De zomernacht werd zwart, Toen, zacht en duidlijk klonk er Een klare stem door ‘t donker: Mijn zoon, geef Mij uw hart! Ik aarzelde... verward... Was het de wind die zoefde? En weer zei, maar bedroefder, De stem: geef Mij uw hart! Ik wrong mij op de grond, Tot ik de woorden vond: Heer, ‘t moet door U genomen! En nog eens overviel…

Hoog staat het stralend witte zonjuweel En slaat zijn hete licht op 't land te gruis, De zilvren vlammen laaien uit 't hemelhuis, De barnende aarde blakert grijs en geel. Elk buigt zijn rug onder het zware kruis Van vlammen, een last van vuur, - het lijkt of heel De wereld brandend draait, - de zon ziet scheel En kookt het gulzig zweet op…

Hoe dankbaar is mijn kleine hond Voor beentjes en wat brood! Hij kwispelstaart, hij loopt in ’t rond, En springt op mijnen schoot. Míj geeft men vlees en brood en wijn, En dikwijls lekkernij: Maar kan een beest zo dankbaar zijn, Wat wacht men niet van mij!…

'K weet dat vlak bij me, in 't hart van God gedoken De grote liefden van mijn leven wonen: Daar staan ze, veilig, stil als anemonen, Door geen orkaan van 't oppervlak gebroken. Ik weet dat liefdewoorden, ongesproken, Het wonder van de Godheid rijker tonen, Dan perken van bliksemende Orionen, Tot tijdelozen uit Zijn kiem ontloken. Voor…

In het diepst van het woud - 't Was al herfst en erg koud - Liep een heer in zijn eentje te dwalen. Och, zijn oog zag zo dof! En zijn goed zat zo slof! En hij tandknerste, als was hij aan 't malen. "Ha!" dus riep hij verwoed, "'k Heb een adder gebroed, Neen, erger, een draak aan mijn borst hier!" En hij sloeg op zijn jas, En hij trapte…

Naar Ausonius. ’k Zei duizendmaal, Lycoor, de tijd gaat vliegend om: Besteed uw jeugd, ’t is tijd; haast naakt ons de ouderdom. Vergeefs! gij loecht mij uit. Nu sloop om wollen sokken De grijsheid ons op ’t lijf, en jeugd en bloei vertrokken. Thans spijt u, dat ge een perk, u voor ’t genot vergund, En achtloos doorgesleurd, niet weer herroepen…

Bij al 't plundren, bij 't vernielen, Bij het weiden van het zwaard, Bij de duizenden die vielen Door de dwingeland der aard', Wiens gevloekte vuist niets spaart — In dees hartverpletbre dagen, Waar geen bloempje bloost aan 't blad, En, in plaats der rozenvlagen, Weemlend langs het bruiloftspad, Merg en bloed de weg bespat — Voegen…

De mensen zijn naar de kerk - De landen liggen alleen, Ik voel mij zo licht, zo sterk, Zo over de velden heen! Daarboven mij drijft een wolk In de blauwe morgenlucht, Beneê gaat het vlindervolk In een wapperende vlucht, De mensen zijn naar de kerk - Wat is de morgen weer rijk! Ik denk aan een heel mooi werk: Een Maria van Van Eyck.…

Wij moesten riet gaan plukken, Lang riet waar wind in ritselt, Waarvan men manden vlecht, En mochten in een boot ’t Vijfvoudig meer bevaren, Bereikten ’t eiland lang voor noen. Wij lagen ’s avonds nog in ’t gras, En hadden niet één handvol riet Geplukt om mee naar huis te gaan.…

Ik zat op school en kreeg weer te horen Dat de toren van Babel als een ton in duigen had moeten vallen omdat de menselijke ziel van de ene hoogmoed in de andere viel ‘en hoogmoed komt voor de val—’; zij had haar grenzen niet willen bewaren, zij had niet kunnen verkroppen dat de toppen des heuvels onbereikbaar waren, zij had Gods…

