezenlijk waarachtig worden, wellicht. ..…

Liefde komt altijd bij je terug In een of andere vorm Want het is je geboorterecht Je komt als een bundel liefde naar de aarde En de wereld is je spiegel Dus als je goed kijkt Dan zie je overal liefde Waar je ook gaat Want liefde is altijd bij je Liefde is altijd in je Liefde is Wie jij bent…

Als ik dromen mag, Blijven ze leven. Druk en angst, Laten mij herbeleven. Van schrik sta ik op, En begin ik mijn dag. Maar in wezen, Heb ik geen gezag. Ik val van een moment, Waarin ik alles kon. Naar een herinnering, Waar alles begon.…

Niet te kunnen erkennen dat je een banale banaan bent geweest. Eén bonk lomp gedrag antwoord moet zijn op een onschuldige vraag. Werkelijk niets begrepen heeft wat 'reviewen' inhoudt. Ja: Jouw tirannieke vlag! Wat men periodiek beweert - jouw houding een bot mes is - wordt vloekend in de pan gehakt. Laat je poëtisch nakijken, man.…

Bijvoorbeeld dat van Zuiderzeepad En je in Blokzijl, in ‘t Mauritshuis met koffie en met soep begint Dan door niemandsland in Nederland verzeilt w’ omlopen moesten vanwege Natura 2000 tussen riet en zon en schachten, grachten, waar bootjes, fiets hun vrachten brachten Dan Kalenberg waar tweede soep Verderop het pad tussen struikgewas…

Ik ben het ongeboren woord al wel geregen letterkoord dat aan de linguaeinder gloort. Wie geeft mij straks de kans in ieder geval in het Nederlands om die verdomde Van Dale te halen voordat men mij bij vergetelheid smoort en nooit iemand ooit van mij hoort?…

Wat men breuk noemt is soms slechts een opening die te lang is genegeerd. Niet alles wat barst wil terug naar vroeger. Sommige lijnen ontstaan om licht te geleiden. Aan tafel ligt ervaring opengevouwen: code naast compassie, structuur met adem. Een mens die systemen leest en daarin mensen blijft zien. Wat uiteen viel werd geen…

Elk afscheid doet weer pijn, ook als we echt geloven dat je zus nu vrede heeft gevonden bij de Heer van alle leven; nooit zal je haar nog zien zoals je vroeger haar kon groeten. Er is nu tijd voor nieuw ontmoeten. De dood is overgang naar ander leven: een oeverloos bestaan in vrede en in vreugd. Mocht dit besef je troosten, ook ondanks…

We zoeken elkaar binnen elkaars grenzen die ons insnoeren al willen we dat niet Maar in vrijheid zouden we elkaar verliezen, dus gaan we zwijgend verder, opgejaagd door het afbrokkelende land achter ons, hopend nog vooruit te kunnen waar geen pad meer is Men kijkt ons verwonderd na en ziet ons de takken wegslaan Inmiddels is er geen…

Ze praten, glanzend van zekerheid. Beloftes als plastic bloemen, altijd mooi, nooit echt. “Alles komt goed,” alsof woorden ooit konden repareren wat al gebroken is. Ik grijns, koud, vanbinnen stil. Vertrouwen is een dobbelsteen in handen van iemand die niet kan gooien. Ze beloven hemel en aarde, maar hun handen zijn leeg. Iedere glimlach…

de vele verbroken beloften ver voorbij de zeven sloten doorgestoken en achteloos verstrooid als bedoelingen als maaiende bewegingen boven gladgestreken gras als het weggeblazen blad in de hoop aan de randen belandt door omwenteling na de wisseling van tijden geleidelijk aan als compost glorieus en verlost vergaan onder anderen en de…

Ik heb een vrouw bemind, die best een tweede Troje zou verdienen, en die door drank en heroïne onder mijn ogen werd verpest. Tot ziekbed kromp het liefdesnest, en ik zou zachtjes willen grienen, omdat alleen dit clandestiene sonnetje van ons tweeën rest. Zo'n veertien regeltjes waarmee je een tipje van de sluier licht, wat zout om in…

Knapen met bebloemde helmen Reizen lachend naar de grenzen, Sterven zalig voor de leuzen Die zij van hun ouders leerden. Dat is oorlog! In hun harten Openden zich diepe sluizen En de donkre dammen braken. Vloeden van gemeenzaam voelen Overstromen de genoten. Met een kinderlijk vertrouwen Scharen zij zich om hun leiders. Vriend of vreemd…

Vanmorgen op straat, verborgen onder het vuil ligt een vrouw, geen spoor van gehuil Rode wangen, blonde haren, een sjaal tegen de kou zo zag ze eruit als alledaagse vrouw ‘O, het verscheen in de krant,’ zei pap bij het ontbijt een sappige titel erbij, gekozen door een journalist zonder spijt Uit de straat gegrepen, verdwenen in een steeg…

Het wintert in mijn tenen, Ook wintert het in mijn hart, Ik ben al te lang allene, Gaat gepaard met bittre smart. Steeds korter worden de dagen, ’t Duistert meer en meer, Niet dat ik daarover mag klagen, Maar ’t doet me zo zeer. Straks begint weer een nieuw jaar, Gaan de dagen weer lengen, Ik hoop dat mijn lijden is dan klaar, Ik…

Alles in het leven gaat voorbij Wanneer word je weer gelukkig en blij Je voelt de pijn Ooit word jij gelukkig En zal het anders zijn Alles in het leven gaat voorbij Voel het als je plicht Dan komen dromen weer in zicht…

misschien is dit niet de plek nooit het juiste moment om tegen alle verhoudingen in de grote bek die op en neer door deze en gene verweten en dikwijls gebezigd wordt uit of in naam en/of namen van de hogere waarden dan die van de andere of anderen waarmee de strofen gekruist de verzen te gebald worden over woorden van meer of minder reikende…

Jouw erotische versregels doen mij romantisch huiveren vol sensueel verlangen en lustgevoelens klaar als de wakkerende wind alsof ik al een tijdje intiem woon in de mystiek van jouw erotische gedicht er vrolijk door de passionele zinnen wandel af en toe blijf wachten bij een vergeetachtige komma zonder twijfel, alleen om diep te rusten…

Een hele collectie regenbogen Hangt boven in de lucht En neemt de plek in van witte wolken Zo grijs als mijn recente dromen Ik zag mensen lopen De wedstrijd was begonnen De trots die ik zozeer koesterde Toen ik bij het startschot geen seconde verloor Want aan het eind van de regenboog Wacht de grootste schat Op hij die iedereen verslaat…

Duizend-en-een Decoratieve Denneboom Dwergen en Driehoornige Deunen Drenzende Deernen Dwalend Door De Decembermaand Dralen als Djinns, Duivelse Decreten in Dickens Dracht Debiterend, Door Deventer Dreven terwijl Derwischen Der Delfische Delegatie Doordachte Dwaalwegen Delibereren Die Demente…

De dagen hangen aan een dunne draad bijen zoemen in een honingraat een kat droogt zijn vacht bij de haard en het alfabet is van de kaart De regen valt maar hindert mij niet ik heb genoeg aan mijn verdriet met al die nattigheid langs mijn wangen is er niemand die mijn tranen ziet De klok slaat als een hamer in de tiktak hollende tijd er…

Een Jood is honderd Arabieren waard of duizend Afrikanen Dat is de prijs op de mediamarkt als terroristen zich martelaar wanen De westerling is hypocriet Hij klasseert medeleven en verdriet…