Ziet men aan de dorenstruiken ’t Geurig roosje niet ontluiken, Lentes uitgezochte roem? Ook distel, ook de netel, Heeft haar plaats om Floraas zetel, Ieder braamsteng draagt haar bloem. Ach, in alles is genieten; Slechts het misbruik schept verdrieten. Waarom grijpt ge woest in ’t rond? Laat uwe ogen dankbaar weiden Waar de schoonheên…

De zwaluw was weergekomen, En zat met de mus op de goot, Zij spraken vertrouwelijk te samen, Verhaalden hun kommer en nood. De zwaluw vertelde wat angsten Zij al had uitgestaan, Wanneer zij, van de andre gescheiden, Alleen over zee moest gaan. En hoe zij steeds hoopte en verlangde, In gene wilde natuur, Om weer te mogen komen Naar nestje…

Aan mijne Vrouw. In zachte klanken saamgebracht Heb ik uw zoete naam gedacht, O mijn Lief-uitverkoren! Die 't liefst mij aller dingen zijt, Die ik mijn hart heb ingeleid En eeuwig zal behoren. Dit lied is voor de Liefste mijn, Dus zal 't als mijne liefde zijn, Als een gesmede keten Van rijm aan rijm aaneengehecht En om twee harten heengelegd…

Haastige bloemen bloeien. Kan de tijd niet staan? Ziet uw kindren aan, Hoe ze groeien. Allen, allen, allen, IJlen, wijlen, vallen, Bloeien op en af Als de bloem op 't graf. Aarde, groen en sneeuwig, Voer ons, die vergaan, Waar de sterren staan Als gedachten eeuwig. --------------------------------- uit: Uit de Diepten (1911)…

Gans de Dag is klare kracht, late lente - zware vracht groen de bomen dragen - klaar de blauwe lucht op 't sterk daken-rood, geducht bolwerk, blaak'rend in de Dage! Weke jeugd van tastend stréven fijner twijgen, blader-beven trillend op de teed're lucht, is vol-groeid tot sterke jeugd-kracht, die Verlangens volste vreugd bracht…

Schoon, maar los en ongestadig Is het lieve Lenteweder. Gistren lachten al de bloempjes, Al de kruidjes op de velden. Zachtjes blies het westenwindje Zijne adem door het lover. Lieflijk vloeide 't zilv'ren beekje Langs, met lis bekroonde, zomen. Alles lachte en alles…

Ik heb een vrouw; ik heb een kind; en 'k heb in 't harte harde zorgen... o Kommer-knagen voor wie mint, te weiflen aan de dag van morgen. - Ik sla de zware netten uit en berg in 't roerig moer de fuiken; maar, voor de hoop op weel'ge buit, zie 'k drabben uit de drasse duiken. Soms komt, voor diepre schoonheid borg, me een water-roos…

Van ál de tranen, die mijn wanhoop schreide, Zijn de allerdroefste voor mijzelve niet, Doch voor uw ziel, die gij zo laf misleidde, Uw arme ziel, die gij zo vals verried. Gelijk een lam, dat, in een wilgenweide, Tevreden graast, tot lokt een fluitelied Van herders vijand naar de zompe-zijde En 't lam zinkt weg, verraden door het riet…

Wie in zijn jeugd op gladde baan Te lang aan moeders handje stapt; Geen strobreed hoeft ter zij te gaan Of op geen steentje trapt, Wijl hij zich nimmer voorwaarts waagt, Eer ’t pad voor hem is schoon gevaagd, — Hij heeft het zeker kalm en goed, Maar blijft, bij ’t minst verlet, een bloed. Maar hij, die vroeg reeds heeft geleerd Zich zelf…

Durf te leven! kwel u niet Met te veel gedachten, Werk uw werk en zing uw lied Onder blij verwachten! Vroom en vrolijk, fris en vroeg Met de zonne wakker, Strek uw handen naar de ploeg Op de grote akker! Blik in ’t rond, doch wijd uw vlijt Niet aan ’t spekuleren; Vriendje, hebt ge zoveel tijd Tot filosoferen? Mooi! zo komt ge juist van…

