Misanthropie
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.063 Mensen zijn lelijk, met hun lijf mismaakt
Door 't zwoegen, 't droevig kleed en de eeuw'ge ziekten;
Hun geest is laf, of zij voor 't leven schrikten,
't Ondoofbare, dat rond uw schijn-zijn waakt,
Verkracht smartvlees, dat nooit de banden braakt
Waarin u wevers van de dood verstrikten
Uit duistre nacht! Vleesogen die uw blik ten…
Sluit uwe ogen op het licht
poëzie
3.0 met 30 stemmen 3.689 Sluit uwe ogen op het licht:
Dieper zal het branden…
Nimmer is me uw lief gezicht
Liever, dan waar ’t veilig ligt
Binnen mijne handen.
Keer uw zinnen van de dag:
Langer zal hij duren…
Rijker langend wordt uw lach
Waar hij schemert door het rag
Der verleden uren.
Neuren als een voorjaarswind
Bij geloken wachten…
Mondje, dat geen vraag…
MEITROOST
poëzie
5.0 met 2 stemmen 824 (voor de werkloze A. N. B.-ers)
in 1914
'n Zang, 'n zang
van weergeboorte,
'n zang die u, uw
Vrijheid meldt,
mijn makkers zo terneer
gestoten,
mijn vrouwen, moeders
zo ontsteld.
Zie 't hert dat van de berg neerviel
in 't diep ravijn, sta op, sta op!
het likt de bloedgeschonnen hiel
het heft de schrikkensdonkre kop:
en o zo goud…
Aan Duifje in de taveerne
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.754 Duifje moet de naald weer rusten?
Zijn de doekjes afgezoomd?
Of hebt gij van stille lusten,
Van ene andre taak gedroomd?
Pronkstertje, wier blinkend huifje
In de kastelnij niet voegt,
Stemt u ’t hart zachtmoedig, Duifje?
Maakt de bierwalm u vernoegd?
Zou ’t u licht niet beter passen
Als gij ’t huiswerk had aanvaard,
Dan bij vleien en bij brassen…
SNEEUWDAG
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.551 Is dit Gods nieuw wereld? Pijnend licht
Liggen de velden voor mijn zwak gezicht.
Mijn hoofd is duizel-ijl, zo kort genezen
Van aardes zware druk, doods kille vrezen.
En overal is horeloos bewegen.
Gestalten waden stil de blankheid tegen
Der vijvers, in hun kristallen vreê,
Als Gods doorluchte helle hemelzee.
En al de bomen staan getooid gebogen…
'T IS MAAR EEN WISSEWASJE
poëzie
3.0 met 7 stemmen 921 Een scheepskapitein, een ouwe rob.
Een afgod der matrozen,
Had nooit gevreesd op 't pekelsop,
Bij storm of waterhozen;
Hij floot, hoe slecht de zaak ook stond -
En tienmaal daags kwam 't uit zijn mond:
"'t Is maar een wissewasje!"
Een passagier, die maar aan boord
Amand'len zat te knabb'len,
Begon die spreuk, zo vaak gehoord,
Heel…
De hoveling
poëzie
3.0 met 18 stemmen 6.089 Een zekre koning maakte een jammerlijk gedicht,
En gaf 't een hovling, om te zien of 't wierd geprezen.
Dees sprak: wat weetniet, welk een zot, heeft dit verricht?
't Is een ellendig vers, niet waardig om te lezen.
De koning zeide: Ik heb 't gemaakt. Hoe! gij, mijnheer?
Hernam de hoveling: 'k wil zweren, op mijn eer,
Dat gij 't met…
Sonnetten I
poëzie
3.0 met 18 stemmen 4.015 Sonnetten hier, sonnetten daar!
Een wereld vol sonnetten!
Men is er machtig gauw mee klaar
In spijt der stipte wetten.
Al loopt de zin wel wat gevaar,
Daar valt niet op te letten;
Het fijne van de mis is maar
Ze goed ineen te zetten.
Een klinkdicht - als 't in 't Hollands heet -
Heeft niets te doen dan klinken;
En hebt gij daar de slag…
HERDENKING
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.705 De westenwind blies zacht; de zwoele zomer bukte
Met zijn gebloosd gelaat de blijde wereld toe;
Het woud was lang verlost van 's grijze winters roe;
Toen ik met Rozemond de tere kruidjes drukte:
Niet met de voet alleen, aan wie dit slechts gelukte,
't Gebloemt spreidde ons een bed. Och, mijn gedachten, hoe!
Och, hoe was in die nacht mijn brandig…
‘In Memoriam’
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.294 Verdoemd!
Allen zijn klein.
Geen is er groot.
