Tintelende ontroering zich zelf genoeg, en met de volontloken wangen en met de forse wrong der haren met het hoofd aangeleund stond zij zwaar, zwart; rijke rozenbottels oranje en rood, schat bij schat, o de (weet je nog) barstten, bloemenknoppen des harten, het ongekreukte bloemenblad lag in onze hand…

Is mijn Vlaandren oud of jong? Jong of oud? Toen mijn hart dit blijlied zong Hing de lucht vol goud. Al de bomen sloegen groen, Groen en blank, En mijn hart, om mee te doen, Gaf zijn beste klank. Al de vogels schalden wild, Wild en rein, En mijn harte, zondoortrild, Was een klaar fontein. Is mijn Vlaandren jong of oud? Allebei. Zo…

Paardenpoten trapp'len, draven boven graven, boven graven, boven het vergaan verleden stuwt en stijgt het hijgend heden, boven het gefluisterd Amen, vlamt de pakkende reclame, boven 't somber R.I.P. waarschuwt luid: ‘Si vous toussez....’ 't Leven spreidt zijn vleugels wijd boven dood en eeuwigheid, spant in vergetrokken togen…

Een aap had met veel zorg en zwier Als pronker zich gekleed; ‘Nu schijn ik,’ sprak hij, ‘toch geen aap Voor iemand die 't niet weet.’ Hij pakt met moed het spiegelglas Met beide poten op: Maar hoe hij kijkt - hij ziet nog steeds De oude apenkop. Hij draait de spiegel links en rechts, ‘'k Ben netjes!’ sprak de knaap, ‘Mijn frak…

De doden liggen hier goed. een jongen heeft mij er binnengeleid; eerst rende hij naast mij en voor mij uit als een jonge hond in de voorjaarszon, tot ver buiten de poort, waar de heuvelrug als een havenhoofd plotseling afbreekt, een brug van basalt, hoog boven het andalusische land dat golft als een zee, tot de einder beplant met…

Hij komt met geruisloze vleugelslag aan, De donkerlokkige knaap, Hij staart met zijn peinzende ogen mij aan, De dromen-brengende Slaap. Hij vouwt om mijn peluw zijn wieken wijd Met loom gebogene lijn En over mijn voorhoofd zijn adem verglijdt In schaduw van maneschijn. Dan aan mijn legerstee zet hij zich neer, Het hoofd in de handen…

Gij weet het grote nieuws, en, hoe door ’t nieuwe licht Van Theologen, Filosofen, Economen En andre Omen, Nu eerlang hier op aard de Hemel wordt gesticht? – Geduld maar, hongrig hart en hongerige magen! ’t Duurt nog een grote veertien dagen.…

Een krank en schamel hout, Het minste van het woud, Door iedre wind geslingerd, Reikte ik mijn ranken uit, Weerstaan, maar nooit gestuit, Een dorre wilde wingerd. Geen mens die naar mij zag. Al waar ik kroop of lag, Mijn groen ging alles dekken. Tot in dit woest revier De goede hovenier Mij wijs kwam stekken! Hij plantte me in zijn tuin…

Needrig, Meester! is uw stand, Pover is uw kleine woning; Maar nog liever dan een Koning Geef ik U mijn rechterhand; Liever dan een Koningskind Noem ik U mijn beste vrind! 's Morgens vroeg en 's avonds laat, Nimmer, Meester! zijt ge moede, Om de kinderkens ten goede Op te kweken, naar hun staat; Om ze in kennis, deugd en eer Op te…

IK zag met pronk en kostbaarheden en een hooghartig oogopslaan een pauwenveer in den koraan; de groen en rosse strengen gleden over de tekst, het wuft verguld had al de bladzij opgevuld en midden in de soeren lag de blauwe spiegel en zijn lonken de strakke verzen overblonken lichtzinnig spelend met de dag en bont juweel en wulps…

't Verlangen van de Jeugd Is vreugd En woelig tijd verdrijven; Moede Ouderdom schept lust In rust; De mijne in werkzaam blijven. Zolang de Hoogste macht Mij kracht Naar lijf en ziel blijft gunnen, Is 't mij niet enkel goed, Maar zoet Te doen wat Zij doet kunnen. Dit zij, min leven lang, De dank Aan die 't mij gaf en rekte…

Bij 't opene venster Pierrot, zo bleek Alsof al het bloed uit zijn wezen week, Staat te dromen in 't licht van de maan En Colombine triest, ontdaan, Zit te schreien. Pierrot voelt de honger en kommer niet Want nu van de maan het blank schijnsel vliet Voelt die dichter zich koning te rijk, Maar Colombine zorgelijk Zit te schreien…

De lentemorgen, fris en koel, Ontwaakt en speelt met het windeke zoel; Reeds draagt de leeuwerik, schel en zoet, Ten hemel der bloemen morgengroet: En gij slaapt! Wen blozend van leven de rozenknop zwelt, Een aâm van wonne waait door 't veld, Ontwaken in 't nestje de vogelen klein, En drinken de dauw van hun vleugelijn: En gij…

Hoe lacht ons met vernieuwde glansen De zon, die ’t al met vreugd vervult, Terwijl zij de Oosterkimm’ verguldt, Weer vrolijk toe van ’s Hemeltransen. Aurore ontsluit, in ’t geel gewaad, Met ving’ren, juist van verwe als rozen, Terwijl haar zachte kaken blozen, De poorten van de dageraad. Nu schijnt het veld opnieuw herboren,…

In zeker dorp, ik weet niet waar, Maar 't feit is toch waarachtig, Was eens een man van tachtig jaar, Maar toch nog knap en krachtig, Hij hielp met vlijt, jaar in jaar uit, De boeren bij het maatgeluid Van hunne schelle gorgel, En trapte, sedert jaren lang, Altoos, bij 't vrome kerkgezang, Met lust de wind in 't orgel. Maar eens…

De moede zonnewagen Staat vrachtloos, d' avondzon Zinkt in de westerpekelbron. Aldus ontglippen ons de wentelende dagen. De star der Mingodin Ziet d' eerste op 't aardtrijk neder. Mineias dochters vliegen weder: Ook spant de stille Nacht zijn zwarte paarden in. Wij zien de schemeringen Verdikken, waar we staan. Alrede heft…

Zoals de duif Zweeft door het licht, Zo zweef ik door het licht Der liefde.…

Eén ogenblik van het voorbije leven Als voor 't bewogen spiegelvlak te staan Van rimplend water, dat met stadig beven, Het beeld, eer het tot stand komt, doet vergaan. De vorm te zien, die in het water drijft, Onzuiver zo van kleuren als contouren, Die, vluchtig bij het allerlichtst beroeren, Geen wezen heeft, dat in zichzelf beklijft... En…

23 april 1564. 1 Geen poëzie als die van 't moederharte, Wanneer ze bij de wieg haars eerstlings zit, Niet zalig door vergetelheid van smarte, Gelukkig wijl zij mijmrend dankt en bidt! Hoe was ze uw deel voor lange reeks van jaren, Aan Avon's boord, gij bleke jonge vrouw! Die 't venster uit het landschap in mocht staren, Die droomde…

Liever dan mens te zijn, werd ik een wolk, Te drijven tussen woeste vlammenzeeën; Zij groeien aan het ochtendfirmament. Liever dan wolk te zijn, werd ik een boom, Hij staat hoog op in het heet licht te kijken, Iedere gedachte is een blad. Liever dan boom te zijn, werd ik een zee, De zee wordt door oud gouden licht begoten, Duizenden…