Alle inzendingen over emoties

Zeg me dat het tijd is, zeg me dat ik moe ben, geef niet toe aan verzet, geef me een washand, de beer die ik ken, wijs me mijn bed, dek me toe, ruik naar zeep, vertel mij hoe prinsessen slapen als bij wonder en verdwijn maar, ga niet te ver, stop mij onder, dek me toe, laat mij alleen, strooi in mijn ogen geen zand, breng geen lied ten…

Kleine schoentjes, wit een onbetreden pad een nooit geroepen naam een wiegelied dat niemand hoort…

Verdriet is op vrolijkheid gestuit het huilen werd lachen eenzaamheid kreeg handen aangereikt hulpeloosheid gaf men voeten gebrek door overvloed gevuld onmenselijkheid wordt vriendschap.   Een leven hoort met zin gevuld de lach zal altijd blijven een arm om een schouder heen geen last die niet te dragen valt door liefde die gebreken dekt…

Op de bodem van het oog wordt óf gewacht tot het hart komt halen wat er van haar gading is; de ruimte ertussen een niemandsland van verflauwende signalen. Of het licht wordt er cilindrisch in gemokerd, gaat op weg door een buizenstelsel zonder lekken om haar overval te plegen.…

lieve kleine ik, ik zie je staan vol vuur, vol kracht, maar soms zo klein je schreeuwde, trapte, vocht en viel op zoek naar warmte, een liefdevol sein men zag de storm, de wilde zee maar niet het kind dat vroeg: "blijf bij mij" je vond je troost bij dier en droom terwijl je hart riep, zacht en vrij je lichtje straalde, fel en puur een danser…

Wanneer wind zachtjes blaast in de oren, en voorzichtig spelend danst met jouw haren. Kun jij ze vaak plots zomaar horen, de stemmen die je ooit zo dierbaar waren. In het oneindige gingen zij verloren, maar komen dan bij jou terug. Een geluid diep in herinneringen geboren, helaas verdwijnt het ook weer vlug. Echter steeds opnieuw als…

Alles wil je beredeneren Altijd loop je met woorden te stoeien Tot de hemel je vastpakt en door elkaar schudt tot haar handen haast bloeien Tot je ondergedompeld in het schier onmogelijke dat maar blijft groeien Tot je voelt dat de dop op de pen moet zodat je tranen eindelijk kunnen vloeien…

De wind ruist eeuwig in zuid-Kyrgyzstan Jalal Abad is niets dan berg en woud Het is er 's zomers warm en 's winters koud Een deerne trekt de stoute schoenen an Bij lentetooi in hellingrijke heuvels Ontwaakt er iets van zedenlichte dooi Zij gloeit en voelt zich ook van binnen mooi En zoekt gezelschap bij een zoon van Streuvels Ze kent…

wat blijft er over als woorden niets meer tellen wanneer stemmen verdampen in de kille lucht als leiders spelen met breekbaar vertrouwen zoals kleuters achteloos hun speelgoed mollen het is de stilte die het hardst schreeuwt zich voegend tussen de regels van beloftes een stilte vol met vragen zonder antwoord broze toezeggingen die als glas…

Ineens was ik het vermogen om warmte vast te houden verloren. Nu de kinderen het huis uit zijn, snoof ik, ja ja. Ik kroop onder steeds meer dekens. De kachel loeide. De warmste van ons tweeen kon mij niet meer verhitten. Ik rilde en huiverde alsof ik oog in oog stond met de dood. Wat ook zo was. De dood en ik stonden op een dijk.…

Loop langs de rand van het water, een vis die naar adem hapt. Rimpelingen na het einde; na het later, waar alles; op zijn eigen manier op wacht. Zelfs de mensen om je heen, zijn slechts rimpelingen die voorbijgaan. Want er is er geen één, die ontkomt aan de laatste traan. En kijkend in glanzende ogen, zie ik de eigen rimpelingen verschijnen…

Wat hoorden al die zeeschuimers van bonken Rondom hun zelfgebouwde houten huys En vluchtten zij toen terug in hun kombuis Voordat zij konden schaven aan hun honken? Was 't pärnu rapla haaland jögeva of tartu elva pölva haapsalu een oerkreet kindvall tromsö helsinki gehuil tampére tallinn nokia Daar waart vervaarlijk zembla's noorderlicht…

Muziek streelt mijn huid Tot elke vezel in mijn vel Jij hoort mijn roepen wel En vertwijfeld ga ik Hopen Muziek klinkt in mijn oren En in mijn hart en ziel En als ik val en kniel Hoor ik van ver de koren Zingen Muziek heelt mijn ganse zijn Mijn denken en mijn geest Alsof dat vroeger nooit is geweest En ik weet: in alle noten zal ik…

Vertrouwend op papieren tijgers kwam ik voor jou over de brug je vluchtplan stond reeds in de steigers enkele reis - nooit meer terug! Van pegasus' mislukte reis zei jij ik kon er niks aan doen ik zie 't wel terug, zei ik, die poen nooit gaf jij mij sluitend bewijs Maar du moment dat ik dat dacht vroeg ik mij in gemoede af wie heeft…

Vrolijk zal ik wandelen tot de horizon luid en goed gemutst zingend mijn ochtendlied helaas is de lucht bewokt en grauw zonder zon maar de natuur is schoon dus dat hindert niet. Luid klinkt mijn zang door veld en woud de wereld rond een stralende zon zal vast wel weer gaan schijnen al dolend loop ik langs die plek waar jij toen stond zie in…