Wanneer ik stierf en zij die mij beminden Rondom mijn baar staan en de een d'andre vraagt: Wat had ge lief in hem: zijn menslijkheid, Zijn dichterlijke gaaf, zijn trouw aan vrinden, De zachtheid van een kracht die draagt en schraagt, Of de onafhanklijkheid van zijn beleid, - Dan hoop ik dat een zeggen zal:…

Warme walmstal de heer privaatdocent K. in de zomerfriste uit Breslau probeert of hij bij middel van een convergerend glas zijn sigaar Uebersee Bismarck kan aansteken Op 2 meter van de bergtop verwijderd valt zijn hoge hoed in de afgrond een waardevol kledingstuk voor een privaatdocent onmisbaar wat de heer K. begrijpt hij probeert te vatten…

Onuitspreeklijk Opperwezen, Die voor ons een Vader zijt! U zij eeuwig lof gewijd, Eeuwig worde Uw naam geprezen! Al wat leeft valle U te voet, Driemaal heilig, driemaal goed! Kome Uw rijk, o grote Koning! En geschiede Uw wil alom, Boven in Uw Heiligdom, Hier in aller mensen woning, Tot dit aardse schaduwdal Als Uw Hemel worden…

Schoon Lief, ik voel u overal: In dorrer vlakten zengend branden, In stille koelte zilter stranden, Op hoge alp of diep in 't dal; Ik hoor u in des bergstrooms val, Die klatert langs de rotsge wanden, In 't ruisen door de lage landen Van brede vliet of beken smal. Gij zijt de gloeinde dadenlust Des Morgens en de koele rust…

Ik weet niet waar ik sterven zal. Ik heb de grote zee gezien aan de Zuidkust, toen ik daar was met mijn vader om zout te maken. Als ik sterf op de zee, en men werpt mijn lichaam in het diepe water, zullen er haaien komen. Ze zullen rondzwemmen om mijn lijk, en vragen: 'wie van ons zal het lichaam verslinden, dat daar daalt in het water?'…

NARCIS Aan de boord ener beke Zie ik leliën dromend staan, Wijl golfjes om haar stengels Schuimend gaan. Een rei als van nymfen, Die zich beuren uit de beek, Een rei als van sneeuwwitte bruidjes Zo kuis, zo bleek. En in heur midden heft zich Een enkele narcis,…

Gemakk'lijk lig ik in mijn leuningstoel naast 't rode pluche van zonnig tafelkleed; Plancks quantenleer zou 'k lezen, maar 'k vergeet van mijn hier-zijn 't hoogst wetenschpp'lijk doel: want 'k zie een tulpenveld, vol gekrioel van lichte en donkre vlammen; eer ik 't weet, silhouetteert mijn hand een haas, die eet met mumm'lend mondje…

Nog eer de blâren schieten, in ’t hofbeluik, hoe geren zie ’k uw sprieten, o perenstruik; hoe geren zie ’k uw takken, vol blommen staan, vol perels, al in pakken eer ze opengaan! En mochte ik maar, zo even, door Gods beschik, u, perentakken geven nen tovertik; ’t en zou geen pere krommen uw hout, voortaan: veel liever zie ’k de blommen…

Aan ene jonge moeder met haar lieveling op de arm. Wil hij u te ontworstlen trachten - 't Springertje in zijn tweede jaar? Vrouw, de jongen wordt te zwaar Voor uw luttle lichaamskrachten. Dansend op de moederarm, Moet ge 'm torsen en bespieën; Op en neer van moeders knieën.... Maakt hij u niet moe en warm? Schoon ge uw antwoord niet…

Zeg het maar, dat ik te dom ben om met je te praten, dat je me liever naar huis zou laten; thuis bij het aanrecht en thuis bij de wieg. Zeg het maar, dat ik niet lieg, je wist dat het komen zou, vroeger of later.…