Hang het huikje naar de' wind; Maar in 't goede, lieve vrind! Zet de tering naar de nering, Of uw nering krijgt de tering; En gij zelf er bij, mijn kind! Zuinigheid baart overvloed; Soberheid maakt zuiver bloed; Volle magen, lege kasten; Maanden smullen, jaren vasten; Pronk van kleren, arm van goed! Daarom is: een cent, bespaard, 't…

Neem álles aan; dat’s ’t beste deel – Ook financieel.…

De jonge zeeman stapt aan boord: het vaartuig danst in wilde lust; daar spant de zeewind ieder koord, wijl ieder zeil in ronding zwelt. De morgenzonne kust en sust het kleurig deinend waterveld, der borst ontgalmt een breed 'hoezee!' ter schone zee, - ter levenszee! De kloeke maat, met glanzend oog, aanschouwt de grootse oneindigheid…

Op Mijner Wereld regel-rechte banen Pronk-volkren trekken op ter Kathedrale Kaproen, pij, toog; kazuifel, filigrane Mijter; dorpers-rood, rood van kardinalen. In val en dreun van canonieke schalen, Man-basse', in wierook knapen als sopranen; Naar 't donker dienen boven de missalen Schreed heer en knecht, met kruis, reliek en vanen Al boven…

Ik loop langs hei - die ligt in diep azuur Van zomerhemel rondom neergespreid - Kleurwarme hei: een brokje oneindigheid Van kruid en bloem, zover ik mijmrend tuur. Wereld en mensen weg... Alleen natuur Zo pas gegleên uit rijk van rustigheid Met glimlach ongerept: stille innigheid Van nijver leven in het morgenuur. Ik schroom te treden op…

Nu komt ze van de bron En gaat ze door de zon, Licht, tip-top, roze en ros, Haar gloênde harendos. En waar de boomstam staat, Gegroefd als'n oud gelaat, Spitst ze haar kin naar boven, Waar al de lovers stoven. 'k Wou het liep al zo naakt Wat recht is, welgemaakt, En wandelde in de zonne... En de rest in capuchonnen.…

Als de vroege koekoek roept En de lijster, onder 't fluiten Van de rode bessen snoept, Loop ik ook mijn woning uit en Fluit in zonnige' ochtend buiten, Waar ik zoeter luiden zoek Dan de lijsters kunnen fluiten, Dan de koekoek roept: Koekóék! Koekoek vroeg in 't koele bos, Lijster in de groene struiken, Roep de blauwe blinden los Die…

Mijn leven streeft, een snel-vlietende stroom, Naar 't schriklijk eind, de onbekende dood. Nader, rusteloos nader: en mijn schoot Droeg nimmer vrucht, mijn zoetste droom bleef droom. Het baat niet of ik het beseffen schroom, Het baatte ook niet dat ik de mensen vlood: Des nachts ga ik van zware smarten groot En maakt een hete dorst mijn leden…

Wat brengt mijn tijd? Géén wilde bewogenheid, Géén hand zich welvend boven de ogen, Of stem die opgetogen Om nieuwe morgens schreit; Maar slechts een dromend turen Naar heengevloden uren. Wellicht is hun ontgleden, Bij ’t traag teruggetreden, Iets schoons, dat wij ons kozen. – Wij rapen twijgen, vruchten, rozen.…

Gij zijt me als 't zonnetje in de mei, Zo lieflijk, rein en goed, Dat bloemen strooit in bos en wei, En vogels zingen doet; Toch schildren zon en lentedag U trouwe liefde niet, Mijn engel met uw zoeten lach, Mijn leven en mijn lied! Vaak is een Meidag koud en grijs: Zoo dikwerf schuilt de zon, En geeft de tere bloempjes prijs, Die ze…

De maan maakt de nacht tot een sneeuwwit veld. een man heeft zijn vriend van zijn leven verteld: er is door dit spreken een wonder gebeurd: hun harten zijn zozeer eender gekleurd dat de een als hij soms naar de ander ziet bij zichzelve zegt: maar ben ìk dat niet? een vrouw; nog een vrouw; een verterend gemis. het is alsof alles ten einde…