Ik heb u lief, gij zult gelukkig zijn! Zo fluister ik, alleen, in staag herhalen, En door mijn denken komt met vlagen dwalen Van liefdes volkslied het oeroud refrein. De meisjes zingen 't in de maneschijn Met brede slingers wandlend langs de wegen, Zij roepen 't iedre donkere jongen tegen: Ik heb u lief! gij zult gelukkig zijn! Door de…

Zeven zonen had moeder: Allen heetten Peter, Behalve Wanjka die Iwan heette. Allen konden werken: Eén was geitenhoeder, Eén vlocht sandalen, Eén zelfs bouwde kerken; Maar Iwan die Wanjka heette Wilde niet werken. Op een steen in de zon gezeten Bespeelde hij zijn schalmei. "O, mijn lieve, Mijn lustige, Laat mij spelen In de…

De eerste kus die jij me gaf Veranderde mijn leven Die eerste kus, mijn lieve lief Zal ik je nooit vergeven Die eerste kus was zoet als wijn En pijnigde mijn zinnen En zo `t ook de laatste is Wat moet ik dan beginnen Die eerste kus was als een vuur Van al te lang begeren Ik wilde dat die hete gloed Mij eeuwig deed verteren Die eerste…

Waarin verschillen toch profeten en poëten? Het onderscheid is klein, doch duidelijk, te weten De eersten zeggen waar van hetgeen men nog verwacht, De tweeden liegen van hetgeen al is volbracht. ---------------------------------------------------------- uit: Over-Ysselsche sangen en dichten (1630)…

De zachte krachten zullen zeker winnen in 't eind - dit hoor ik als een innig fluistren in mij: zo 't zweeg zou alle licht verduistren alle warmte zou verstarren van binnen. De machten die de liefde nog omkluistren zal zij, allengs voortschrijdend, overwinnen, dan kan de grote zaligheid beginnen die w'als onze harten aandachtig luistren…

Hoe onbedenklijk veel hangt niet van de Echtkeus af! En hoe lichtvaardig wordt, van zwijmelliefde dronken, Al dikwijls 't hart vertuist, en in een band geklonken, Die pijnlijk knellen blijft tot aan 't ontfermend graf! Mistrouw de eerste blik, 't bedrieglijk spel der zinnen, o Gij , die wijsheid mint en duurzaam heil verlangt! En wik, of…

Op de wijze van: Indien het klagen kan, etc. Ai, schone dochter blond, die ’t hulsel en paruiken Des gouden dageraads verwelkt en verdooft*, Die de sneeuwwitte melk en leliën doen duiken* Van ’t zilverblanke vel van uw eerwaardig hoofd, O Margarieta schoon, o uitgelezen bloeme, Strooi uit uw braaf* verguld en lang gouddradig haar, Dat* de…

Helderblauw is de hemel De aarde in jeugdige dos, En het bontste gewemel Speelt in 't luchtige bos; Ach mijn hart is een droefheidsbron, Nimmer straalt er de lentezon. Waar 'k mij wend, is er leven Ener bruisende jeugd, En het vurigste streven Naar de vluchtige vreugd. Ach mijn hart is een droefheidsbron, Nimmer straalt er de lentezon…

Wat zijn ze schoon, de schemerige dagen Die niet meer grijs en nog niet paarlemoer Zijn durven, alsof er een lichtschijn voer Door een groot ademen, dat met zijn vlagen Van ijle blankte langs ons henenstrijkt, En even staat en langzaam witter wordt, En dat een bal en een geschitter wordt En ’t effen grijs doet glinsteren, - en wijkt. De tuinen…

‘t Gordijntje wordt daarboven Van ’t venster weggeschoven, En door de heldre ruit Blinkt Miekes hoofdje uit. Ze heeft me in ’t oog gekregen, En lacht en knikt me tegen… Zo slaat dan op den duur Toch eens het liefdesuur! Maar neen! Mij geldt haar blikje, Haar lachje noch haar knikje! Ginds kuiert hare nicht… Ach! doe ’t gordijntje…