Ongegeneerd gaf ik een stukje van mijzelf aan jou En ik durfde dan te dromen dat jij dat wel hebben wou Zo stelde ik mij voor dat je het heel voorzichtig in een vitrinekastje achter een glazen deurtje zou opbergen naast het servies van jouw grootmoeder Een klein spotje zou mijn stukje dan verlichten zodat jij elke…

Ach, ik mis mijn muze schoon lange tijd wijl zij toch immer aan mijn zijde stond wist zij toch dat haar stem mij steeds verblijdt haar afwezigheid is mij een open wond. Ik zoek nu woorden die zij voor mij zong schoon van rijm, wonderlijk van melodie zang van mijn schone muze blond en jong een lust, een droom voor 't oog als ik haar zie.…

Mond, poppenkop op naakte stok boven een handbewogen zee Weet dat als je spelen slinkt dat zwijgen ook in 't hart verzinkt.…

ik zet hen in het licht zij die hun zin verloren moesten vluchten voor hun leven die keihard knokten maar weg wilden van de pijn die vastzitten in onzichtbare knopen zich slepen door iedere dag zij die ronddwalen in cirkels zij die gevangen zitten in een lijf dat niet meer wil zij die monddood zijn gemaakt, door hen die er eens toe deden zij…

toen het licht van de nacht duisternis was het licht van de nacht ons onzichtbaar maakte en wij alleen nog stemmen waren op een bank in de tuin toen de nacht ons omgaf en meenam in de duistere vragen wanneer en waar en wie toen de nacht een geheim was dat met de nacht verdween -------------------------------- uit: 'Toen ik dit zag…

Ik vecht tegen het systeem Daar moet ik overheen Al zit elk mens wel met een probleem Waar gaan we in deze wereld en het land daadwerkelijkheen Het gebeurt olveral en altijd Dat wil ik kwijt Je lot ligt in handen van andere mensen Daarom heb ik geen spijt Je moet doen wat je moet doen Er is geen andere weg Dat is het leven tot de…

Voelen doe je in je hart, niet enkel met de huid. Vreugde, zorgen en ook smart, maken een stil geluid. De stemming en ook het gemoed, voelen wij mensen aan. Subtiel is het, vaak onvermoed, voor wie 't niet kan verstaan. Een korte blik in 't voorbijgaan, soms huilt dat in verdriet. Een smart die weinigen verstaan, zo zichtbaar is het…

Ik durf niet te meer bidden Mijn hart lijkt van steen Gelijk een onherbergzaam landschap van God verlaten Reikend naar Zijn sturende hand lijkt de leegte Hem te willen ontvangen Wil Hij hier nog wijsheid planten, nog liefde zaaien? Krachtige wortels van geloof mogen mijn land begroeien Bladrijke bomen van hoop mogen ver reiken totdat zij sieren…

Laat me niet alleen spelen met de boze prinses van de zeehondjes vertel je me in de verte van dat grote verlangen en je huppelt naar de zonneschijn waar andere kinderen met een touw spelen in de avond kom je terug met nieuwe schaduwen die om de beurt om een warm bed vragen voorzichtig in jouw fluistertoon en de afstand van dat grote geheim…

ik ben klaar met jou vergelijkenderwijs te duiden met alle schoonheid emoties en het altijd de allerbeste en slimste te zijn jij bent gewoon een griet met allerlei onhebbelijkheden wat je in mij ziet en ik in jou daar raken wij nooit over uitgepraat of verzwijgen het het is het onbenoembare niet aan te duiden manco dat wat…

Er was Assepoester die het vreemd vond dat de prins dat glazen muiltje nodig had om haar te herkennen. Al die tijd dat haar zussen bezig waren hun voeten in dat schoentje te persen, stond ze naast hem. Hij had toch uren met haar gedanst? Hij wist toch hoe ze rook? En bewoog? Er was Assepoester die hoopte dat de prins haar meteen had herkend maar…

Bestreept is fotografisch bewezen voor "Onze kinderen" rijdt voorzichtig. Dagdagelijks opgeplooid lakens dekens gelijnde bedden slaapzalen OK bestikt gestreepte auschwitz pyama's overbelicht verzamelplaats de zaal voor wie het ziet staan geschreven op de muur met vuur ik zal niet meer zien de volle schoven maar doe mij geloven…

Straks bloeien weer de tulpen, straks schijnt zelfs weer de zon en groet ik wie me kwetste, vergeet ik hoe 't begon. De dag is weer voorbij nu en mildheid blijft een taak; dat avondvrede groeie terwijl 'k nog even waak, want leven is steeds anders en straks zijn sterren daar. Een glimlach doet me zingen om 't liefdevol gebaar.…

Verdriet slijt met de jaren Als ik denk aan al die stroggels die er waren Zoveel verdriet in mijn hoofd Door de drank en de drugs was mijn geest en lichaam verdoofd Zo vaak gevallen zo vaak weer opgestaan Van verdriet was dat mijn bestaan Want anders had ik het gewoon niet gedaan…

of ben jij nog altijd voor mij een verre moeder ik voor jou een breekbaar kind zijn wij elkaars gemis elkaars ontbreken ik je molen jij mijn wind laten wij dan maar de wilde wintertuin verlaten de verdwaalde lichten in het duister de gestolde lavastromen de blauwe bloemen en samen in tijdeloze traagte terug naar de zomerende…