Dees dag is lijk een moede man, Die langs een strate, grijs en stil, Zijn droefenis niet kroppen kan Maar toch niet schreien wil. Over de mulle wegen zweeft Een waas van onverschilligheid... Vrouw, die zich zonder liefde geeft En heengaat zonder spijt. Daar zoeft wat zonne-lichternis…

Dat ik slagpen en wiekdons derve, En langzaam door het stof moet zwerven, Is dit uw grief? Mijn man, gij kunt in mij niet roemen De reine zorgloosheid der bloemen, Heb mij toch lief! Van zonglans,sneeuwdans, wind en weder Mis ik de vlucht, de losse veder, Het luide lied; Ach, wat tot tranen roert, 't onschuldige Dier nooit verzochte godsgeduldige…

Uitvaart van zijne Excellentie DE HERE HUIG DE GROOT*. AAN DE WETHOUDERS VAN DELFT. INCONTAMINATIS FULGET HONORIBUS.* Helaas! wie komt mijn hoop vermoorden? Wat onweer* ruist er uit de Noorden? Verzeker* fluks* ons beste pand! Verzeker, berg het Hollands wonder! Hoe haalt de zon haar aanschijn onder*! O Baltisch meer*! o storm! o strand…

Zij zag het wiegje op de stroom, Gelijk een schuitje drijven; Dat zag zij in een nare droom, Het hart vol schroom, Zij voelt haar bloed verstijven! Waar of ze 't nu nog wedervindt, Haar zo op eens ontnomen? Een prooi aan 't water en de wind, Hoe kan het kind Aan zulk gevaar ontkomen? Maar zie, ze ontwaakt en 't lacht haar aan, Zij…

Langzaam op het schelpenwegje Bij het geurend rozenhegje Van haar kleine bloemenhof Wandelt Aagje, die wat luiert, En ze plukt, terwijl ze kuiert, Hier en daar een bloempje af. Peinst en toeft en glimlacht, even Luisterend het hoofd geheven, Of ze hoorde naar een tred.... Bloost en zucht en gaat zich bukken, Om een onkruidje uit te rukken…

Vol winteravondschem'ring ligt de laan, Een buis, de wand hier, ginds grijswit als krijt; De tram, een blok van gelig schijnsel, rijdt Tussen twee lichtrechthoeken af en aan; Soms knapt, verwaaiend links, rechts van de baan, Een bouquet van meteoren los en smijt Blauwgroene sterren door de donkerheid, Waarin plots'ling zilv'rige sprookjes…

Gelijk de witte zwaan aen Strymonis fonteine Bevindende haar jong verhangen in een strik Vergeet haar zoete zang en in een ogenblik De vleugelen na-sleept en wandelet alleine. Zo zag de kuise maagd met droefheid ongemeine Haar Zone aan het kruis gehechtet wredelik, Nu buigende het hoofd en bij de laatste snik, Uitgietende zijn bloed om ons…

Die telkens in de spiegel ziet, En zich met schoonheid vleit, Beseft de ware schoonheid niet, Maar jaagt naar ijdelheid. Dit glas maakt trots, of geeft ons pijn; Wil 'k weten, wie ik ben, Dan moet Gods woord de spiegel zijn, Waar ik mijn hart uit ken.…

Zachtlichte lentenen mogen nu wentelen aanwentelen, hooglichte luchten wolkenlichtluchten, de lentenen - Grote lenten met zonlichtboezems in fonkellichte vér vallende blouses waar hoofden zacht in liggen donzig en ver als wolkenen, de grijze stil-sneewige die in wintermiddagen liggen. Dán ogen lichtgrijzig spelen, open, waarin…

Voor paarsblauwe avondlucht zie 'k uit mijn raam, Als ijle veren, in de grond de stelen, Stil hun gewelfde pluimen, mijn abelen, Abelen, grac'lijk edel als hun naam, Die 'k niet kan zeggen, zonder hem te strelen Met voorzichtige lippen; ja, ik schaam Me half, dat niet, muzikale Calame, Mijn taal hem schild'ren kan met klankpenselen.…