Beter weg in de dood
Dan verdoemd met het kleine te zijn.…
Het schelpenhuis
poëzie
4.0 met 2 stemmen 275 Met aller stranden kleurige trofeeën
heeft men, in schelp naast schelp, mijn steen bezet,
ik heb de gratie van een pronk-salet,
maar in mijn hart de diepe stem der zeeën.
wie 't oor leent aan mijn wand ontwaart armeeën
die voorwaarts ruisen met een eendre tred
en 't masker van een teer getint palet
omhult een klacht van nameloze weeën…
Ontucht
poëzie
3.0 met 11 stemmen 6.002 Mijn zoon, geef op de Les uws Vaders,
De wijze Les uws Vaders, acht:
Het pad des woeste tuchtversmaders
Loopt uit in ondoorkoombre nacht.
Wie zult gij horen, wie vertrouwen,
Indien gij hem uw hart ontzegt:
Ach, prooi van schaamteloze vrouwen !
Verhangen in een hoerevlecht!
Terug! schuw de ontucht, schuw de lippen
Wier boord van enkle…
In vriendenkring
poëzie
2.0 met 11 stemmen 2.343 In vriendenkring drink ik de gouden wijn.
In eenzaamheid ben ik bedroefd en ween.
O arm aards dal, waar 't onbestendige standhoudt.
Het beste is hier: altijd dronken zijn.
--------------------------------------
uit: Omar Khayyam (1929)…
Een stad
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.775 Zoals men, gaande door een lange straat,
(Die, somtijds zich verbredend tot een plein,
Of soms ophoudend, waar de bruggen zijn,
Van dit eind van de straat naar 't ander gaat)
Zo bont des 's avonds in helle schijn,
Die van het winkel-licht naar buiten slaat,
Elk mense-popje ziet, dat gaat of staat,
Dat hoofd en schouders 't aller-lichtste…
LANGS DE NETE
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.374 Lijzig rimplend vloeit de Nete
door de diepe dennenwouden,
door de weiden, langs de dreven,
in dit land van peis en vreê,
wouden, lanen, vee en hoeve,
slanke scherpgespitste torens
en de dunbewolkte hemel
wentlend in heur rimpling meê.
Glijdende uchtendzonnestralen
zilvren fijn de lichte nevel,
traagzaam wuivend om het landschap
als…
DIT WAS EEN DAG
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.546 Dit was een dag van heimelijk begeren,
Van sterk verlangen en verholen lust.
Nu wordt het avond, nu komt de rust.
En Gij zult tot mijn stiller harte keren.
Zoals een vogel wegduikt in zijn veren,
Door ’t eigen trillend hart in slaap gesust,
Een ademende zachtheid, onbewust
Van alles wat zijn argloosheid kan deren,
Gaf ik mij onvoorwaardlijk…
Oude dans
poëzie
3.0 met 15 stemmen 1.900 Kalm verdeinen de motieven
Van de statig stille dans.
Gracieus gaan de gelieven
Door de klare avondglans.
Na 't adieu zweeft ieders ijver
Naar een nieuw ontmoeten heen.
Even, tussen maan en vijver,
Staan hun schaduwen alleen.
Even... en hun open zwijgen,
Aan hun glimlach nauw verwant,
Vloeit tezamen; vluchtig hijgen
warme lippen langs…
En er werd een grote stilte
poëzie
3.0 met 34 stemmen 4.316 Marcus IV : 39.
Er woei een grote storm van smart
Over mijn levenszee,
De baren sloegen over mijn schip.
Alzo, dat het vol werd van wee.
En Jezus was mét mij in het schip,
Maar nu was het nacht en Hij sliep.
Ik wekte Hem op in mijn grote angst.
Ik wekte Hem op en riep:
'Bekommert het U, o meester, niet,
Dat ik verzink…
TERUG
poëzie
4.0 met 13 stemmen 2.058 Scheef is de poorte, van
oudheid, geweken;
zaâlrugde 't dak van
de schure; overal
stro op de zwepingen
zit er gestreken;
vodden beveursten het
huis en de stal.
Boven die vodden zijn
blommen gesprongen;
onder die vodden zit
volk en gezin:
blommen van vrede, zo
ouden, zo jongen,
blommen van buiten en
blommen van bin.
Daar is 't,…
Amoureus liedeke
poëzie
4.0 met 10 stemmen 3.486 Kon ik eens recht* bedwingen
Mijn vliegend wild gezicht*,
Maar ik misbruik deez’ dingen,
Daarom is ’t hart zo licht*:
‘t Lust altijd naar wat vars*,
Verandering is goed,
‘t Nieuw maakt mij ‘t oude wars*,
’t Veranderen is zo zoet
voor een die ’t doet,
dat werd ik vroed*
door wankelbaar gemoed.
* recht = goed
* mijn vliegend wild gezicht…