Zij kwamen na jaren uit Brabant weerom Met vliegend vaandel en slaande trom, En zagen de zon bij het zinken Op 't duin van hun Vaderland blinken. Zó rukken zij voort - 't is de zee, die hen trekt - Maar ginds, waar het gras hun gevallenen dekt, Is 't, of hun een 'halt!' wordt geboden, En houden zij rust bij de doden. 'Kom,…

'T is eind augustus, zondag. - Blauwig waas Om verre dennen in laat middaguur; Naar 't glooiend stoppelveld, vol sprietjes vuur, Uit stofwolkjes van grindweg loopt een haas. En ouërwets bolronde dahlia's Gloeien, mooi evenwijdig met de muur Van 't boerenhuis; laag tjisp'ren om de schuur Zwaluwen, over 't pad langs 't ijzergaas. Nog…

Zijn fijnst sigaartje smaakt hem niet, Zijn knappend vuurtje blaakt hem niet, Zijn zoetlief meisje raakt hem niet, Zijn vrienden, o genaakt hem niet! Zijn baardje zelf vermaakt hem niet, De stumperd heeft zo’n groot verdriet.... En wat? – Nu juist, dat weet hij niet!…

De Vorst mag* geen gezel* in zijn gebied gedogen, Hij wil zijn rijk en troon beheersen ongemeen*: De Minnaar is jaloers schier* van zijn eigen ogen, Ja van zijn schaduw, die hij voor hem* uit ziet treen*. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - kan concurrent ongedeeld bijna zich lopen…

De moerbeitoppen ruisten; God ging voorbij; Neen, niet voorbij, hij toefde; Hij wist wat ik behoefde, En sprak tot mij; Sprak tot mij in de stille, De stille nacht; Gedachten, die mij kwelden, Vervolgden en ontstelden, Verdreef hij zacht. Hij liet zijn vrede dalen…

Hoe ligt de stille heide dáár Gelijk een bloeiend graf! Geen klank, geen lied breekt even maar Het doodse zwijgen af; 't Is, of die nevel, koud en kil, Het brede land begraven wil; De zon schijnt vreemd en rood, - En op de hei speelt bleek en stil Het Kindeke van de Dood. Er leefde een kind in 't heideland, Een zwak en zieklijk wicht;…

Als Christus met zijn jongeren te gader Gezeten was in d'alderlaatste nacht, Hier is de uur, sprak hij, zo lang gewacht Dat door de dood ik trede tot de Vader. Geen hertenleed, o vrienden, komt mij nader Als dat de man die mij te volgen placht Om 't aardse goed het eeuwige veracht, En wordt aan mij een schandelijk verrader. Iskarioth uw…

Als in de lieve lente De bloemen 't veld versieren, Dan pluk ik rozenknopjes, Viooltjes, maagdeliefjes, Citroenkruid en seringen. Dan zal ik kransjes vlechten, En dragen die ter ere Van God, die mij het leven En bloempjes heeft geschonken. Dan zinge ik: Hemelkoning Gij doet viooltjes groeien, Met roosjes, maagdeliefjes, Citroenkruid en seringen…

'T is zomer; Zondagmorgen. Een toneel Zie 'k plots'ling voor me uit verre jongensjaren: Ik lig in 't gras; er liggen rozeblaren Overal om me, roze en wit en geel; Mijn moeder speelt piano, 't laatste deel Van Gounod's Faust. En 't leek op eens, als waren Aan 't trillen ergens in mij zelf de snaren, En 't bonsde door mijn borst tot…

Een schalkaard had een bie gevaân en hield ze bij heur vleren: "Komt hier! - hij zag een jongske staan! - komt hier mijn knappe kerel! Hier heb ik zulk een schoon fatsoen van beestje, ik wil ‘t u geven: past op maar van ‘t niet dood te doen, en laat het beestje leven. Kom aan; jen hand; doet toe, ‘t vliegt weg; doet toe want ‘t gaat ontsnappen…

No woman can expect te be to her husband all that he fancied her when her was a lover.* GEOFFR. CRAION.1 Het zij! geen Vrouw kan ooit verwachten, haar Gemaal Dat geen te zijn, wat hij als Minnaar in de weelde Dier minnedronkenschap zich zwijmelziek verbeeldde: De kalmte neemt eens plaats na ’t…

Waar bleef wel de meetkund'ge, die begon, Zijn gouden werkstuk ginds te construeren? Hij liet een paar reusacht'ge tekenveren Achteloos liggen op de horizon. Wat cirkelboog en punt daarbuiten leren, Neergezet, scherp, met heldergeel crayon Op effen vlak van blauwig grijs carton, Staat in het oost de nacht te mediteren. En langzaam, langzaam…

Al in de Plantage daar is er een kroeg Wel onder de groene bomen, Daar drinken ze laat en daar drinken ze vroeg, Daar drinken ze nooit haast jenever genoeg; - Mijn Lief zeit: ik mag er niet komen. Ik ben er te voren zo dikwijls gegaan Bij zonneschijn en bij regen; Ik dronk er bij zitten, ik dronk er bij staan, Ik kwam er wel somtijds wat buisjes…

Eens zag ik om mijn liefde sluiers glijden, En toen ze omhuld bleef, is mijn vreugd gevlucht.... Thans zijn de raadselnevels blauwe lucht, Die zich aan 't aangezicht der liefde vlijden.... Nooit zal mijn weeldekus uw wang ontwijden, Uw huivrende aanblik is mijn eêlst genucht: Woonde er begeerte naar u in een zucht, Zou 'k dan u aan uw minnaar…

Uit het studentenleven III Horrible, horrible, most horrible Eenmaal had ik zeven vrinden, Bloemen in mijn levensgaard, Die ik tot een krans mocht binden Om mijn hoofd en om mijn haard. Luister, en, van één tot zeven, Zeg ik in een bondig lied, Waar zij allen zijn gebleven, Want ik had – maar heb ze niet. De eerste, een knaap…

Des middags steekt de Zon, die zoet is als het daagt*, Zo wast* der Minnen brand*, hoe men ze langer draagt. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - dag wordt neemt toe Liefdesvuur…

Wat wijkt gij, blinde min, van wijsheid en van rede! Gij mist de weg des deugds doordien gij ’t dwaalpad kiest, Door ’t volgen van uw lust en broedse zinlijkheden, Waardoor gij ’t slechtste zoekt en ’t alderbest verliest.…

Wandelaar, om u de waarheid te zeggen u kunt zo moe van het lopen niet zijn als ik van het leggen.…

Waarom ik de lome nachten Met wrange tranen bedauw? - Ik weet niet wat ik liever deed, Dan dat ik het zeggen zou. En wou ik het ook al zeggen, Weet ik, of ik het wel kon? Voor alles is er een oorzaak, - Maar hebben mijn tranen een bron?…

Rode lippen, blanke leden Wijken uit hun eng omhelzen Naar de koele heldre grenzen Waar zich oog en oog ontmoeten In der ziele kus. Als de diepe blauwe heemlen Duren over zee en landen, Duren over dood en leven, - Over liefdes dood en leven Duurt der zielen kus. Toch, ons zielen konden nimmer Tot elkaar in ogen reiken, Konden niet uw…