De zonne zit zo snel en blinkt, en bloeit al in het westen, dat wolkenloos heur stralen drinkt, in lentemaand, ten lesten. 't Wil zomer zijn, van nu voort aan: vroeg morgen zal ik meugen -'t wil zomer zijn!- vermeien gaan mij, morgen, en verheugen!…

Nu mocht ik liever hier vandaan en slapen gaan, en slapen gaan bij mijne lieve Heer- het leven wordt toch, waar ik toef, naar mijn behoef wel veel te droef, dan dat ik 't meer begeer. Doch wordt mij, lacy ! niet gevraagd of 't mij behaagt, of 't mij behaagt in zo groot leed te leven.- En schoon 't geplaagde hart al niet van zulk verdriet…

Klein vogelijn op groene tak Wat zingt g' een lustig lied wij hebben in ons hele boek zo'n vrolijk wijsje niet O, zeg ons, zeg ons aardig beest Wie toch uw Meester is geweest Zo zuiver zingt gij en zo hoog Zo keurig in de maat En't hart dat popelt ons van vreugd Wanneer uw keeltje gaat O, zeg ons, zeg ons aardig beest Wie toch uw Meester…

Een rieten dak met wilde-wingerd, Een wegje, dat er henen slingert Door 't weke lover, dat al leutert; Een kleine dreumes, die beteuterd Naar 'n ietsje en een nietsje ziet; Een vogeltje van wiedewied! Een gele zon-verheugde ketel, Een rode alp bij dovenetel, Een appel, die te berste bloeit In 't licht, dat met het windje stoeit Een fladdert…

Het zijn nu pas zes of zeven dagen, Dat ik dit sijsje kocht van Klaas de vogelman; En schoon ik in het eerst mijn moeite moest beklagen, Nu is er nergens geen, die beter vliegen kan. Wat zou ik vorderingen maken, Als ik zo leerzaam was als hij! Maar 'k zou wel haast aan 't schreien raken. Mijn vogel, ach! veroordeelt mij. 'k Wil dan…

't En is van u hiernederwaart, geschilderd of geschreven, mij, moederke, geen beeltenis, geen beeld van u gebleven. Geen tekening, geen lichtdrukmaal, geen beitelwerk van stene, 't en zij dat beeld in mij, dat gij gelaten hebt, allene. o Moge ik, u onweerdig, nooit die beeltenis bederven, maar eerzaam laat ze leven in mij…

Dit leven is gans niet*, omdat de zware zonden, Van blijschap en geluk het maken naakt en bloot, Dit leven is gans niet, omdat van zijn moeders schoot De mens tot in het graf met smarten is gebonden. Dit leven is gans niet, omdat te genen stonden Die leven heeft ontvaên is zeker voor de dood, Dit leven is gans niet, omdat het als een kloot Rolt…

Het IJ is breed, de Zaan is breed: Wie wil de Zaan bevaren? De meisjes zijn er net gekleed Zoals voor honderd jaren; Haar ogen blauw en blank haar vel: Ik mag de Zaanse meisjes wel. Het IJ is breed, de Zaan is breed: Wie wil de Zaan bevaren? Men vindt er molens bij de vleet, En rijke molenaren; Maar wie de slanke dochters ziet, Denkt aan…

Door lichte dromen straalt de lichte morgen, En streelt mij zoals moeder deed, en legt er Een bloem van zon op de oude sprei, en vlecht er Het dierbaar beeld van verre kinderzorgen. En 'k ben weer kind, - niet beter - ach! niet slechter Ook dan thans, en schoolziek heb ik 't hoofd geborgen, Diep onder 't dek voor 't bange uur verborgen -…

II 'K dacht vaak te drijven in de Brahmanzee: Maar was 't geen plasje, dat herinn'ring liet Aan wat 'k gelezen had? Of was 't verdriet, Dat schijngeluk zocht, toen me 't echte ontglee? Vraagt nu: 'Ben ik 't?' 't verstand, dat mij verried? Is deze twijfel mijn Gethsemané? IN DEN BEGINNE WAS BRAHMAN'S IDEE - Lama Sabachtani - Of…