Ik ben een zwerver overal, een doler en een vagebond en een, die uit zich zelf geen pad, geen ommekeer en geen uitweg vond. Ik ben een napraatpapegaai, ik ben een open spiegelrond, des Eeuwigen gesproken woord, het hapert in mijn stamelmond.…

God zei dat ik een liedeke moest maken. Ik zei dat ik niet kon. Hij leê* mijn weifel-hand en wilde bij me blijven zoals een moeder doet die kindeke leert schrijven en 't lied begon. En 't lied begon te groeien uit mijn handen lijk uit de mei het gras; nog voor ik aan die wasdom bloei en zaad kon wensen stond heel mijn herte rijp van liekens…

Gij die maar duldend durft te streven, die strijdende niet strijdend zijt, gij die maar halveling kunt leven en in uw lijdzaamheid niet lijdt. Gij baart het goede, noch het slechte, noch de gedachte, noch de daad; gij zijt de schaduw van het echte, die uitgewist geen sporen laat. En gij ligt laag, ligt voor de voeten van al wie sterk in…

De wagen zwart, met één chrysantenkrans, Voert traag een dode waar hij rust zal vinden. Als wenend mee met wie die mens beminden, Vloeit droeve regen uit d' omfloersde trans. Stil ritselen neer van bleekvergeelde linden, Te regenzwaar voor wilde werveldans, De laan bevloerend met hun matte glans, De bladren, zacht gedragen door de winden.…

Het strand was stil en bleek ik zat doodstil en keek naar de blauwe rimpeling - er was ook windgezing. Ik wist wie naast me zat witrokkig en ze had roosrood het glad gezicht - er was ook veel zonlicht.…

Witte wieven dansen om en om, hoor het ritme van het wilde zwieren en 't geprevel van hun formulieren, rond de heksenkom. Dwepend trilt muziek van fluit bij fluit van de loksters in het groen verscholen, met het wieglend klagen van violen wordend één geluid. Nevel-bleke grijze dampen zijn zwevend langzaam langs de dennenstammen, vrouwen…

God, onze Heer, Gij zijt de Heer der Heren. Gij draagt de wereld op uw hand; lacht ge op een volk, het bloeit in roem en ere, keert Gij uw blikken, 't stort in 't zand! God, onze Heer, gij loecht* weleer op Vlaanderen; toen was het machtig, schoon en fier; kluister en juk, het sloeg ze ruw aan spaandren: " Vrijheid en Nering!" klonk het hier…

Diepe nacht en duisternis En een lichtende glans op de zee, En diep in mijn ziel, die onrustig is, Een groot verlangen naar vree. Dan wordt mij de zwarte onpeilbaarheid Der duistere diepten tot Het beeld van Gods verborgenheid, Het grote mysterie van God. Mij worden die lichtende wateren thans Het beeld van mijn eigen ziel, Waarin als…

Geen lauwer vraagt dit graf, geen palm, Geen hulde woorden Of rouw-akkoorden - Hier gaat herdenking boven psalm. Want zij, wier lijkbaar dragers vindt Die al haar dagen In 't harte dragen, Eenvoudig was zij als een kind. En de enkele krans, ten uitgelei' De dood verbloemend, - De dode roemend, - In 't sterfhuis zelf verwelke hij. Uit…

Hij had het land waarvoor hij scheepging lief, Lief, als een vrouw 't verborgen komende. Er diep aan denkend stond hij dromende Voor op de plecht en als de boeg zich hief Was 't hem te moede of 't zich reeds bewoog Onder de verten, waarin 't sluimerde, Terwijl 't schip, door de waterscheiding schuimende, Op de aanbrekende geboort' toevloog…

Zegen deze' avond, God: ons handen rusten; en, kenden onze leden 't kleed der vreemdste lusten en ons verlangen 't pad van de' ongewoonste waan: tháns zijn onze ogen moede als van wie sterven gaan... - Stil-wegend staat Uw leve' op de onbewogen blaên; om iedre boom-gaard gaat de vrede van Uwe ogen; en wij, die elke vrucht in onze…

Het drijven watten wolkjes, van zonnelicht doorboomd. De jongeling ziet ze drijven en droomt... En onbewust elk wolkje na drijft zachtjes een fantasia, doch in de ruimte smelten beî voorbij, voorbij, voorbij. Het drijven blanke zeilen, waar 't meer de hemel zoomt. De jongeling ziet ze drijven en droomt... En onbewust elk schipje na…

Ach Here de vrijheid klatergouden geschenk dat de liefste mij geeft als hij gaat Ach Here, dat droef sieraad. Hij hangt het mij jubelend over 't strenge kleed, en - ik lach met de lach die de mondhoeken slijt neem gij mij dat strassen*-lawijt* van de fiere troon van de hals ach Here de vrijheid zo vals. Want hij hield mij zingend omhoog…

Ik ben met mijn haat door het leven gegaan Een mantel van purper had zij aan En onder die mantel een kleed van rouw Als het slepend gewaad van een weduwvrouw En een kroon van robijn op haar lokken blond En een bittere lach om haar trotse mond En een levende slang om haar middel heen Als een goudgroene gordel van edelsteen Zij droeg in de rechter…

Een liefdesbrief is beter dan het lief Zelf: als men eens de brieven heeft gekregen Dan heeft men ze voorgoed, terwijl tien tegen Eén 't lief verdwijnt om geldgebrek of grief. Een brief kan men daags, nachts, elk ogenblik Dat men ze bij zich heeft, te voorschijn halen, De tederheid er uit op laten stralen, De woordjes lezen, denkend: zo ben…

Ik wilde een gedicht op een waaier schrijven, Zodat je de woorden je kunt toewuiven En de strofen, wanneer je wilt blijven Mijmren, weer achtloos dicht kunt schuiven. Maar liever wilde ik dat ze binnen In je gewaad geschreven stonden, Zodat tegelijk met batist* of linnen Mijn gedachten je strelen konden. Ik zou deze dwaze wens niet uiten…

Dit is het vervelende Van elke gevangenis Dat er niets te bereiken - En naar alles verlangen is; Behalve de roe! - En dat er bij niets-doen Nimmer geduld is, En elk er van eigen leegte Vervuld is - Tot stikkens toe!…

Tussen de zwarte glimmende muren Loop ik druipend, blindlings en schuw. Gedoofd zijn op aarde lamplichten, haardvuren, En het is laat, het is guur, het is ruw. Ik loop in de regen te verdwalen En word doodmoe, maar ik wil het wel; Zie niets meer achter de grijze stralen Dan grauwe wanden, zink in een wel En ben verdronken…

Zwaar peinzend hoofd, met eeuwigheid omtogen, doorgroefd van voren, door de idee geleid, diep over al dat werelds wee gebogen, dat, staag opwellend, in Uw boezem schreit; schoon hoofd, wars van versiering, los van logen,* wijd-stralend brandpunt van al-menselijkheid, waarop, nu 't aardse leven is vervlogen, een glans van eeuwig leven ligt…

Mager paardje, jaag maar: De steppe is eindeloos breed, De vliegen steken in je flanken, De stenen je zere hoeven, Je mag nooit stilstaan en drinken. En de zon is zo hard en zo heet. Smal scheepje, vaar maar: Eindeloos is de zee, Al trillen je moede masten, Al heb je te zware lasten, Toch mag je in geen haven rusten En aan ‘t…