Mijn liefste heeft haar gouden hart In mijne hand gegeven; Zó gaan wij, één in vreugde en smart, Te samen door het leven. Dat gouden hart, mijn beste goed, Trouw zal ik het bewaren, Beschermen met mijn lijf en bloed In zorgen en gevaren. Het gouden harte mijner bruid, Daar gaat geen kleinood boven, 't Maakte al mijn heil, mijn leven uit…

Er onstaat in mijn hart een nieuwe liefde, Stil en groot, Die, evenals een bloem verhief de Stengel en kelk, zo schoot Door mijn borst, en door mijn ogen kliefde Zich de weg, en bood Zich aan mijn ogen bloot: een nieuwe liefde. En nu zie ik mijn nieuwe liefde, Die zich ontweefde Aan het kristal Van mijn ogen, door het Heelal Gaan, alsof…

Zoele, koele Zuidenwind, Bode! wie ons hart bemint, Draagt gij op uw vleuglenpaar Niet de schoonste tijd van 't jaar? Bloemengeuren, fris en zoet, Brengt gij, als der Lente groet; Vogelfluiten, bladgeruis, Smelten in uw wiekgesuis. Goede vriend, zo lang verwacht! Zeg ons! waait ge dag en nacht? Kom dan 's nachts ook zonder schroom,…

En hoort uw hart: hoort gij uw hart niet slaan ? Daar is de maat waarop uw dagen dansten. Niet wen gij waart met weelden overlaên of dronken van een overmoed'ge waan, stond ge in de rei die blijde tijd omkranste. Brandde in uw brein al 't lijden dat het droeg leg op uw hart uw hand, en gij zult horen al de geheimen die, nog ongeboren, zich…

Toen 'k gister, als de nacht begon, Zacht klopte aan liefjes deur, Ontwaakte een bloem in haar balkon En spreidde zoete geur, Maar eer de liefde aan scheiden dacht Bij 't scheemrend morgenlicht, Sloot stil de priesteres der nacht Haar purpren bloemkroon dicht. Wanneer de zoete nacht verdwijnt, De zon in 't Oosten gloort, En heel de buurt…

Hij is vol waardigheid de dorpsschoolmeester, Staat glanzend aan de rand der maatschappij, Betuttelt alles en hoort nergens bij, En is van komaf een gewone heester. Hij heeft zich dan maar prachtig opgewerkt! Daarom heeft hij zo’n stekelige glimlach. Hij zag alleen wat in de lijn der klim lag. En verder is zijn kennis maar beperkt. Hij…

Kindje! Dat zacht met je vlasblonde popje Speelt, je rein stemmetje kan nog niet schreien, 't Lacht nu en zingt in moederlijk verblijen Tederlijk voor popje een liedje, - je kopje Wiegt als een bloemetje, dat bij het glijen 's Avonds van de avondwind, 't zijige knopje Deint, en vleiende van de zon nog 'n dropje Krijgt van haar wijn, om…

Wij voelen het vaderlands harte Wel fier in de boezem slaan, Als we aan de voet van zijn standbeeld, Op zijn geboortegrond staan; Wie herroept zich niet in 't geheugen Zijn feiten, zijn heldendaân? Wij roemen zijn hoge gaven, Zijn burgerdeugd, zijn moed: Hij offerde aan 's lands belangen En rust en goed, zijn bloed. Wat wonder als 't…

Neevlen dekken nog het veld, Maar des leeuwriks stijgen meldt Weer een nieuwe dag en zingt, Dat het licht de nacht verdringt. Musjes in hun asgrauw pak, Krieuwen slaaprig op het dak; Vrolijk laat de wakkre haan In de schuur zijn wekker gaan. Allengs blauwer wordt de lucht, Als de nacht naar 't Westen vlucht; Op de kerkspits vlamt een…